20. Cathedral - The Last Spire
Το κύκνειο άσμα τους. Σίγουρα για τα δεδομένα των Cathedral δεν αντάξιο των προσδοκιών, όμως ακόμα κι έτσι ξεχώρισε εύκολα στο χώρο. Αποτελεί απάντηση στους επικριτές τους, καθώς πρόκειται για οργισμένο και σκοτεινό, υπερ-Doom και καρα-Metal δίσκο.
19. Subrosa - More Constant Than The Gods
Doom, τσούπες, βιολιά. Πολύ όμορφος δίσκος.
18. Seidr – Ginnungagap
Αβυσσαλέο και σκοτεινό Doom/Death Metal. Όπως πρέπει να παίζεται.
17. Blood Ceremony - The Eldritch Dark
Κάνει πλάκα σε όλους τους Revival δίσκους με γυναικεία φωνητικά.
16. Wooden Shjips - Back To Land
Το άκουσα πρόσφατα και κόλλησα. Αναρριχήθηκε στη λίστα κλέβοντας τη θέση των Procession. Είναι εγγύηση οι άτιμοι.
15. Low - The Invisible Way
Συναίσθημα και υπεροχότητα. Τη χρονιά που έφυγε νωρίς ο Jason Molina, θέλω να εκλαμβάνω το δίσκο αυτό σαν φόρο τιμής.
14. Gonga – Concrescence
Φαζζ και ψυχεδέλεια. Το κάνουν σωστά και ξεχωρίζουν από όλη την μπλέμπα.
13. Inquisition - Obscure Verses for the Multiverse
Καλοπαιγμένο, τεχνικό, ριφφάρες, γκριμμμ, ηχάρα. Ό,τι καλύτερο άκουσα από το χώρο του μπλακμέταλ τη χρονιά που μας πέρασε.
12. The Old Wind - Feast On Your Gone
Ο τραγουδιστής των Breach μάζεψε τους υπόλοιπους της μπάντας και του ηχογράφησαν αυτό το post-metal διαμάντι.
11. Beastmilk – Climax
Πολυαναμενόμενος δίσκος από τη μπάντα του Kvohst. Post-Punk παιγμένο από μεταλάδες.
10. Crusades - Perhaps You Deliver This Judgement With Greater Fear Than I Receive It
Μελωδικότατο πανκ ροκ. Μπορεί να είναι λίγο πιο χαρωπό απ’ ό,τι μας είχαν συνηθίσει αλλά συνεχίζει την υψηλή ποιότητα του προκατόχου του.
9. Melt Yourself Down - Melt Yourself Down
Τζαζίλα, Φανκίλα, Μπιτ, Χορός, κακός χαμός. Τρομερός δίσκος.
8. Matt Elliott - Only Myocardial Infarction Can Break Your Heart
Δεν μπορούσε να απογοητεύσει τώρα, δεν το έχει κάνει ποτέ. Κατάθλιψη και βάθος. Τον αγαπάμε.
7. Ibrahim Maalouf – Illusions
Jazz σε ροκ φόρμες και με άνεμο ανατολής. Απίστευτο σύνολο και κομμάτια. Ριπίτ.
6. La Femme - Psycho Tropical Berlin
Coldwave και Παρίσι, έρωτας, δισκάρα, τα είπαμε.
5. Chelsea Wolfe - Pain Is Beauty
Ο ορισμός του grower. Στην αρχή με ξένισε λίγο γιατί δεν είχε το σκοτάδι του Apokalypsis, αλλά τελικά απέφυγε τη στασιμότητα, πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα. Εξαιρετικό.
4. Forest Swords – Engravings
Dub ψυχεδέλεια, βρετανική ζοφίλα και ξυλόπνευμα. Άψογος.
3. Autistic Youth – Nonage
Μπορεί να μη φτάνει το δαχτυλάκι του Idle Minds αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι από τους απίστευτους δίσκους της χρονιάς. Post-Punk vs Punk Rock, 1 – 1. Βοήθειά μας.
2. Blank Pages - Blank Pages
Post-Punk δίσκος – σφηνάκι – αριστούργημα. Λιώσιμο ένα προς ένα τα κομμάτια.
1. Leprous – Coal
Δίσκος της χρονιάς. Πρωτότυπο κι εθιστικό Prog/Avant-Garde Metal από τους Νορβηγούς. Έκανε τρεις μήνες να βγει το σιντί απ’ το αμάξι.
Προσπάθησαν σκληρά αλλά οριακά δεν τα κατάφεραν, οι κυκλοφορίες των:
Procession, Neils Children, Nadine Shah, Deafheaven, Tomahawk, Savages, Windhand, Steven Wilson, The Cult of Dom Keller, Tigran Hamasyan, Mayfair, Frustration, Cult of Luna, Ovlov, Oathbreaker, Clutch.