Τι θες να πεις; Ότι ο Αστερίξ είναι για παιδιά;
42
-------
Δεν ελπίζω τίποτα
Δεν φοβάμαι τίποτα
Είμαι ξέμπαρκος
facepalm
Γυρναγα απο "επισκεψη" σε κορασιδα στην Σαντα.
Ε, ναι, αλλή μη με αφήνεις στην αγωνία. Πες μου κιόλας τι εννοούσες.
42
-------
Δεν ελπίζω τίποτα
Δεν φοβάμαι τίποτα
Είμαι ξέμπαρκος
Όταν είσαι παιδί και ανακαλύπτεις για πρώτη φορά τον κόσμο και τα πράγματα τα βιώνεις όλα πιο έντονα, τα απολαμβάνεις πιο πολύ.
Γυρναγα απο "επισκεψη" σε κορασιδα στην Σαντα.
Και τι σχέση έχει αυτό με την ποιότητα των Αστερίξ ανά τον χρόνο;
42
-------
Δεν ελπίζω τίποτα
Δεν φοβάμαι τίποτα
Είμαι ξέμπαρκος
είναι ο νταϊθορ...τι δίνεις και εσύ σημασία?
αρ γιου γκονα μπαρκ ολ ντεϊ λιτλ ντόγκι?
ορ αρ γιου γκόννα μπαϊτ?
το "επισης μεγαλωσατε" αν ισχυει σε διαφορα πραματα, στανταρ δε φταιει για την ποιοτητα του Αστεριξ, η οποια επεσε κατα πολυ και σιγουρα δεν φταιει γι αυτο το οτι εγινα 29 ξερω γω.
Αντ αυτου ψαχνετε εναλλακτικες (λολ) αιτιες, εκει που ειναι το προφανες. ο Uderzo ΔΕΝ το χει. τι να κανουμε. Σαν σχεδιαστης ιδιως απο ενα σημειο και μετα ειναι πολυ καλος και χαρακτηριστικο σχεδιο κλπ, αλλα σαν συγγραφεας το ταβανι του ειναι το μετριο και το κατω του, αστο καλυτερα.
Ειπα τα 2 μου σηστερσια.
"Τι χτυπαω??"
"Ενα μονο με ελιες. Και ενα μονο με πατατες."
Ναι μωρέ, δεδομένο είναι ότι δεν το έχει ο άνθρωπος. Και 92 να είσαι και να διαβάζεις πρώτη φορά Αστερίξ στο νοσοκομείο θα κάνει μπαμ ότι ο Αστερίξ στην Κορσική γαμάει και ο Ουρανός ότι είναι τραγική πίπα.
Όταν πέθανε ο Γκοσινί πέθαναν ταυτόχρονα τρία σούπερ κόμιξ. Σάμπως ο Μορίς το είχε; Για τον Ιζνογκούντ δεν ορκίζομαι, δεν τα έχω διαβάσει όλα, ούτε με καμιά χρονολογική σειρά, αλλά δε θα ισχύει το ίδιο;
42
-------
Δεν ελπίζω τίποτα
Δεν φοβάμαι τίποτα
Είμαι ξέμπαρκος
Dythor, τη διαφορά των Γκοσινί&Ουντερζό-Ουντερζό την καταλάβαινα σε ηλικίες που δεν ήξερα καν πως είναι δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Μπορούσα πχ να καταλάβω πως το Ρόδο και Ξίφος και ο Γιός του Αστερίξ παραήταν φτιαγμένα για διαφορετικού τύπου γέλιο από ότι η Κατοικία των Θεών πχ, και αυτό το καταλάβαινα όταν ήμουν δώδεκα, πόσο μάλλον τώρα. Το μόνο που άλλαξε είναι πως "τότε" θα είχα τρέξει άμεσα να αγοράσω κάποιο νέο τεύχος ή θα έπρηζα αρχίδια να μου το αγοράσουν, ενώ σήμερα θα περιμένω να τύχει να πέσει μπροστά μου. Διαβάζω όμως και απολαμβάλω με τον ίδιο τρόπο που το έκανα τότε, και φυσικά όχι τόσο συχνά, τώρα δεν θυμάμαι όλα τα καρέ απέξω, ακόμα και με τα διαφορετικά ονόματα στις διαφορετικές εκδόσεις, τότε ναι. Πέρα από αυτά μεγάλωσα εγώ, μεγάλωσε και ο Uderzo. Και μάλλον εγώ δεν έκανα κάτι πολύ κακό
Τώρα μπορούμε να συζητήσουμε για Morris και να έρθει ο Candiru να ποστάρει κάποιο πενηνταροαριστερό μανιφέστο κατά του Τintin.
