θάνατος

[anti]

Εγώ πάλι τα χειρότερα τα έχω δει από ψυχιάτρους. Με αποκορύφωμα έναν στα ξεκινήματά μου στον συγκεριμένο χώρο, που όταν τον ρώτησα αν μπορώ να κάνω κάπου ψυχοθεραπεία, μου είπε "δεν υπάρχουν αυτά, μόνο στις ταινίες". Και μετά μου έγραψε αντιψυχωσικά κι αντικαταθλιπτικά μου και με έστειλε σπίτι μου.

Φαντασου να ειχες νοσηλευτει τι θα σε περιμενε. Εαν δεν υπηρχαν τα φαρμακα, τοτε οι περισσοτεροι ψυχιατροι θα ηταν ανεργοι τωρα. Οι ψυχολογοι θεωρω οτι ειναι αχρειαστοι οταν μιλαμε για σακατεμενους ψυχικα ανθρωπους. Δεν γνωριζω τι περναει ο θρεντ σταρτερ, αλλα καλο ειναι πρωτα να αναφερει την ηλικια του. Εαν στα 22 εχει απογοητευτει απο τη ζωη, τοτε ισως ολες οι παραπανω συμβουλες να βοηθησουν. Διαφορετικα, δεν πιστευω πως μπορουν να προσθεσουν κατι παραπανω που ο ιδιος δεν εχει ηδη σκεφτει. Γενικοτερα ολοι αυτοι οι ειδικοι εχουνε μαθει να κατατασσουν τους ασθενεις σε πολυ συγκεκριμενα καλουπια, λες και ολοι οι ανθρωποι ειναι το ιδιο. "α. παρουσιαζεις αυτο το συμπτωμα, αρα ανηκεις σε αυτη τη κατηγορια ασθενων. Παρε μια ενεση ακινετον για αρχη, να ηρεμησεις". Δεν ειναι τοσο απλο να προτεινες σε καποιον επισκεψη σε ψυχιατρο, μιας και χειροτερο πραγμα απο την αυτοκτονια, ειναι να βρεθεις σε χερια "ειδικων" μεσα σε κλινικη. Καμια φορα τα πραγματα ειναι πολυ πιο απλα: μια εργασια, λιγη συντροφια, αλλαγη περιβαλλοντος κ.α.