Γράφοντας με άλλα λόγια αυτά που έγραψα παραπάνω, να ένα πιθανό σχέδιο της εξουσίας:
Να κρατηθεί ο αριθμός των νεκρών και των αρρώστων σε λογικά πλαίσια. Το κέρδος από αυτό δεν είναι μόνο το μικρότερο "πολιτικό κόστος", αλλά και το μικρότερο οικονομικό κόστος για κάποιους συγκεκριμένους, αφού τον πλούτο κατά κύριο λόγο τον παράγει η μεγάλη μάζα του πληθυσμού και αν ένα μεγάλο ποσοστό αυτής δεν είναι σε θέση να δουλέψει, αυτό έχει αντίκτυπο στα κέρδη τους.
Αυτό προσπαθεί να το επιτύχει η κυβέρνηση μέσω των μεσοβέζικων μέτρων καραντίνας, τα οποία, σταματώντας περιττές ελευθερίες, όπως η ελευθερία κίνησης, προσπαθούν να περιορίσουν τη διάδοση τόσο όσο, αλλά σίγουρα όχι απόλυτα και γρήγορα, καθότι επιτρέπουν την εργασία σε πολλούς περιττούς τομείς (που ωστόσο είναι κερδοφόροι για κάποιους) και μάλιστα χωρίς να λαμβάνονται τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα, πράγμα που σαφώς ακυρώνει εν μέρει την καραντίνα και "τη μεγάλη προσπάθεια του λαού μας".
Υπάρχουν μοντέλα που δείχνουν πόσο μειώνεται η διάδοση (και κατ' επέκταση και οι θάνατοι), μειώνοντας σε συγκεκριμένο βαθμό την κοινωνική επαφή. Προφανώς δεν είναι τόσο στόκοι στην κυβέρνηση, έχουν δει τέτοια μοντέλα. Το ποιες κοινωνικές ασχολίες όμως θα περιορίστουν και από ποιου την τσέπη θα πληρωθούν τα σπαμένα είναι συνειδητή πολιτική απόφαση. Σε αυτήν την περίπτωση, η συνειδητή πολιτική απόφαση της εξουσίας είναι να έχουν όσο γίνεται λιγότερες απώλειες οι χορηγοί της, μετατοπίζοντας το κάθε είδους βάρος κυρίως σε όλους τους υπόλοιπους. Αυτό γίνεται πιο εύκολα και αποτελεσματικά πείθοντας τον κόσμο, ή έστω προσπαθώντας να το κάνεις, ότι όσες αποφάσεις πάρθηκαν ήταν οι μοναδικές διαθέσιμες, ότι είσαστε ήρωες κ.λπ.
Υπό μια έννοια, το να πληρώσουν τη νύφη αυτοί που έχουν τα λιγότερα ήταν όντως η μόνη λύση. Συχνά πυκνά έχει παραδεχθεί η εξουσία μέσω των παπαγάλων της ότι τη νύφη την πληρώνουν αυτοί που δεν έχουν, διευκρινίζοντας ότι η εναλλακτική είναι να φύγουν οι εφοπλιστές και λοιποί ευεργέτες από τη χώρα αν τους πιέσεις να πληρώσουν μέρος της νύφης και έτσι να μείνουμε όλοι χωρίς δουλειές. Σενάριο ασφαλώς καταστροφικό και άρα μη ρεαλιστικό! Απλώς τη δεδομένη στιγμή δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο της αντιπαράθεσης, είμαστε ακόμη εκεί που πειθόμαστε ότι τα μέτρα ευνοούν την πλέμπα. Όταν περάσει η μπόρα και θα μπορούμε ξάνα να βρίζουμε τους χαραμοφάιδες με τις πράσινες και λευκές μπλούζες, τότε μπορεί να γίνει πάλι μια τέτοια παραδοχή.
Οι συνωμοσιολογίες είναι περιττές και αποπροσανατολιστικές αφού τις περισσότερος φορές παίρνουν ένα υπαρκτό ζήτημα και προσφέροντας πανηλίθιες ερμηνείς, αιτίες κ.λπ., το καθιστούν λιγότερο αοβαρό. Εξάλλου, είναι γνωστό πως οι συνομωσιολογίες προέρχονται κατά τη συντριπτική πλειονότητά τους από τα δεξιά, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και σε αυτή την περίπτωση.
Εδώ (στο ερ) το χειρότερο που έχει ειπωθεί σε αυτό το πλαίσιο (απ' όσα έχω δει) είναι ότι η καραντίνα κ.λπ. αποτελούν πρόβα για μελλοντικά μέτρα καταστολής. Το οποίο ισχύει μεν, αλλά 1) όταν αυτό εκφράζεται με τρόπο που δεν ξεκαθαρίζει ότι δεν παίρνονται επί τούτω τα μέτρα αυτά (που δε νομίζω ότι εδώ είπε κανείς ξεκάθαρα ότι γι' αυτό λαμβάνονται τα μέτρα), παρά ίσως αποτελούν μια ευκαιρία για να τεσταριστούν και τακτικές που θα έχουν ουσιαστική χρησιμότητα σε άλλες κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες 2) όταν εκφράζονται από χρήστες όπως ο ρέιβενλορντ π.χ., που τα πιο σχετικά άρθα τα οποία έχει ποστάρει για το "καθαρά" επιστημονικό κομμάτι της όλης φάσης είναι λίγο πριν το "δεν έχουμε επιστημονικά στοιχεία ότι ο κορονοιός είναι χειρότερος από τη γρίπη", ε ναι, αρχίζει και μυρίζει λίγο συνωμοσιολογία.
Αν τώρα εσύ από αυτό καταλήγεις ότι είναι ψεκασμένο το να χαρακτηρίσεις το βίντεο του όπεν σκοπίμως πειραγμένο ή ότι η κυβέρνηση όντως εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Α και όχι των Β μέσω των αποφάσεών της για τον κορονοιό (borderline truisms και οι δυο απόψεις), τότε οκ, ας πούμε για καμιά σειρά.
Όταν εν γνώσει σου οι λύσεις που λαμβάνεις είναι μεσοβέζικες και όχι αυτές που βάσει όλων όσων γνωρίζουμε έχουν χαρακτηριστεί ως οι αποτελεσματικότερες, τότε εν γνώσει σου παίρνεις μεγαλύτερο ρίσκο για να γίνει η στραβή. Όταν μάλιστα αντί να παραδεχτείς αυτό, διαστρεβλώνεις τα κοινώς παραδεχτά που λες ότι ακολουθείς και αγνοείς αυτούς που το υποδεικνύουν, εκτός κι αν πρόκειται να τους επιτεθείς, τότε εκτός από επικίνδυνος είσαι και μαλάκας.