Hitman Absolution
Φαντάζομαι θα υπάρχουν κι άλλοι καμένοι σαν εμένα που είχαν πάθει πλάκα με το hitman όταν είχε πρωτοβγεί και ακόμα ακολουθούν τη σειρά..
Πήρα το τελευταίο παιχνίδι της σειράς (από περίπτερο που παλιά ήταν gaming shop και είχε αφήσει μια βιτρίνα με λίγα παιχνίδια) για πρώτη φορά στο ps3 - όλα τα προηγούμενα τα είχα παίξει σε pc.
Γραφικά πάρα πολύ καλά, τα πρόσωπα και γενικά τα ανθρώπινα features είναι πολύ φυσικά, αν και σπάνια κάποιες npc κινήσεις ακόμα θυμίζουν το άγαρμπο a.i. των προηγούμενων παιχνιδιών. Πάρα πολύ καλό είναι και το voice casting. Οι διαλογοι γενικά είναι πάρα πολύ αληθοφανείς, σε σημείο που ώρες ώρες νομίζεις πως βλέπεις ταινία. Το storyline είναι πολύ ενδιαφέρον, έχει ροή, και είναι στιγμές που θέλεις να τελειώσεις ένα mission για να δεις τί γίνεται μετά. Σ'αυτό τον τομέα, το παιχνίδι κτυπά ρέστα.
Δυστυχώς οι ευχές μου για επανάσταση και μετατροπή σε sandbox game δεν έπιασαν...σαν format, είναι πανομοιότυπο με τα προηγούμενα. Αποστολές σε περιορισμένο χώρο, με διάφορες επιλογές πως να δολοφονήσεις κάποιον, και το τυπικό κυκλικό σενάριο, δηλαδή ο στόχος να περπατά και να πηγαίνει να κατουρά κάτω από ένα κασόνι, μετά να κάνει τσιγάρο σε μπαλκόνι, μετά να τρώει φαγητό, και ξανά απο την αρχή με τα ίδια βήματα. Έχουν βάλει όμως κάποιους ξεχωριστούς τρόπους να ξεπαστρεύεις κάποιο σαν challenges, και αν τους κάνεις κερδίζεις περισσότερους βαθμούς που κάνουν upgrade κάποια στοιχεία του hitman, όπως πχ λιγότερο recoil, faster sprinting, κλπ. Αυτό δίνει αρκετό replay value, αφού είχε αποστολές που τις έκανα ευχαρίστως και 3 και 4 φορές, πάντα με διαφορετικό τρόπο, για να τελειώσω τα challenges.
Η μεγάλη μαλακία είναι όταν πάρεις κάποια μεταμφίεση. Αν πχ ντυθείς αστυνομικός, δεν μπορείς καν να περπατήσεις δίπλα από άλλους αστυνομικούς, επειδή σε μυρίζονται αμέσως, ακόμα και από μεγάλη απόσταση. Μπορείς μεν να χρησιμοποιήσεις το instinct meter (νεο feature) να τους ξεγελάσεις για λίγο, αλλά καίγεται πολύ γρήγορα. Αυτό κάνει το παιχνίδι αχρείαστα δύσκολο σε σημεία που δεν είναι ανάγκη, και τις αποστολές λίγο γραμικές, δηλαδή είναι στιγμές που πρέπει να κρυφτείς κάπου, να μετρήσεις μέχρι το πέντε, να τρέξεις στο επόμενο σημείο, να περιμένεις τριάμιση δευτερόλεπτα πριν αρπάξεις τον μπάτσο με το garotte, κλπ. Αυτό για μένα αφαιρεί λίγο από την ελευθερία του παιχνιδιού, επειδή τη περισσότερη ώρα αναλώνεις το χρόνο σου σ'αυτές τις λεπτομέρειες παρά στο πώς να παίξεις το παιχνίδι και να απολαύσεις τον σχεδιασμό των επιπέδων. Και ακόμα το είχα μόλις στο δεύτερο (από τους πέντε) βαθμό δυσκολίας.
Γενικά για οπαδούς της σειράς αξίζει και με το παραπάνω. Δεν είναι επανάσταση στο είδος, αλλά μια πάρα πολύ καλοσχεδιασμένη συνέχεια με κάποιες καλές (περισσότερο τεχνικές) βελτιώσεις. Κάτι σαν δίσκος ΣΛΕΙΕΡ. Δυστυχώς το ps3 μου τα έφτυσε λίγες αποστολές πριν το τέλος και έτσι δεν το έχω τερματίσει, fml...!!!
