Για ακομα μια φορα βεβαια, ενω φωτογραφια, art direction, μουσικη, casting, τα παντα ολα σε υψιστο επιπεδο, ο Τζακσον εκανε τις γνωστες του πιπες και ξενερωσαμε. Πραγματικα ΓΙΑΤΟΜΠΟΥΤΣΟ σκηνοθετης. Γυρω στις 10 φορες στην ταινια στεκεται καποιος στην ακρη του γκρεμου χωρις κανενα απολυτως λογο, με την αγωνια να κορυφωνεται και να πλησιαζει το.... μηδεν, αφου ξερουμε πολυ καλα πως δεν υπαρχει περιπτωση να πεσει στο γκρεμο κανενας. Για μια ακομα φορα η Φυσικη πηγε περιπατο, και καλα, σταρχιδια μας αυτο σε γενικες γραμμες, γιατι ταινια φαντασιας βλεπεις, αλλα οταν δειχνεις κατι τοσο ελεεινο οπως η σκηνη με την σκαλα που ειχε 13 νανους, ενα μαγο κι ενα χομπιτ πανω, και πεφτει γυρω στα 3 χιλιομετρα χωρις να πεσει κανεις απο τη σκαλα, αλλα και χωρις να διαλυθει η σκαλα, αλλα και χωρις καν να διαλυθει το παραμικρο οταν πεφτουν κατω, ε καπου θες να σηκωθεις να φυγεις απο το σινεμα. Για να μην πουμε ποσες φορες ειχαν την ευκαιρια να σκοτωσουν οι οποιοιδηποτε εχθροι ανα πασα στιγμη (ειτε ηταν λυκοι, ορκς, γκομπλινς, τρολλς κτλ) διαφορους νανους, και απλα καθυστερησαν ΑΚΡΙΒΩΣ οσο χρειαζεται για να κανει καιρια παρεμβαση καποιος αλλος... πραγματικα αηδιασα με την πληθωρα μαλακιων που εχει βαλει μεσα ο Τζακσον, σκηνοθεσια με τεχνασματα και τρικ που ηταν πρωτοποριακα περιπου το... 1985. Αν βαλεις να δεις το Goonies, πολυ πιο εξυπνο ειναι σε αυτον τον τομεα, και δεν συζηταμε καν για κατι επη τυπου Indiana Jones.