Εκπληκτικός δίσκος όπως ήταν αναμενόμενο.
Εκπληκτικός δίσκος όπως ήταν αναμενόμενο.
Κι αν είχατε αμφιβολίες για το πόσο σκατα είναι, ήρθε και η επιβεβαιωση: αρέσει στον φιξερ.
εε εντάξει. δεν θα το ακούσω καν τότε.
1) e4, c5
2) Νf3
Εγώ το άκουσα μια φορά σήμερα, έχει καλά σημεία, αλλά σε γενικές γραμμές, ως πρώτη ακρόαση είναι άνευρο και σε πολλά σημεία βαρετό. Σίγουρα δεν το άκουσα στις καλύτερες δυνατές συνθήκες και σίγουρα δεν είναι για μία και μόνο ακρόαση. Ξεχώρισα λίγο περισσότερο το 4ο τραγούδι, το εντελώς ορχηστρικό με άφησε εντελώς αδιάφορο και τα 2 πρώτα θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι το ίδιο τραγούδι εντελώς ξεχειλωμένο.
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
Perimena apo tin stigmi pou eroteutikes na min isoun pleon ksini, alla mallon kapoia pragmata den allazoun.
Ola kala filos, pane akou to 10,000 days 10,000 fores mexri na peiseis ton eauto sou gia to poso "diskara" einai (gelaei o kosmos), alla ase kai ton allon ton kozmaki na goystarei alla pragmata perissotero. Den to bgalame kai diskara alloste. Gia ta epipeda ton Tool pantos poly kalo einai. Den einai oti eixame kai ypsiles apaitiseis. Me 2.5 kalous diskous se 25 xronia den to les kai akrivos legendary prosfora stin mousiki.
The rest is just
Κι εγώ περίμενα πως μετά από τόσα χρόνια κραξιμο για το ηαρ θα είχες την αξιοπρέπεια απλά να αποχωρήσεις, αλλά για δες.
Δεν είπα πουθενά ότι το 10,000 days είναι δισκαρα, αλλά έχει 3-4 καλά κομμάτια, και τουλάχιστον εκεί προσπάθησαν να κάνουν κάτι έστω λιγο διαφορετικό. Δεν είναι όλο για πέταμα. Παρόλα αυτά, δεν ειχε την απήχηση που ήθελαν, οπότε γύρισαν στις συνταγές που δούλεψαν κάποτε, κι εκατσαν 13 χρόνια κι έκαναν κολάζ παλιών επιτυχημένων τραγουδιών. Ναι, δεν έχει τα ανούσια φιλλερς του 10,000 days, αλλά κάθε κομμάτι είναι κατά το ήμυσι μια μεγάλη, ανούσια κοιλια. Γενικά, πλήρης έλλειψη φαντασίας και προσπάθειας, από μια μπάντα που για ποσα χρόνια ήταν συνώνυμη της πρωτοποριας.
Η κυκλοφορία του ομότιτλου, που στην ουσία του δε με χαλάει, μου είχε δημιουργήσει μια ελπίδα πως οκ, αν είναι σε αυτό το επίπεδο τα κομμάτια, i might go with it, αλλά τελικά ούτε καν.
Αν και συμφωνω πως γενικα η παραμονη στο ΕΡ δεν ειναι κατι που δειχνει αξιοπρεπεια για κανεναν, δε θα σου κανω τη χαρη.
Το 10000 Days εχει 2 τραγουδια και μετα το χαος. Το Fear εχει σιγουρα 3-4 που ειναι αρκετα πιο ενδιαφεροντα και γαμανε.
Χιλιες φορες Lateralus 2 παρα υπνος. Καλα κανανε για μενα και εβγαλαν ενα σωρο ατμοσφαιριλες. Επισης, το Pneuma ειναι τραγουδι 10/10.
The rest is just
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
Πνευματώδες!
All alone, or in twos,
The ones who really love you
Walk up and down outside the wall.
Some hand in hand
And some gathered together in bands.
The bleeding hearts and artists
Make their stand.
And when they've given you their all
Some stagger and fall, after all it's not easy
Banging your heart against some mad bugger's wall.
