Leprous - Malina (2017)

[atom_smasher]

2017 έχουμε, ποιος αγοράζει σιντί;

καλά κανείς. εμείς όμως τους στηρίζουμε και όχι οι δήθεν ανοιχτόμυαλοι μουσικόφιλοι. αυτοί άλλωστε ακούνε τζαζ.

[animae]

2017 έχουμε, ποιος αγοράζει σιντί;

Εγω

[KoiliaSamprela]

Κατ αρχήν είπα δεν θα προβοκάρω και είπα έχω ενστάσεις για το ροκ που ήταν προβοκατόρικο, οπότε ανακαλώ.

Τώρα σε μια πιο ορθή σκέψη (το πρωί στο χέσιμο) σκέφτηκα τις εποχές τις "δικές μου", με το hair metal, τους posers κλπ, που ναι μεν δεν έχουν καμιά σχέση με "τις τωρινές φλωριές" αλλά πάντα υπήρχε αυτή η τάση. Οι παλαιότεροι (λολ δηλαδή μόνο εγώ) θα θυμούνται το Little Wing στην Νέα Σμύρνη και την παρέα γνωστής Ελληνικής χεβι μεταλ μπάντας που ότι έπαιζε και δεν ήταν NWOBHM η κραυγή ήταν μία "ΑΠ ΤΟΝ ΚΏΛΟ" προς τον χαρωπό DJ που προσπαθούσε να ανοίξει τα μάτια στον κόσμο.
Μετά από απουσία πολλών ετών από την βαριά μεταλλική σκηνή είχα ακούσει Slipknot και πάλι μου είχε φανεί πολύ λάιτ για τα χεβι μεταλ γούστα μου (αλλά μερικά κομμάτια μου έμειναν), καλά κάτι χοροπηδηχτά τύπου λινκιν παρκ τα προσπέρασα με ταχύτητα.
Οπότε θα είχε ενδιαφέρον όντως μια κουβέντα γύρω από την εξέλιξη αυτού που λέγαμε κάποτε Heavy Metal, έχει γίνει πάλι underground και τα βαριές μεταλλικές μπάντες τις ξέρουν μόνο οι μυημένοι, είναι απλά ένα γεροντίστικο κόλλημα που τραβάω και γίνομαι ένα με τον στίχο τον Dead Kennedys που θέλω να ακούω τα ίδια και τα ίδια?
Και για να είμαι ξεκάθαρος, εγώ Θρας άκουγα και όχι χεβι μέτσολ

Spoiler

2017 έχουμε, ποιος αγοράζει σιντί;

Ας βάλω εγώ το παστελάκι
1-0

[KoiliaSamprela]

ενας admin να κάνει split το thread και να μεταφέρει τα ανούσια ποστ σαν τα δικά μου που είναι άσχετα με το άλμπουν

[Ra Pariah]

Ο Κοιλίτσας που αγαπήσαμε παράφορα! <3

Κατά τ' άλλα -και εν τάχει-, παταγώδης αποτυχία της 'tallica κερκίδας να κάνει το οποιοδήποτε χιούμορ και οποιοδήποτε φλέημ στο παρόν θρεντ. Ας πιστεύει ο Φίκκκος -με το τιγκαρισμένο στα αναβολικά και ανέραστο "«prog»" στο οποίο αρέσκεται- ό,τι θέλει κι ας τα έχει ταξινομήσει όπως θέλει στο κεφαλάκι του. Οι αντιφάσεις μεταξύ των μηνυμάτων μιλούν από μόνες τους. Επίσης, ο γαυρισμός καλά κρατεί κ.ο.κ.

Αποφεύγω να τρολάρω heavily (the pun was intended) μόνο και μόνο από σεβασμό στον Χάρη, ο οποίος έχει 3-4 παράσημα στον χώρο.

[00i00]

ηθελα καπου να το βαλω (στον γκωλο μου δε χωραει...)

