Λες:
Ναι αλλά αυτά που πράττεις τα έχεις σκεφτεί περεταίρω, δηλαδή καμία πράξη δεν είναι ανεξαρτητοποιημένη από τη σκέψη. Ο προβληματισμός νομίζω θα έπρεπε να επαναπροσδιοριστεί ως εξής:Originally Posted by Όξινο μωρό
Επειδή συχνά δεν κάνουμε αυτά που θεωρούμε ότι πρέπει να γίνονται, λόγω αδυναμίας, παρότι πραγματικά έχουμε πρόθεση να τα κάνουμε, σημασία έχει η πράξη ή η πρόθεση; Συμφωνείτε ότι η ίδια πράξη με διαφορετική πρόθεση πρέπει να κρίνεται τελείως διαφορετικά; Για παράδειγμα, άλλο κάποιος να αναγκαστεί να κλέψει κάτι να φάει επειδή πεινάει, κι άλλο να κλέψει κάποιος το νέο και αγαπημένο απόκτημα κάποιου για να του τη σπάσει.
Σόρι για το on-topic ε.
ΥΓ αυτό το ποστ δεν καταφέρνει το σκοπό του. Ελπίζω να με καταλαβαίνετε.