Την περασμένη Δευτέρα μάθαμε μέσω ενός απίθανου συσχετισμού άκυρων ανθρώπων, ότι μια πρώην κατασκηνώτριά μου, 14 ετών, είναι στην εντατική σε καταστολή, γιατί την χτύπησε και την εγκατέλειψε μπροστά στα μάτια της δίδυμης αδελφής της ένα αυτοκίνητο. Ένα παιδάκι μάλαμα, δραστήριο και γελαστό σχεδόν συνέχεια και κουκλάκι ζωγραφιστό.
Έμαθα μέσω φίλου γιατρού σε ποιο νοσοκομείο είναι και τραβηχτήκαμε, μπας και βρούμε τους γονείς για να δώσουμε συμπαράσταση και ό,τι μπορεί να χρειάζεται (αίμα ή οτιδήποτε) και δεν βρήκαμε κανέναν. Αναγκάστηκα να πάρω την αδελφή της και όταν το σήκωσε, πραγματικά δεν μπορούσα να βγάλω μιλιά... Ούτε κι αυτό το κακόμοιρο. Γενικά, γαμήθηκα ψυχολογικά, το ίδιο και η Σοφία, ειδικά όταν μου είπε η μικρή ότι οι γονείς είναι χάλια κι απαρηγόρητοι κι ότι νευρολογικά δε δείχνει να αντιδράει καλά ο εγκέφαλος της αδελφής της.
Πραγματικά, δε μου έκανε αίσθηση όταν διάβασα ότι τελικά βρήκανε τον 37χρονο που την παρέσυρε. Σκατά... Παναγίες και μάνες και όλα...
