Ένα κόμμα δεν είναι μόνο τα αναλυτικά εργαλεία που χρησιμοποιεί για την ανάλυση της πραγματικότητας και οι πολιτικές θέσεις που προκύπτουν απ' αυτές. Αν θες, προσωπικά βρίσκω εμετικές τις θέσεις του ΚΚΕ για το έμφυλο, παρωχημένη την ανάλυσή του που επιμένει να επιτίθεται σε έναν παλαιού-τύπου ιμπεριαλισμό (λες και δεν υπήρξε εξέλιξη στη μαρξιστική πολιτική ανάλυση πέρα από τον "ορθόδοξο" μαρξισμό) αγνοώντας τους νέους τρόπους που το κεφάλαιο επιτίθεται στις κοινωνίες και αντιφατική τη συμμετοχή του μεν στην στα κοινοβουλευτικά και ευρωκοινοβουλευτικά που ταυτόχρονα αρνείται οποιαδήποτε δυνατότητα διαχείρισης της κατάστασης αναμένοντας να έρθει στην εξουσία μόνο όταν με κάποιο μαγικό τρόπο φτάσουμε πρώτα στην "άλλη κοινωνία".
Αλλά ένα κόμμα δεν είναι μόνο η ιδεολογική του ταυτόητα: είναι η οργανωτική του δομή, η ρητορική του, η πρακτική του στο δρόμο, η κοινωνική του απεύθυνση.
Για την οργανωτική του δομή αρκεί να δει κανείς τις διαδικασίες του τελευταίου του συνεδρίου και το πώς και αν έγινε συζήτηση από τα κάτω για την εξέλιξή του. Μετά βλέπεις τις ΟΒες, το πώς λειτουργεί η ΚΝΕ και το ΜΑΣ και απορείς αν αυτοί οι άνθρωποι που είναι κομμουνιστές είναι τόσο ολοκληρωτικοί πώς μπορούν ταυτόχρονα να είναι και κομμουνιστές;
Για τη ρητορική μπορώ να πω ότι με ενοχλεί ότι πολύ συχνά παίζει με τα εθνικιστικά - πατριωτικά συναισθήματα. Καλό είναι να διεκδικήσουμε τη λέξη πατριωτισμός από τους δεξιούς και να τη νοηματοδοτήσουμε εντελώς διαφορετικά, αλλά αν γίνεται σε τέτοιο βαθμό που να κοντράρεται και να υπερτερεί πολλές φορές με το διεθνισμό τότε ευχαριστώ - δε θα πάρω. Η κριτική του στο παρελθόν του είναι προβληματική και ελλιπής και αρνείται πεισματικά κάνει ουσιαστικό διάλογο για τα παλιά με οποιονδήποτε δεν επαναλαμβάνει τα επίσημα μισόλογα.
Τώρα για την πρακτική στο δρόμο τα'χουμε πει πολλές φορές, τα'χουν πει κι άλλοι στο θρεντ, με κάλυψαν οι προηγούμενοι, ας μην τρώω το χρόνο της συνέλευσης.
Το κυριότερο πρόβλημα όμως είναι η κοινωνική του απεύθυνση. Ενώ στους χώρους εργασίας και σε ορισμένα σωματεία κάνει εξαιρετική δουλειά (την οποία βέβαια μισοκαταστρέφει η οργανωτική του δομή), από κει και πέρα είναι ένα ΤΙ ΠΟ ΤΑ. Δεν υπάρχει καμία διάθεση διεύρυνσης του χώρου του, καμία επικοινωνία με άλλες δομές, καμία διάθεση συνεργασίας με οτιδήποτε δεν είναι ΚΚΕ-approved. Κι αυτό είναι προβληματικό και σε κάνει να σκέφτεσαι πώς θα φερθεί ένα τέτοιο κόμμα αν ποτέ έρθει στα πράγματα.
