Σόρι, τότε δεν είσαι καλή στην πραγματολογία. Μπορεί να είσαι σε κακή μέρα.
Σόρι, τότε δεν είσαι καλή στην πραγματολογία. Μπορεί να είσαι σε κακή μέρα.
42
-------
Δεν ελπίζω τίποτα
Δεν φοβάμαι τίποτα
Είμαι ξέμπαρκος
Εδώ είμαι.
Λοιπόν, εδώ μιλάμε για τα 5 καλύτερα βιβλία που έχει διαβάσει ο καθένας μας. Ε, δε γίνεται να διαβάζω για Lovecraft. Κάποια πράγματα δεν είναι υποκειμενικά. Αν μου πει κάποιος οτι το αγαπημένο του φαί είναι τα κουκιά, θα σκεφτώ "εντάξει, γούστα είναι αυτά". Αλλά καλύτερο βιβλίο να είναι κάποιο του Tolkien ή του Lovecraft, σημαίνει 2 πράγματα. Η δεν έχεις διαβάσει τίποτα άλλο στη ζωή σου ή η κριτική σου ικανότητα είναι υπό του μηδενός.
Χωρίς παρεξήγηση ε; Ντάξει φαίνεται κάπως αυτό που λέω αλλά αυτή είναι η άποψή μου.
Το παπαρολογία ίσως ήταν άστοχο για τον Tolkien αλλά όχι για τον Lovecraft που τα 3-4 βιβλία του που διάβασα μου φάνηκαν εντελώς άκυρα.
Για κάποιον που έγραψε για τον Οδυσσέα, το οποίο αν δεν κάνω λάθος βγήκε και βιβλίο του αιώνα, πρέπει να είχε μεγάλη υπομονή. Τρεις φορές το άρχισα και το παράτησα.
Άντε πάλι με τα πράγματα που δεν είναι υποκειμενικά. Ξεφυτρώνετε παντού γύρω μου τελευταίως.
Ακόμα και η υποκειμενικότητα έχει ένα όριο. Δεν έχουν όλες οι απόψεις την ίδια αξία (άσχετο αν πρέπει σεβόμαστε το δικαίωμα του άλλου να τις εκφράζει), και υπάρχουν κάποια αντικειμενικά στάνταρ είτε μας αρέσει είτε όχι που μπορούν εν μέρει να ξεχωρίσουν τα πράγματα. Βέβαια η χρησιμότητα μιας τέτοιας ιεράρχισης είναι άλλο πράγμα, αφού τις περισσότερες φορές καταλήγει να είναι μία συζήτηση του τύπου "όχι η δικιά μου λογοτεχνία/μουσική/ζωγραφική είναι μεγαλύτερη και η δικιά σου είναι για τον πούτσο".
Και εξηγούμαι.
Δεν έχουν όλες οι απόψεις την ίδια αξία. Τελεία. Κι αυτό γιατί σημασία δεν έχει μόνο η άποψη αυτή καθ' αυτή αλλά το που βασίζεται. Άλλος π.χ. έχει φάει τη ζωή του διαβάζοντας λογοτεχνία, μελετώντας τη θεωρία της, έχει εκτεθεί γενικότερα το μυαλό του σε περισσότερη πληροφορία και μπορεί να βγάλει ένα πιο καλά στηριγμένο σε επιχειρήματα συμπέρασμα. Επειδή υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι ανάγνωσης της πραγματικότητας και διαφορετικά γούστα δε σημαίνει ότι όλα είναι ίδια, κάποια είναι προϊόν κούρασης και μόχθου, κάποια βασίζονται σε επιχειρήματα (χωρίς τα δεύτερα να ταυτίζονται πάντα με τα πρώτα), κάποια γούστα εκπορεύονται όμως αποκλειστικά και μόνο από το τυχαίο, δηλαδή από το σε τι είδους "κουλτούρα" (μπλιαχ η λέξη) έχει τύχει να εκτεθεί ο καθένας ως τώρα.