Ξρουκ ακου, θα γουσταρεις... (κι εσυ φιξξξερ ! )



(κολλαει και στο PL thread, σε κατι τετοια πατησαν εξαλλου και βγαλαν παράδες)

[FIXXXER]

Ο Κοιλίτσας που αγαπήσαμε παράφορα! <3

Κατά τ' άλλα -και εν τάχει-, παταγώδης αποτυχία της 'tallica κερκίδας να κάνει το οποιοδήποτε χιούμορ και οποιοδήποτε φλέημ στο παρόν θρεντ. Ας πιστεύει ο Φίκκκος -με το τιγκαρισμένο στα αναβολικά και ανέραστο "«prog»" στο οποίο αρέσκεται- ό,τι θέλει κι ας τα έχει ταξινομήσει όπως θέλει στο κεφαλάκι του. Οι αντιφάσεις μεταξύ των μηνυμάτων μιλούν από μόνες τους. Επίσης, ο γαυρισμός καλά κρατεί κ.ο.κ.

Αποφεύγω να τρολάρω heavily (the pun was intended) μόνο και μόνο από σεβασμό στον Χάρη, ο οποίος έχει 3-4 παράσημα στον χώρο.

Μαριε, τρολλαρεις χωρις να το ξερεις καν πρωτον, δευτερον, ως μεταλλας, δε μπορεις να τρολλαρεις και πολυ καλα, οποτε μην ανησυχεις!

Βασικα, οχι απλα δε με ενδιαφερει το genre στο οποιο θα βαλεις εσυ (και ο καθενας) τους Leprous, αλλα οπως ειπα ηδη, ΜΑΚΑΡΙ να μην θεωρουνται μεταλ. Γιατι αν ηταν μεταλ, τοτε θα ειχαν ενα πολυ χαμηλο ταβανι ποιοτητας, το οποιο απο οτι φαινεται δεν εχουν. Απο κει και περα, οκ, εσυ μπορεις να κοιμασαι ησυχος καθε βραδυ λεγοντας οτι το παρακατω δεν ειναι progressive metal. Εδω καποιοι τον ειδαν live και ειπαν οτι δεν εβγαζε φωνη A ρε αθανατο ER, μια ζωη ΣΚΑΤΑ ρε, αεναη απολαυση κατα καποιον τροπο...

[00i00]

αν δεν σε ενδιαφερει το genre τοτες για τι βριζεις το μΕΤΑΛ?

[FIXXXER]

αν δεν σε ενδιαφερει το genre τοτες για τι βριζεις το μΕΤΑΛ?

Γιατι να μην το βριζω? Οτι θελω θα κανω!

[00i00]

λολ...βρε μαζι σου

απλα ξερεις, ολα σου τα ακουσματα (και ποσταρισματα) εχουν να κανουν με ΜΕΤΑΛ (false ξεfalse)

[FIXXXER]

Ναι ναι, σιγουρα!!! Ολα, και τα 5 μου ακουσματα

[00i00]

θα ηθελα πραγματικα να μου (με) πεις τα ακουσματα σου σε μεσες ακρες
αν καταδεχεσαι βεβαια

[atom_smasher]

o agaphtos fixxer wres wres feretai san ton tsompanh pou katevhke sthn polh kai ekane pentikiour kai koitazei uperoptika tous ypoloipous blaxous pleon.

[Krux]

μιχάλη εξαιρετικό πράμα. δώσε ίνφα.

ο φίχχχερ καλά τα λέει γενικά απλά για ακόμα μια φορά είναι στις δύσκολες μέρες του μήνα.

πάμε λίγο για το δισκάκι όμως ε;

λοιπόν το Malina είναι ένας ακόμα εξαιρετικός δίσκος από τους Νορβηγούς. υπάρχουν πολλά πράγματα που συμβαίνουν εδώ για πρώτη φορά στην δισκογραφία των Leprous όπως το οτι για πρώτη φορά δεν έχουμε harsh vocals σε δίσκο Leprous. μιλώντας για τα φωνητικά να πούμε οτι ο Einar κάνει carry σχεδόν ολάκερο τον δίσκο από την αρχή ως το τέλος. αυτό συμβαίνει όχι μόνο εξαιτίας των συνθέσεων αλλά λόγω και της παραγωγής που έχει βάλει τις κιθάρες και τα τύμπανα ηχητικά σε πιο δευτερεύοντα ρόλο και εκεί προκύπτει και η pop oriented αίσθηση που αφήνει ο δίσκος. πάμε όμως πιο αναλυτικά.

