Δικά μας ποιήματα

[Mitsmann]

Καλκιβιαδη προδοτη,
μονοι οι Αθηναιοι πολεμουν
στις Σικελιας την αμμο
κι η Σπαρτη απειλει με τοσο μισος
Παρτη και ας μην ξαναγινω Κροισος
Κλαινε οι χηρες στα στενα
παιδια στις Συρακουσες
προδοτη αλητη μου πουλι
μες στο (ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ) μου να πετουσες

[avatar]

Μα τι ποίησις, ανατριχιάζει η σπονδυλικη μου στηλις
Τ'άλατα στα νεφρά μού θολώνουν την όραση καθώς χύνονται ποτάμια τα δάκρυα
μες στη φτωχή μου Vυζοχωρίστρα
Καλκι ω καλκι γλειψ'τα μου ενα ενα της καψερης

[freak brother]

τσιμεντο βαρυ
αερας μαυρος
μυρισε ανοιξη

ενα χαικου που εγραψα σημερα μετα την μπαλα..

[avatar]

Spoiler

Πριν ξαναφάω μπαν να προλάβω να ποστάρω τα κατά τ'άλλα ανέμπνευστα ποιήματα που έγραψα για τον χρηστη Khalkji προφανώς επειδή ο έρωτας είναι τυφλός σαν τη δικαιοσύνη.

Ορεκτικό:

Δωσ' μου το τηλέφωνό του ν'ακούσω τη φωνή του μεστή απ'τα τσιγάρα που καπνίζει να μου γλείφει το τύμπανο
18-3-12 17:39

Κυρίως πιάτο ακόμ' αχώνευτο:

Άφηνες τη ρομφαία του ανεκπλήρωτου έρωτα να σε καταδιώκει,
κι όπως είπες ο έρωτας καραδοκεί,
και τι κρίμ'αλήθεια να μην είμ'εκεί να μου δέσεις τα μάτια με τη διαμπερή σου κραυγή,
καθώς απεγνωσμένα πάσχιζες να βάψεις κατακόκκινα τα βέλη του έρωτα ένα ένα.
Κι αψιδωτά πέπλα σα συντριβάνι παλιών πληγών που αναδεύονται με σταθερή συχνότητα σ'επαναληπτική τροχιά γύρω από τη σφαίρα του θυμικού ορίζοντα,
Μνήμη! Οι ανατριχίλες σου κόρες ρακένδυτες να ζητιανεύουν τη λύτρωση απο'να μούδιασμα.Και μια ευχή.
Άγγιξέ με λίγο μονάχα,
να νιωσω πως ένιωσα τη λαχτάρα,
να παραλύει την οδύνη,
όπως μόνο ένα φιλί μπορεί.
20-3-12 1:16

Ο καπνός σφιχταγκαλιάζει την παρόρμηση σ'έναν ανυπότακτο μελοδραματικό σκοπό.
Μηνίγγια που βουίζουν σαν αδίστακτων βημάτων σφυροκόπημα στη δίνη ενός απύθμενου τανγκο.
Μα είναι γυάλινο το δάπεδο, κι όχι, η μοναξιά δε φοράει ξυλοπάπουτσα,
απλά η ντροπή χλωμιάζει σαν κόρη λυγερόκορμη μες σε καθρέφτη από πηχτό σκοτάδι
-δες πώς μελίρρυτα στάζει στης απόγνωσης τα χείλη!-
κι εγώ, άτονη, ξεφτισμένη ηχώ,
μ'ενα υποτονικό παράπονο που σα μέγγενη μου σφίγγει τον παλμό,
πριν βίαια ξεσπάσει με κομμένη την ανάσα σε καταιγιστικό ουρλιαχτό.
Μα,
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΥ ΜΙΛΑΕΙ;
1-7-12 5:15

Spoiler

Η εποχή παλινδρομεί.
Στάχτες απ'όνειρα καπνίζουν ακόμα στον ορίζοντα
και κάπου Ινδιάνοι με ψηλαφιστά σάλια στήνουν παγίδες στα τυφλά.
Που'ναι το λαγαρό ποτάμι που διασχίζει το τρυφηλό λιβάδι
στης απανεμιάς το κουρνιαχτό να σταθεί,
σα δροσοσταλίδα στο ξημέρωμα που βουρκώνει
να στάξει ελπίδα μια σπιθαμή;
1-7-12 5:59

