Λοιπόν είμαστε εδώ με Νίκος Άνεμος και Σάκης Σακαλής, σκεφτόμαστε: Αν υπάρχει ένα και μόνο κομμάτι που να μπορεί να συμπυκνώνει μια ολόκληρη δεκαετία από πολιτική/κοινωνική/καλλιτεχνική σκοπιά, ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό και γιατί;
Τις προάλλες πήγα και πήρα ένα χαρτί που εξασφαλίζει ότι δεν θα χρειαστεί να περάσω τον επόμενο χρόνο φτιάχνοντας φρέντους για καραβανάδες και μιλώντας με κρετίνους που δεν πίστευα ποτέ ότι υπάρχουν. Έλεγα, αν φαίνεται μια φορά τρελό αυτό σαν διαδικασία το 2015 όπου απλώς πρέπει να συναναστραφείς ελάχιστα με την γελοία γραφειοκρατία του ΕΣ, πόσο ΑΠΟΛΥΤΗ τρέλα θα μπορούσε να έμοιαζε αλλού. Για έναν νεοσύλλεκτο του αμερικανικού στρατού στο Βιετναμ το αφήγημα της ελευθερίας και της αναγκαιότητας (που ας πούμε ότι θα μπορούσε να υπάρχει στο προηγούμενο μέρος του ίδιου αιώνα, ή πιο πριν) έχει ήδη καταρρεύσει. Αυτό που μένει είναι οι ναπαλμ.
Για ολόκληρο το αμερικάνικο 60's πρίσμα, το "we are volunteers of america" των JA είναι legitimate. Το Wooden Ships -εκτός απο κορυφαία σύνθεση από κάθε μουσική άποψη, εντάξει- είναι και η συμπύκνωση όλης της δεκαετίας απο πλευράς θέσης. Θα ποδοπατηθεί και θα εκφυλιστεί σχεδόν αμέσως για όλους τους λόγους του κόσμου, νομίζω ότι παραμένει συγκλονιστικό.
Horror grips us as we watch you die
All we can do is echo your anguished cries
Stare as all human feelings die
We are leaving, you don't need us
Wooden ships on the water very free and easy
Easy, you know the way it's supposed to be.
Για πείτε κι εσείς. Αν γουστάρετε θα το κάνουμε sequels.