Το παράδειγμα που αναφέρει ο άνθρωπος με τον Οδυσσέα του Τζόυς είναι τέλειο. Μπροστά σε μια λογοτεχνία που βασίζεται στο συνειρμικό, έχει χίλιες δυο αναφορές σε άλλα βιβλία, βρίθει από συμβολισμούς βιβλικούς, ομηρικούς, ρομαντικούς ο Τόλκιν και ο Λάβκραφτ είναι παπαρολογία. Και αυτό σας το λέει ένας άνθρωπος που διαβάζει το LotR μία φορά το χρόνο εδώ και 11 χρόνια, ξεκινώντας στα γενέθλια του Μπίλμπο (αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο A shortcut through mushrooms) και που έχει τα άπαντα του Lovecraft και διάβασε και καναδυο διηγηματάκια (ξανά) μέσα στο καλοκαίρι έτσι για τη φάση.
Αυτό που θέλω να πω εν τέλει είναι ότι τα βιβλία κρίνονται με πολλά κριτήρια, μέσα σ' αυτά το πόσο ψυχαγωγούν και το πόσο διασκεδάζουν. (χωρίς η ψυχαγωγία να αποκλείει τη διασκέδαση και ανάποδα)
Ένας Ντοστογιέφσκι, ένας Τζόυς και ένας Φώκνερ μπορεί να είναι λογοτεχνία με αρχίδια, να έχει διπλά διαφορικά και θερμαινόμενα καθίσματα σε σχέση με τους υπόλοιπους, γιατί στο τέλος τέλος άλλοι φιλοσοφούν, καινοτομούν ως προς τη μορφή και το περιεχόμενη της αφήγησης, μας δίνουν την άποψη τους για τα ανθρώπινα και σχολιάζουν την ιστορία του πολιτισμού, ενώ άλλοι γράφουν (γαμάτα μεν) παραμυθάκια με πολλές φορές ρατσιστικές τάσεις, είτε λίγο (στον Τόλκιν) είτε πολύ (στο Λάβκραφτ). Ξέρω ξέρω, άλλες εποχές τότε και τέτοια, αλλά ο Τζόυς είναι π.χ. πιο παλιός από τον Τόλκιν και τέτοιες μαλακίες δεν τις έχει στα βιβλία του.
Κι εδώ έρχεται το μεγάλο "Ε, ΚΑΙ;"
Αν εξαιρέσουμε όόόόλα αυτά τα κουλτουριάρικα, ένα βιβλίο πρώτα από όλα πρέπει να έχει σκοπό να σε κάνει να περάσεις ευχάριστα την ώρα σου την ώρα που το διαβάζεις. Και εκεί Τόλκιν, Λάβκραφτ (γιατί σε αυτούς αναλώνεται η συζήτηση) προσωπικά με διασκεδάζουν ορισμένες φορές πολύ περισσότερο από τον Οδυσσέα και τη Βουή και την Αντάρα. Κι αυτό γιατί δεν είναι πάντα το μυαλό σε διάθεσει να στιφτεί και να αναμετρηθεί με τα θηρία της ανθρώπινης άγνοιας και τους δαίμονες της ύπαρξης, αλλά καμιά φορά θέλει και να ακούσει ένα παραμύθι, να φοβηθεί, να πορωθεί, να γουσταρει σε τελική ανάλυση. Εδώ βεβαίως υπεισέρχεται και το υποκειμενικό, γιατί δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να υποδείξουμε στον άλλουν με τι θα γουστάρει και με τι όχι.
