deathspell omega - paracletus

[carheart]

Όμως δες λίγο την αντίφασή σου. Από τη μία το Fas "πολυ ζορικο σαν ακουσμα και αυτο δεν το βλεπω και πολυ θετικα" ενώ κατηγορείς τον παράκλητο πως έχει "εύκολες μελωδίες".

επίσης

με τα αλλα μπορεις να εχεις και παραλληλες ασχολιες, με αυτο δεν υπαρχει κατι τετοιο.

Δεν νομίζω πως υπάρχει ως ζητούμενο για ένα album μουσικής η ανάλαφρη συνύπαρξή του με άλλες ασχολίες. Τότε θα ακούγαμε όλοι ΠΑΝΚ, για να πικάρω και τον άλλον με τους Φύστικουμ. Το ότι κάποια albums απαιτούν χρόνο (με τέτοιο τρόπο) είναι μόνο προς τιμήν τους κατά τη γνώμη μου. Και όπως σου πρωτοδίδαξαν οι DHG, οι Thorns, οι Μysticum, οι Burzum και οι Ved Buens Ende, και οι Abigor ίσως, το bm δεν είναι αυστηρά ένα ριφφ να το ακούμε όσο πίνουμε τη μπύρα. Όχι πως δεν είναι και αυτό, αλλά σίγουρα όχι μόνο αυτό.

Και προσωπικά το Maranatha το ακούω ιδιαιτέρως συχνά, από Φεβρουάριο του 2009 και μετά. Άντε και τα Work/Odinist, να μην παραπονιέσαι!

[Ra Pariah]

Anti, επιτέλους με το τελευταίο σου post λες μια τεράστια αλήθεια: το "Si Monumentum..." είναι η βέλτιστη δουλειά του συγκροτήματος. Είσαι πολύ σωστός σε αυτό το σημείο. Για το "Κένωσις" σε βρίσκω λίγο άδικο στην κρίση σου. Είναι πολύ ωραίο (απλώς ωραίο?) και σε τελική ανάλυση δεν μπαίνουν και πολλά κομμάτια με τη ριφάρα του 3ου κομματιού. Τα υπόλοιπα μέχρι το τελευταίο δεν τα 'χω αγοράσει ακόμη και τά 'χω λίγο συγκεχυμένα στο μυαλό μου. Τον "Πάρακλητο", που τον πήρα κάπως βιαστικά και από κάποιου είδους "fanboy-ισμό", τον θεωρώ καλό μέχρις ενός σημείου. Τα κιθαριστικά του θέματα δε μου άρεσαν, κάποια φωνητικά αντίθετα μου άρεσαν πολύ κ.λπ. κ.λπ. Κάπου ισορροπεί το πράγμα.

ΥΓ1: το "Fas" ποτέ δεν το χώνεψα. Είναι το black metal που με εκνευρίζει. Εντάξει έχει κάποια ένταση, αλλά του λείπουν οι μελωδίες. Έχει βέβαια το "Bread...", αλλά εγώ το black metal μου το θέλω κάπως έτσι:



Το αγιάζι των ριφς να σου ξυρίζει τις παρειές.

ΥΓ2: Anti, μαζί σου και στο θέμα του Funeral Mist. Θα έλεγα όπως είναι οι τελευταίοι Satyricon για το black'n'roll (λέμε τώρα...), οι τελευταίοι Grand Magus για τον επικό ήχο (λέμε τώρα...), έτσι είναι και ο Arioch για το no compromising black metal (λέμε τώρα...).

[babality]

δηλωνω χεσμενος για αλλη μια φορα...ρε δε μπα ν'αντιγραφουν ολοι ολους...καλη μουσικουλα ν'ακουμε και φτανει..
και ποιοι δεν εχουν σηκωσει ριφς απο αλλους...εχω ακουσει τα ιδια ριφς απο διαφορετικες μπαντες και ακουγοντε αλλιως επειδη ειναι σε αλλο mood ξερω γω εκεινη η στιγμη και οπως και να το κανουμε ηχει διαφορετικο...δηλαδη παιδακια αν εχουμε 7 φορες το ιδιο ριφ απο 7 διαφορετικες μπαντες τοτε ειναι 7 διαφορετικα πραγματα γιατι ειναι αλλη η διαθεση καθε φορα, ποσο μαλλον σε ιδιαζουσες περιπτωσεις οπως αυτη του εξυπνου μπλακ μεταλ που συζηταμε εδω.

