Περίπου τρεις μήνες μετά το κρίσιμο ντέρμπι ανάμεσα στον μετέπειτα νταμπλούχο Ελλάδας Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, ο διαιτητής εκείνου του δραματικού παιχνιδιού, Γιώργος Δούρος μίλησε για όλους και για όλα στην αθλητική εφημερίδα "Φως των Σπορ" αναγνωρίζοντας ότι έκανε λάθος! Παραδέχθηκε με λίγα λόγια ότι η επίμαχη φάση του ντέρμπι των "αιωνίων", ανάμεσα στον Ζιοβάνι και τον Κυργιάκο ήταν αποβολή του παίκτη των "πρασίνων" και παράλληλα πέναλτι για τους Πειραιώτες.
Μετά που είδες τη φάση στο βίντεο, είναι αποβολή του Κυργιάκου και ταυτοχρόνω πέναλτι;
"Θεωρητικά ναι. Είναι αποβολή και πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού"
Ποιος έχει τα κότσια να το δώσει όμως.
"Αυτό είναι άλλο κομμάτι"
Αν είχες δει όλη τη φάση, θα σφύριζες και πέναλτι;
"Πολύ πιθανό. Είναι πιθανό, ναι. Υπήρχε και το άλλο ενδεχόμενο βέβαια σε αυτή τη φάση, να δώσει διαιτητής τις αποβολές, αλλά να έχει σφυρίξει επιθετικό φάουλ πρώτα για να βγει από τη δύσκολη θέση. Η' να δώσει διακοπή του αγώνα και ελεύθερο. Εκείνη τη στιγμή δεν ξέρεις πως θα λειτουργήσεις. Δεν έφτασα εκεί γιατί δεν είχα δει όλη τη φάση".
Ο ορισμός όμως, έτσι όπως είδες τη φάση στο βίντεο, είναι αποβολή και πέναλτι;
"Ναι".
Είσαι ντόμπρος που το παραδέχεσαι. Να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Δεν είναι άδικο, ο παίκτης που ξεκινάει και προκαλεί, που χτυπάει "πούστικα" πρώτος κρυφά με μπουνιές, αυτός ο παίκτης να τη γλυτώνει; Και ο άλλος που αντιδρά ενστικτωδώς και ανταποδίδει, να αποβάλλεται μόνο αυτός;
"Αυτό είναι το "γαμώτο" του ποδοσφαίρου. Εμένα μου αρέσει άλλο ποδόσφαιρο. Το αντρικό, το δυνατό, το καθαρό όμως. Δυνατό αλλά καθαρό ποδόσφαιρο στα μαρκαρίσματα".
Θες να πούμε κάτι άλλο;
"Νιώθω άθλια, νιώθω απαίσια. Αδίκησα τους παίκτες του Ολυμπιακού με αυτό το λάθος μου, τον προπονητή και τους φιλάθλους, συν τοις άλλοις νιώθω όμως και εγώ αδικημένος. Δεν άξιζα τέτοιο πράγμα".
Αισθάνεσαι την ανάγκη να ζητήσεις κάποια συγνώμη;
"Οφείλω συγνώμη στο ποδόσφαιρο. Που όλοι λατρεύουμε και υπηρετούμε. Λατρεύω το ποδόσφαιρο.. Με κατηγορούσαν κάποιοι ότι όλα αυτά τα χρόνια, αν και διεθνής διαιτητής, έτρεχα στα βουνά της Κορινθίας και έπαιζα σε τοπικά ερασιτεχνικά. Ξέρεις γιατί πήγαινα; Διότι από αυτούς τους παίκτες, τους ερασιτέχνες, έφτασα εκεί που έφτασα. Δεν μπορούσα να τους γυρίσω την πλάτη".
Γιατί δεν βγήκες στην τηλεόραση όταν σε καλούσε ο Αλέφαντος; Μέχρι και τα κλάματα έβαλε γιατί "δεν βγαίνει στο τηλέφωνο ο κύριος Δούρος".
"Δύο ήταν οι λόγοι. Ο πρώτος και βασικός ήταν ότι θα έπρεπε να έχω μία σχετική άδεια από την ΚΕΔ. Δεύτερος λόγος ήταν ότι δεν θα μπορούσα εκείνη τη στιγμή να συζητήσω επί ίσοις όροις, εγώ από ένα τηλέφωνο... Και καταλάβαινα ότι έπασχε εκείνη τη στιγμή ο Αλέφαντος... Δεν το λέω υποτιμητικά. Πόναγε ο άνθρωπος".
Σε βλέπω βουρκωμένο και μου κάνει εντύπωση,μετά από τόσο καιρό.