Για τον ιζνογκουντ ίσχυε περισσότερο απο όλα, ο tabary του γάμησε τη μάνα όσο δε πήγαινε (μάλλον γιατί τελικά ήταν παρανοικός - αυτό φαινόταν κι απ' το σκίτσο λολ). Ο μορις πάλι νομίζω δεν ήταν πολύ κακός αλλά μετά αν δε κάνω λάθος έσκασαν κι άλλοι και γράφαν μαλακίες και βγήκαν και ρανταπλαν και τέτοιες πίπες. Με τον θάνατο του γκοσινι πέθαναν πολλά περίσσοτερα απο τρία καλά κόμιξ.
Επίσης στα αστεριξ η διαφορά προφανώς και φαίνεται ακόμα κι όταν είσαι μικρός. Ο γκοσινί επειδή ήξερε πως να γράφει σενάρια κρατούσε πάντα την φόρμα σε συγκεκριμένα πλαίσια: γίνεται ένα σκηνικό, φεύγουμε για ταξίδι, ΔΕΝ πειράζουμε ποτέ τα θεμέλια της φάσης: "γιατί ο αστεριξ είναι εργένης", "πως έπεσε στην χύτρα ο οβελιξ", "πως θα ήταν παιδάκια οι ήρωες μας", "υπάρχουν εξωγήινοι". Ο ουντερζό έμεινε κοντά σε αυτή τη φόρμα μόνο στην οδύσσεια του αστεριξ και λιγότερο στα αστεριξ και η χαλαλιμά και ρόδο και ξίφος, που όλως τυχαίως είναι και τα καλύτερα ουντερζό. Μετά αποφάσισε να του γαμήσει τη μάνα και να κάνει σενάρια χτυπώντας όλα τα "ταμπού" που έχει το αρχικό σενάριο. Αυτό δε δουλεύει ποτέ, τα νεώτερα πλέον δε διαβάζονται και είναι κρίμας.
Η μεγάλη τάφρος είναι το καλύτερο.
Α σωστά. Ε ναι, η μεγάλη τάφρος είναι τόσο γκοσινι που θα βρήκε κάνα ξεχασμένο σενάριο σε ντουλάπι.
Μετα απ αυτα τα 2 αβαταρια, καποιος δεν πρεπει να βαλει και τον ΠΑΤΕΡΑ?
"Τι χτυπαω??"
"Ενα μονο με ελιες. Και ενα μονο με πατατες."
Μόνο για την περίπτωση του Iznogoud, ο Ταμπαρί είναι ένας παρανοικός άνθρωπος που έφτιαξε απίστευτα κόμικ μετά το θάνατο του Γκοσινί. Αυτό το σενάριο που λέει ο ικόνοκλαστ, τα "σενάρια κατά συνταγή" του Γκοσινί κρατούσαν πίσω το σουρεάλ σκηνικό με διαόλους, το Χίτλερ, το Λαντρύ και άπειρα άλλα στοιχεία παράνοιας του καλλιτέχνη.
Ο Μορρίς άντε να σώζει 3-4; Ως εκεί.