"Μετά την Βίβλο, τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία στον κόσμο είναι τα βιβλία της Agatha Christie".
Δεν έχω λόγο να αμφισβητήσω το παραπάνω, έχω ένα ντουλάπι γεμάτο με βιβλία της μεγάλης αγγλίδας κυρίας, όπως και οι περισσότεροι φίλοι της γενιάς μου, αλλά και οι μεγαλύτεροι.
Η παραπάνω κυρία έχει γράψει άπειρα αστυνομικά μυθιστορήματα και διηγήματα και όλοι εμείς του προηγούμενου αιώνα την έχουμε διαβάσει, αλλά έχουμε δει και κάποια έργα της σε κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.
Προφανώς έχει πουλήσει πολύ, έτσι οι φιλολογικοί κύκλοι έχουν χαρακτηρίσει το είδος της "παραφιλολογία", δηλαδή κακής ποιότητας φιλολογία.
Τα βιβλία της διαβάζονται ευχάριστα, μερικά έχουν και αρκετή δόση χιούμορ.
Η βασική ιστορία είναι, πως γίνεται κάποιος φόνος σε κάποιο κλειστό κύκλο ανθρώπων, όπου οι άγνωστοι δεν έχουν πρόσβαση.
Επομένως κάποιος από τους γνωστούς/συγγενείς/φίλους είναι ο δολοφόνος.
Αρχίζει η περιγραφή του θύματος, αλλά και των πιθανών δολοφόνων, και σύντομα καταλαβαίνουμε πως ο μακαρίτης δεν ήταν και ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου και πως όλοι είχαν κάποιο λόγο να τον δολοφονήσουν.
Στη πορεία ίσως γίνουν και μερικοί ακόμα φόνοι και κάποιος δαιμόνιος ντετέκτιβ (Πουαρώ, Μις Μαρπλ) θα εξιχνιάσει το μυστήριο.
Πέρα από το σασπένς, η θεία Αγκάθα εμβαθύνει και στους ανθρώπινους χαρακτήρες, βλέπουμε διαχρονικές ιδιότητες της ανθρώπινης φύσης.
Μέχρι τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, είναι αδύνατο να μαντέψουμε τον δολοφόνο, φροντίζει να μην του ρίξει πολλές υποψίες από την αρχή, ή αντίθετα να είναι τόσο προφανής από την αρχή, έτσι ώστε να τον απορρίψουμε.
Στο τέλος βέβαια αποκαλύπτεται, έρχεται η κάθαρση και ενδεχομένως το χάπι εντ σε κάποιο λαβ στόρυ.
Ο μοναδικός εγγονός της Αγκάθα Κρίστι επιμελείται την επίσημη ιστοσελίδα της http://www.agathachristie.com