Συνοψίζοντας θέλω να πω ένα τσιτάτο του Βίττγκενστάιν "Για όσα δεν μπορεί να μιλάει κανείς, πρέπει να σωπαίνει"
Και εννοώ ότι υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια και τα ανέφερα παραπάνω. Αλλά επειδή η ευχαρίστηση που αντλούμε από τη λογοτεχνία περνάει μέσα από το προσωπικό/υποκειμενικό φίλτρο, αυτή η συζήτηση περί καλύτερου/χειρότερου είναι μάλλον άκυρη σε χρήσεις εκτός της ακαδημαϊκής. Κι αυτό γιατί δεν μπορούμε (ακόμα ίσως) να συζητήσουμε με τη λογική για το γούστο και τη γκάβλα του καθενός. Εν τέλει, αυτή η ιεράρχιση για να γίνει σωστά και αντικειμενικά πρέπει να αφαιρέσει τον αστάθμητο παράγοντα της προσωπικής προτίμησης, η οποία όμως είναι στην τελική ανάλυση το μόνο που έχει σημασία σε μία καθημερινή συζήτηση ή στο ποια 5 βιβλία μας άρεσαν πιο πολύ!
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
βίβλο, κοράνια και τέτοια έχετε πει; γιατί αντικειμενικά είναι τα πιο πολυδιαβασμένα και επιδραστικά βιβλία παγκοσμίως, κοινώς γαμάνε ντοστογιέφσκις
Γιατί δε με θες κυρά μου; Επειδή είμαι ψαράς;
αυτά τα εντάξαμε στα fairytale-ish
Once I was trapped, but now I am free
σύμφωνα με έρευνες;Originally Posted by Atropos
τριπλά εγκεφαλικά.
το thread να μεταφερθεί , πάει χαμένο, με αρκετούς να μην παρακολουθούν το λιτρετσουρ χάνουν ένα διαμάντι !!!!
l2r!
Λαβκραφτ ειναι η εξαιρεση που στα Ελληνικα ειναι καλυτερος απο το πρωτοτυπο!
Ακυρα δεν τα λες, ειναι σαν να δεις ενα ιταλικο giallo. Χαβαλες αλλα νοημα 0.
Τωρα βιβλιο του αιωνα κτλ, αυτα ειναι πιπες, χωρις περαιτερω τεκμηριωση
It happens sometimes. People just explode. Natural causes.
argumentum ad populum, πάμε παρακάτω...
Εκτός αν το λες ειρωνικά, οπότε πινκ.
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
προφανώς το είπα ειρωνικά, ποια τρία ούφο έριξαν μούτζες.
Γιατί δε με θες κυρά μου; Επειδή είμαι ψαράς;
Και το δικό μου οντόπικ (περιορίζομαι στη λογοτεχνία, μιας που είμαστε στο λίτρατσουρ)
"1984", Όργουελ
"Ο Τελευταίος Πειρασμός", Καζαντζάκης
"Of Mice and Men", Στάινμπεκ
"Thief of Time", Πράτσετ
"Le petit prince" Εξιπερί
Το σκέφτηκα από δω, το σκέφτηκα από κει... δεν υπάρχει πλήρης απάντηση (και προφανώς και κατάταξη)
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
Γιατι το Thief Of Time;
On topic: Naked Lunch, για απιστευτο ΧΑΒΑΛΕ!
It happens sometimes. People just explode. Natural causes.
Δεν ξέρω, γελάω πολύ με τον Pratchett... και είναι το αγαπημένο από τα 10 που έχω διαβάσει. Κι εντάξει μπορεί να είναι τελείως μανιέρα τα Discworld, αλλά με ψήνει απίστευτα πώς καταπιάνεται με ένα θέμα σε κάθε βιβλίο και το γαμάει τη μάνα. Ακόμα κι όταν το γαμάει τη μάνα χωρίς θέμα. Ίσως λοιπόν για τον ίδιο λόγο που λες Naked Lunch!
Well, there's egg and bacon; egg sausage and bacon; egg and spam; egg bacon and spam; egg bacon sausage and spam; spam bacon sausage and spam; spam egg spam spam bacon and spam; spam sausage spam spam bacon spam tomato and spam;
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
