Δισκάρα που προσπαθεί να φέρει τους ραμοουνς και τον γκρεγκ σεητζ πιο κοντά και απ'το ντεμπούτου του τελευταίου. Και τα καταφέρνει. Κάτι παρόμοιο με observers αλλά οι κιθάρες είναι ξουράφια ενώ η φωνητική ερμηνεία του τυπά διακρίνεται από μια ποπ απλότητα ή συμπαθέστατη άγνοια αν θέλετε. Λάθος λέξη βέβαια. Αυτοί γαμάνε και το ξέρουν.