"From : menumission
To : Khalkji
Date : 2012-09-20 06:23
Title : 3ο-ν(αϊ)ας
--------------------------------------------------------------------------------
(τροχισμενο το κερας του μονοφθαλμου Πηγασου κι ο θιασος του παραλογου να ιπταται στης φρεναπατης την ταχεια με ξεχαρβαλωμενα χαλιναρια)
Της σιωπης τα μανιασμενα κυματα σε ορμητικα σφαλιστη κυψελιν'υδρία, λογια μελίρρυτα λαξεύουν παροξυσμικά με λαγνα προσδοκία. Μα οχι δεν ειμαι Σειρήνα. Γιατί με φιμωμένα αυτια με βλεπεις να καλω; -εμενα τον ασυρματο φαρο στης ηχως τον βυθο- κι αν θελω να σ'ακουσω; Λιγη βοηθεια παρακαλω.
Η αλαβαστρινη σφαιρα που μεσα της κλεινει το θαλερο σου αγγιγμα, ετη φωτος αλαργα στην ομιχλη κρυμμενα, ψηφιδωτο να γινει σε κυβικο αξονα με χρωματα σπασμενα, να πνιγεται το'να μεσα στ'αλλο, ασφυκτικα ενωμενα. Για να μπορω το βογγητο με πυροκοκκινη σφραγιδα σα γραμμα να βουλωσω, σ'αποσταση αναπνοης με οξυγονο τις λεξεις: "Σ'αγαπώ".
20-9-12 4:53

Το κερασάκι στην τούρτα:

Ευτυχώς πάντως προς το παρόν τουλάχιστον οι στιγμές που απελπίζομαι διαρκούν όσο μια χιονονιφάδα σε μια πινακίδα νέον.
Και πραγματικά δεν ξέρω τι κρατάει ακόμη την ελπίδα να μην τρέξει σαν τηγμένος αμέθυστος απ'αυτό που κάποτε έλαμπε σαν πολύτιμος λίθος,
ζωηρό ρουμπινί απόσταγμα σπάει το φράγμα του χτύπου με ταχύτητα φρενιασμένη αρκούντως,
οινος ευφραίνει καρδίαν σαφώς.
Όχι όχι όχι που να πάρει μου τη δίνει στα νεύρα ο παροξυσμός.
Γιατί ο πόθος ως υποκείμενο κάνει χοή στη γνώση ως α στερητικό χοροπηδώντας στο στήθος εμπύρετα ρυθμικός;
'Αγνωστος.
Ο λόγος.
26-12-12 1:50

landy γράψε μου καμιά μικριτική γιατι ο καλκ΄ή όπως τον λένε με σνομπάρει

[Mitsmann]

(τροχισμενο το κερας του μονοφθαλμου Πηγασου κι ο θιασος του παραλογου να ιπταται στης φρεναπατης την ταχεια με ξεχαρβαλωμενα χαλιναρια)

[avatar]

Ναι, έχεις να πεις κάτι πάνω σ'αυτό η απλά σπαμμάρεις ως συνήθως και γνήσιος κομπλεξικός;

[Mitsmann]

εχω.


γιατι ο Πηγασος ειναι μονοφθαλμος και τι σχεση με τον χρηστη του ΕΡ εχει αυτο?

[avatar]

γιατι έτσι του κάπνισε και η σχέση με τον ερ χρήστη έγκειται στη φράση "θα σε κάνω άλογο" με την πιο τολμηρή προσεγγιστικά ερμηνευτική προέκταση

[Mitsmann]

αφου ειναι τροχισμενο το κερας του.

[avatar]

Βλέπεις το δάσος και χάνεις τον θάμνο

[landy]

άμα βλέπεις πολλά επίθετα σ ένα ποίημα, μακριά.

συγνώμη αγαπούλα, σε συμπαθώ, αλλά δεν μου αρέσουν

μηπως πρεπει να δοκιμάσεις κάτι λιγότερο υπερεαλιστικό;ο καλκι νομίζω είναι του ρομαντικού κινήματος.μπορεί να μην κάνεις καριέρα στην τέχνη, αλλά ίσως σου απαντήσει.

[avatar]

*υπερρεαλιστικό, ξέχασες του έρωτα το ρω.
εμένα πάντως δε μου φαίνεται και πολύ για ρομαντικός δεδομένου πως τόσο καιρό και παραπάνω δε μου έχει απαντήσει.
το πρώτο πάντως δεν είναι και τόσο σουρεαλ εδώ που τα λέμε πιο πολυ ρομαντικό είναι αλλά δεν είδα να τον συγκίνησε
όσο για τα επίθετα δεν τα βρίσκω πολλά να πω τη μαύρη μου αλήθεια

[avatar]

thanks landy
http://doikas.blogspot.gr/2009/12/blog-post.html
http://pionline.wordpress.com/2009/0...ds-adjectives/

[landy]

είναι ενας σκληρός άντρας μάλλον.ίσως τώρα που θα πάρει το e-reader του, τα διαβάσει προσεκτικότερα...ποτέ δεν ξέρεις.γράφε εσύ, δεν πάει τίποτα χαμένο

[rat_poison]

μαραμένα τα γιούληα κι οι χαζοβιόλες
μαραμένα και τα γιασεμια
βραδιά στο λεβερκούζεν λίγο
εξω τα μεταλλεία απ' την Καλκιδική.