1. Bonneville ~ για πρώτη φορά δίσκος Leprous αρχίζει με χαλαρή τζαζ. έχουμε συνηθίσει σε πολύ πιο έντονα μπασίματα σε κάθε δίσκο. passing, bilateral, foe, the price. αυτό βέβαιως γρήγορα αλλάζει μετά το 02:30 σε ένα ήχο σήμα κατατεθέν των Leprous. γενικά τραγούδι που δεν αφήνει δυνατό σημάδι αλλά είναι ωραιότατο transition για το επόμενο κομμάτι

2. Stuck ~ ενα πραγματικά πανέμορφο κομμάτι το οποίο αποκτάει απίστευτο context μέσα στο δίσκο. δεν υπάρχει κάτι που να μην μου αρέσει εδώ. κόλλημα τεράστιο το ρεφραίν το οποίο το σιγοτραγουδάς όλη την ημέρα. το synth τελείωμα δε με τα τσέλο και το transition στο επόμενο κομμάτι είναι απλά έπος

3. From the flame ~ αισθάνομαι οτι αυτά τα 3 πρώτα κομμάτια είναι ένα 14λεπτο έπος. το πως δένουν ηχητικά μεταξύ τους είναι απίστευτο παρόλο που είναι τρία εντελώς διαφορετικά θέματα. ακόμα ένα εξαιρετικό κομμάτι, φωνάρες, τυμπανάρες, στιχάρες και κανένα transition για το επόμενο κομμάτι

4. Captive ~ το πρώτο ΤΕΡΑΣΤΙΟ κομμάτι του δίσκου. μπαίνει με ήχο Leprous από congregation για 30 δεύτερα και μετά σκάει μια απίστευτη γκρούβα από εκεί που δεν το περιμένεις. ειδικά το δεύτερο κουπλέ που παίζει το ρυθμό synthed και σκάνε και οι δύο κιθάρες απλά ...

5. Illuminate ~ για μένα αυτό είναι το πιο pop κομμάτι του δίσκου. αν δεν είχε το πανέμορφο ρεφραίν θα το έλεγα ως και φίλλλερ. δεν είναι πολλά αυτά που συμβαίνουν εδώ πέρα από το κουλό σινθορίφφ αλλά αυτά είναι νηπιαγωγείο για τους Leprous.

6. Leashes ~ το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ κομμάτι του δίσκου. ξεκινάει με μελωδία όνειρο και φωνητικά Einar από άλλο πλανήτη. No salvation to be found, holding me back no mooo-ooo-ooore και κόλαση. το σημείο που ο Tor παίζει την barytone με τα βιολιά/τσέλο από πίσω τι να λέμε επίσης. κομμάτι που θα αφήσει το στίγμα του στην δισκογραφία των Leprous. περιμένω σαν τρελός στίχους και να το ακούσω λάηβ φυσικά.

7. Mirage ~ από το Mirage και μετά ο δίσκος μεταλλάσεται. ηχητικά πιστεύω οτι πλησιάζει περισσότερο στο Coal παρόλο που τα δυνατά ρίφφς και τα περίεργα μετρήματα περιορίζονται περισσότερο στα ρεφραίνς. ωραίο κομμάτι το οποίο μετά το 05:20 μετατρέπεται σε prog οργασμό που θυμίζει bilateral.

8. Malina ~ ίσως το πιο ενιγματικό κομμάτι του δίσκου. ατμοσφαιρικό ξεκίνημα, απίστευτα φωνητικά από τον Einar και τσέλο (για ακόμα μια φορά). το κομμάτι κλιμάκώνεται με την είσοδο της κιθάρας και τον Baard που χτυπάει ένα ρυθμό από άλλο πλανήτη. απότομη κόψιμο και επιστροφή στο αρχικό τέμπο, μικρή κλιμάκωση και κλείσιμο

9. Coma ~ ψαρωτικό μπάσιμο με το σύνθι και την δίκαση που στο ρεφραίν γυρνάει σε ένα ωραιότατο ρυθμό που μπλέκει απίστευτα. χαλαρά το πιο "prog" κομμάτι του δίσκου. μετά το μισό κορυφώνει τόσο που λες οκ τώρα θα πέσει ξύλο όπως εδώ και θα μπει και σε αυτόν τον δίσκο το μπλακ/αβανγκάρ timestamp αλλά κόβει απότομα και ξαναγυρνάει στο γαμηστερό ρεφραίν.