και οι ντεθσπελ εχουν φτασει σε σημειο να γραφουν αρτια εργα μπλακ μεταλ ενιαια...οχι τραξ μεμονωμενα..σχεδον σαουντραξ...μαυρα κι αραχνα

τσιρς

[00i00]

Για το "Κένωσις" σε βρίσκω λίγο...

ασμα ''Χεσιμο'' λοιπον...

[MoondogJr.]

Ax ekeina ta EPs...

[anti]

carheart,

Όμως δες λίγο την αντίφασή σου. Από τη μία το Fas "πολυ ζορικο σαν ακουσμα και αυτο δεν το βλεπω και πολυ θετικα" ενώ κατηγορείς τον παράκλητο πως έχει "εύκολες μελωδίες".

με το ευκολες μελωδιες εννοω οτι δινουν περισσοτερο βαση στο να σου μεινει αμεσως το κομματι. οι μελωδιες ειναι πιασαρικες και δεν χρειαζεται χρονο ο δισκος για να μεγαλωσει μεσα σου... αυτο ειναι θετικο αραγε? γι αυτο λεω οτι ο Παρακλητος δεν θα μεινει.

Δεν νομίζω πως υπάρχει ως ζητούμενο για ένα album μουσικής η ανάλαφρη συνύπαρξή του με άλλες ασχολίες. Τότε θα ακούγαμε όλοι ΠΑΝΚ, για να πικάρω και τον άλλον με τους Φύστικουμ. Το ότι κάποια albums απαιτούν χρόνο (με τέτοιο τρόπο) είναι μόνο προς τιμήν τους κατά τη γνώμη μου. Και όπως σου πρωτοδίδαξαν οι DHG, οι Thorns, οι Μysticum, οι Burzum και οι Ved Buens Ende, και οι Abigor ίσως, το bm δεν είναι αυστηρά ένα ριφφ να το ακούμε όσο πίνουμε τη μπύρα. Όχι πως δεν είναι και αυτό, αλλά σίγουρα όχι μόνο αυτό.

συμφωνω απολυτα! συμμεριζωμαι την αποψη που θελει καποιοι δισκοι να ειναι κατι παραπανω απο απλες κυκλοφοριες. ομως δεν εννοουσα ακριβως αυτο για το Fas. με τον συγκεκριμενο δισκο δεν προλαβαινουν να περασουν οι σκεψεις απο τον εγκεφαλο. σχεδον δεν καταφερνεις να επεξεργαστεις αυτο που ακους. καποια αλμπουμς, οπως ας πουμε το Αμπιγκορ μου αρεσει να τα ακουω καθως διαβαζω κατι ή γραφω ενα κειμενο ας πουμε στο πισι. αυτο εννοω παραλληλες ασχολιες και οχι πχ να πλενεις πιατα και να προσπαθεις να κατανοησεις το Fas. επισης, αυτα τα ξαφνικα "πεταγματα" που σου προκαλει ο δισκος μονο κακο κανουν κατα την αποψη μου στο τελος.

Ra Pariah,

Anti, μαζί σου και στο θέμα του Funeral Mist. Θα έλεγα όπως είναι οι τελευταίοι Satyricon για το black'n'roll (λέμε τώρα...), οι τελευταίοι Grand Magus για τον επικό ήχο (λέμε τώρα...), έτσι είναι και ο Arioch για το no compromising black metal (λέμε τώρα...).

κοιτα, εγω δεν λεω οτι το Μαραναθα ειναι κακος δισκος! απλα κατω απο το χαλί του εντυπωσιασμου (γιατι αυτη ειναι η βαση του δισκου) δε υπαρχουν και πολλα να ανακαλυψεις. το συσχετιζω με τον Παρακλητο γιατι, κατα την αποψη μου, και τα δυο ειναι μεινστριμ.

[Candiru]

είναι δισκάρα και προσωπικά μου αρέσει πιο πολύ από το τεράστιο si monumentum και σαφώς καλύτερο από το μονότονο fas. Το να περιμένουμε να βγάλουν κάτι ανώτερο και κορυφαίο στο χώρο του black metal δύσκολο γιατί όσο νάναι έφτασε το είδος τα όριά του. Μπορούμε να ακούμε γαμάτες νέες δουλειές αλλά κάτι που θα μείνει στην ιστορία δύσκολα πλέον. Πάντα κάτι θα μας θυμίζουν από παλιά.

[carheart]

[atom_smasher]

ρε μαλακα carheart ησουν ο symposium lexotanil;

[H.]