"Εχω περάσει πολύ άσχημα. Εχω ενοχληθεί εγώ με μένα. Με εκείνη τη διαιτησία -η οποία δεν ήταν ότι καλύτερο έχω να επιδείξω, προς όλες τις μεριές- τον εαυτό μου πάνω απ' όλα έχω αδικήσει. Εγώ ήθελα ο Δούρος πάντοτε να μπαίνει μέσα και να κάνει το σωστό".
Τον καταλαβαίνει τον Αλέφαντο;
"Εγώ κατανοώ τον Αλέφαντο. Ειλικρινά σου μιλάω, τον κατανοώ. Είχε το όνειρο του ο άνθρωπος. έφτασε κοντά στον στόχο της ζωής του, τον καταλαβαίνω. Ούτε εξυπνάκιας θέλω να το παίξω, ούτε τίποτα. Πλην όμως θα πρέπει κι αυτός ο ίδιος να κατανοήσει -ότι στο ποδόσφαιρο έχουμε σωστά και λάθη. Και από τους διαιτητές και από τους παίκτες και από τους προπονητές. Κι εκείνος έχει κάνει λάθη".
Τα βράδια δεν κοιμόσουν από φόβο ή από τύψεις;
"Ολα μαζί. Είναι ένα περίεργο συναίσθημα. Οταν έχεις ευαισθησίες, όταν έχεις αξίες -και θέλω να πιστεύω ότι έχω και τα δύο- και βλέπεις ότι έχεις κάνει μία μεγάλη διαιτητική παράλειψη, αυτό το πράγμα δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις. Θα αισθανόμουν περίφημα αν είχα μπει σε ένα ματς και είχα τελειώσει τον αγώνα χωρίς -αν είναι δυνατόν- το παραμικρό λάθος. Δεν γίνεται μετά το σφάλμα που έκανα να μη νιώθω άσχημα, να μη νιώθω απαίσια. Είναι στιγμές που έρχονται ακόμα και αισθάνομαι απαίσια...".
Πες μου για τη περίφημη φάση.
"Γίνεται η απόκρουση του αμυντικού του Παναθηναϊκού, η μπάλα κατευθύνεται προς το κέντρο. Φυσιολογικό είναι εγώ να παρακολουθώ την μπάλα. Ακούω από τον κόσμο όμως ένα βουητό. Σαν κάτι να γίνεται στην πλάτη μου. Εχουν δει οι φίλαθλοι στο έδαφος Ζιοβάνι και Κυργιάκο, έχουν δει ενδεχομένως και τις μπουνιές του Κυργιάκου και σηκώνεται βουητό. Γυρνάω αυτομάτως. Και βλέπω εκείνη τη στιγμή τον Ζιοβάνι να κλωτσάει τον Κυργιάκο. Ενστικτωδώς σφυρίζω, βγάζω την κόκκινη κάρτα -είναι δεδομένη η κόκκινη για τον Ζιοβάνι- και πλησιάζω. Με την κόκκινη στο χέρι και το χέρι μου χαμηλά, τεντωμένο κάτω. Οι δύο παίκτες είναι πεσμένοι στο χορτάρι. Φωνάζω το φορείο και δεν έχω δείξει ακόμα κόκκινη στον Ζιοβάνι.
Την κρατάω στο χέρι μου αλλά δεν τη δείχνω, ψάχνομαι. Κάτι δεν μου "κολλάει" καλά... Αναρωτιέμαι και σκέφτομαι "δεν είναι δυνατόν να τον έχει κλωτσήσει έτσι χωρίς λόγο ο Ζιοβάνι. Κάτι πρέπει να έγινε, κάτι του έκανε ο παίκτης του Παναθηναϊκού και τον προκάλεσε". Δεν έχω δει τις μπουνιές του Κυργιάκου, αλλά και δεν με ειδοποιεί κανένας! Σου ορκίζομαι. Δες και το βίντεο. Ρώτα όλους τους εμπλεκόμενους. Δεν με ειδοποιεί κανένας. Ούτε ο τέταρτος διαιτητής, ούτε ο επόπτης Μαυρόπουλος, που ήταν στην ευθεία με τη φάση, ούτε παίκτης του Ολυμπιακού έρχεται να μου διαμαρτυρηθεί".
Διάβασα στις εφημερίδες ότι βρέθηκε μία χειροβομβίδα. Πες μου γι' αυτό.
"Την Τρίτη το πρωί, την προηγούμενη εβδομάδα, πήγα στο αυτοκίνητο μου και βρήκα από κάτω, έξω-έξω, μία χειροβομβίδα... Τρομοκρατήθηκα. Κάλεσα την αστυνομία, έγινε ολόκληρη έρευνα. Ηταν κανονική χειροβομβίδα. Απασφαλισμένη, αλλά απεδείχθη εκ των υστέρων ότι δεν είχε πυροδοτικό μηχανισμό. Ετσι τουλάχιστον μου είπαν οι ειδικοί".