10. The weight of disaster ~ το ξεκίνημα μετά το 00:15 είναι σαν να ακούς deadsoul tribe εποχής murder of crows από την μουσική μέχρι και στα φωνητικά. πάμε με μπάντι λάκι μέχρι το ρεφραίν οπόυ και σκάει ο ογκόλιθος. από τα πιο όμορφα ρεφραίνς της δισκογραφίας τους κατ εμέ. pray to the master, betray or be replaced. ξαναπέφτει σε μπάντι λάκι, μπλέκει το θέμα με κλασσικές prog παγαποντιές και ξανασκάει το ρεφραίν για κλείσιμο.

11. The last milestone ~ το τελευταίο κομμάτι δεν παίρνει και πολύ σχολιασμό. εδώ το μπαλόνι το παίζει ο Einar όλο μόνος του για ένα καθαρά κινηματογραφικό κομμάτι που όμοιο του δεν έχουν ξαναγράψει οι Leprous. απλά βάζεις ακουστικά και λιώνεις. αν είχαμε και τους στίχοι.

[Krux]

Γενικά το Malina είναι ένας δίσκος που δύσκολα θα φέρει καινούριους οπαδούς στην μπάντα αλλά θα ικανοποιήσει σχεδόν όλους αυτούς που ήδη τους λατρεύουν. Πολύ εσωτερικός δίσκος, που αποκρυπτογραφείται εύκολα από τον οπαδό που γνωρίζει τους κώδικες των Νορβηγών και καταφέρνει να ακούγεται pop εκεί που επιλέγει χωρίς να πέφτει στην λούμπα του catchy ήχου. Αν υπάρχει κάτι για το οποίο χαίρομαι περισσότερο από όλα προσωπικά είναι το οτι ποτέ δεν μένουν στάσιμοι και πάντα προχωρούν και εξελίσουν την μουσική τους. Και θα ήταν πολύ εύκολο για αυτή την μπάντα, αυτή την στιγμή, να νιώθει οτι εδραιώνεται στην κορυφή τους prog ήχου και να δρέπει τους καρπούς των κόπων της, μιας και μιλάμε για μια εξαιρετικά πολυάσχολη μπάντα σαν σύνολο αλλά και σαν μονάδες. Και όταν μιλάω για εξέλιξη μιλάμε από endagered species to the top of the food chain. Θυμάμαι την πρώτη επαφή μαζί τους μέσω ενός blog το 2004 που ασχολούταν κυρίως με σκανδιναβικά αβανγκαρς και τους χαρακτήριζαν τότε ως μια μίξη ved buens ende του those who caress/in the woods του stange in stereo/atrox/frantic bleep/arcturus.

Το κομμάτι που παρέθεταν ως δείγμα ήτο το παρακάτω μείγμα θεατρικού/αβανγκαρς/τσιφτετέλι(μην γελάτε, ακούστε )/μπλακ/θρας/φιούζιον/προγκ/επικ/χεβι. ο μάριος να ακούσει μετά το 6ο λεπτό την πρώτη φορά (εκεί μετά τις King diamond τσιρίδες) και μετά το βάζει από την αρχή



το Aeolia το έχασα τελείως και τους ξανασυνάντησα όταν έβγαζαν το tall poppy, το οποίο btw περιέχει 3 από τα ομορφότερα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ οι Leprous (passing, dare you, he will kill again). μετά την συνέχεια την καταλαβαίνετε, έσκασε το bilateral και φτάσαμε εδώ που ήμαστε τώρα. κοιτάω αυτό το "ταξίδι" και κάθε "σταθμός" του είναι τόσο διαφορετικός από τον άλλο, αλλά και τόσο όμορφος στην μοναδικότητα του. γιατί άλλος δίσκος σαν αυτούς που γράφουν οι Leprous δεν υπάρχει σε αντίθεση με την προγκ υπο-πλέμπα που έτρεχε να αντιγράψει το τελευταίο δισκίο κούηνσραηχ αν ήτο περισσοτερο χεβιμέταλλοι ή ντρη θήατερ αν ήτο περισσότερο του ωδείου. ναι θα βρεις κοινά σημεία και θα υποπτεφθείς ακούσματα αλλά δύσκολα θα πεις οτι "αυτά τα παιδιά ακούγονται σαν...".
λοιπόν, άντε και κάποιος να τους κλείσει επιτέλους γιατί στο τελευταίο λαηβ είπαν 2017 θα ήταν πίσω και ακόμα καμία ανακοίνωση.