Λήκαρε και η έκδοση με 3 τραγούδια παραπάνω. Λοιπόν. Ο δίσκος δεν απευθύνεται σε αυγολέμονους. Εάν βάλεις το δισκάκι να παίζει για να το τσεκάρεις πρόχειρα, δεν θα αρέσει. Θα φανεί βαρετό και πατάτα. Η αλήθεία είναι ότι το άλμπουμ έχει πολύ καλές στιγμές μέσα, αλλά αποτελείται από τραγούδια μεγάλης διάρκειας. Επομένως τα λογικά ερωτήματα που προκύπτουν είναι: (i) "γιατί να ασχοληθώ", (ii) "τί νόημα έχουν 5 καλές στιγμές μέσα σε έναν οχετό τζαμαρίσματος".
Πάμε λοιπόν. (i) Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ασχοληθεί κανείς. Προσωπικά ασχολήθηκα γιατί ακούγοντας το πρώτο single μου έκανε φοβερή εντύπωση η πολύ_καλή_παραγωγή. Φυσικά μια μπάντα τέτοιου βεληνεκούς δεν θα μπορούσε να υστερεί, αλλά πιστεύω ότι τέτοια δουλειά δεν έχει ξαναγίνει από το group. Δεν θεωρώ ότι η παραγωγή είναι δυνατό κομμάτι του 10.000 days, ενώ θα τολμήσω να πω ότι και στους προηγούμενους δίσκους τα πράματα θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα. Το Fear Inoculum πραγματικά "αναπνέει". Ο δεύτερος λόγος που ασχολήθηκα είναι επειδή οι καλές στιγμές, μου φάνηκαν πραγματικά καλές στιγμές. Φυσικά αυτό είναι υποκειμενικό, αλλά κάπως έτσι πάμε στο (ii). Εάν δώσεις χρόνο και σημασία στο δίσκο, θαρρώ ότι θα δεις πως τα κομμάτια έχουν ροή, συνέχεια και ξεδιπλώνουν πολύ καλή ατμόσφαιρα. Δεν είναι "σκόρπιες καλές στιγμές μέσα στο χάος". Παρόμοιο πράγμα μου συνέβη και με το εξώφυλλο. Όταν το πρωτοείδα, πίστευα ότι είναι φάρσα. Σιγά σιγά θεωρώ ότι έιναι μια χαρά. Όχι απλά μια χαρά, αλλά μπορεί να σταθεί στο σύνολο της δισκογραφίας των tool. Το πρόβλημα είναι πως οι περισσότεροι περιμένουν αυτό το δίσκο 13 χρόνια με προσδοκίες σε ύψη που ούτε οι ίδιοι ξέρουν πως θα ικανοποιηθούν. Όταν μια τόσο περίπλοκη μπάντα έχει θέσει τον πήχη τόσο ψηλά σε όλα τα επίπεδα, οι προσδοκίες χάνονται στα ουράνια. Πόσο μάλλον όταν αυτό συμβαίνει την σημερινή εποχή. Βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες, νέες κυκλοφορίες μας δίνονται στο πιάτο και δεν υπάρχει χρόνος και διάθεση να αφιερωθούμε σε ένα δίσκο όπως όταν τον αγοράζαμε. Τότε τον ακούγαμε ακόμα κι αν δεν μας άρεζε και σιγά σιγά "ωρίμαζε" μέσα μας, ή και όχι. Η ευκαιρία όμως δινόταν. Σήμερα απλά πας παρακάτω.
Όταν άκουσα το 10.000 days είχα τεράστιες προσδοκίες. Απογοητεύτικα. Ξαναπροσπάθησα μετά από καιρό, θετικά προκατειλημμένος, χωρίς προσδοκίες. Δεν μου άρεσε ποτέ. Άκουσα αυτό το δίσκο χωρίς να περιμένω τίποτα και μου κίνησε το ενδιαφέρον κατευθείαν. Με έκανε να τον ξανακούσω. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει όλο αυτό, αλλά έως τώρα παμ καλά.
Το παράπονο που έχω από το δίσκο είναι ότι του λείπει το νεύρο των πρώτων κυκλοφοριών. Επίσης του λείπει το hit. Όμως και τα 2 παράπονα αυτά μάλλον είναι ανούσια όσον αφορά το τι πρεσυεύουν οι tool σήμερα. Όντας μεγάλοι, δεν έχουν το νεύρο που είχαν. Επίσης δεν κυνηγάνε το hit. Έχουν κάνει επιτυχία, έχουν βγάλει το νεύρο τους και απλά γράφουνε.
Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να μιλάμε για τους δίσκους της χρονιάς αλλά κάτι έγινε εδώ παιδιά.Η αναμονή μας άξιζε.