Black Witchery - Upheaval of Satanic Might (Osmose Prod.)
Black Witchery - Upheaval of Satanic Might
tracklisting :
1. Blood Oath 03:38
2. Heretic Death Call 02:32
3. Profane Savagery 01:18
4. Baphomet Throne Exaltation 04:17
5. Holocaust Summoning 03:04
6. Hellstorm Of Evil Vengeance 02:35
7. Darkness Attack 02:49
8. Scorned And Crucified 01:47
9. Upheaval Of Satanic Might 03:57
10. Ritual (Blasphemy cover) 03:28
total running time 29:29
http://www.osmoseproductions.com
http://www.redstream.org
Black Witchery - Upheaval of Satanic Might
Η δουλειά φαινόταν από νωρίς. Φαίνεται πως οι τύποι που διοικούν αυτήν την εταιρία έχουν πιάσει πολύ το νόημα περί ακραίου ήχου (άλλο αν στο καθαρό death metal μας τα χαλάνε λίγο μερικές φορές) και συγκεκριμένα του black metal. Ζούμε σε μια εποχή που τα περισσότερα των πραγμάτων που μπορούμε να αποκομίσουμε από το black metal είναι στην καλύτερη άνευρα, ανέμπνευστα,πλαστικά και πρόχειρα, ψηφιακά ηχογραφημένα ηχητικά δισκάκια που για κάποιο λόγο αποτελούν την πλειοψηφία των πραγμάτων που κυκλοφορούν στο metal γενικότερα. Λόγω και της αυξημένης διανομής αυτής της σαβούρας λοιπόν, ακόμα και το πιο παρακμιακό δισκάδικο είναι τίγκα σε βαψίματα και ανάποδους σταυρούς που έχουν σκοπό να πατήσουν γερά πάνω σε αναμασημένες φόρμουλες και ανακυκλωμένη δήθεν "κακία". Πάρτε για παράδειγμα την τεράστια γερμανική σκηνή και ψάξτε να βρείτε ένα συγκρότημα που να αξίζει πραγματικά. Θα μείνετε με ένα "Kruzifixxion" στο χέρι και θα αναρωτιέστε τι πάει στραβά. Τα καλά συγκροτήματα, παραμένουν μεμονωμένες περιπτώσεις. Και είναι αστείο πραγματικά σε ένα τόσο "εύκολο" μουσικό είδος όπως υποστηρίζει η πλειοψηφία των ακροατών, τόσα χρόνια τώρα να μην έχει βρεθεί ΚΑΝΕΙΣ που θα μπορέσει να ξεπεράσει σε οτιδήποτε τους Darkthrone (έλα που σας χαλάει το τελευταίο επειδή "μοιάζει με Αura Noir"). Μεταφερόμαστε λίγο δυτικά. Οι Conqueror έχουν οριστικά διαλυθεί, αλλά επιζούν μέσω των πετυχημένων Revenge, οι Blasphemy είναι ενεργοί μεν, δεν τους κόβω να βγάζουν δίσκο δε, ακόμα και οι Arch Goat επανήλθαν, με ένα όμορφο και "εντάξει" 7". Οι Black Witchery δεν είναι ιδιαίτερα παλιό συγκρότημα. Με αρκετά demos και rehearsals στο ενεργητικό τους, από ένα split με Conqueror και Katharsis και ένα εκπληκτικό ντεμπούτο μηδενικής διανομής, έχουν αρχίσει την προπαγάνδα τους για μια επιστροφή σε έναν ήχο ο οποίος παρέμενε ξεχασμένος και δυνητικά λησμονημένος. Με τα ίδια ακριβώς όπλα. Με την ίδια ακριβώς αισθητική. Με το ίδιο ακριβώς συναίσθημα. Με ελάχιστα καλύτερη τεχνική. Με περίσσιο πάθος και μια απλή και αφοπλιστική απάντηση για το τι θεωρείται ακραίο στο black metal. Με ενδοφλέβια ένεση "Fallen Angel of Doom". Είναι αρκετά σαφές ότι οι Black Witchery δεν στοχεύουν σε μεγάλα ακροατήρια. Δεν θα ήταν δυνατό, καθώς οι βάσεις τους ως προς την σύνθεση των τραγουδιών, η αντίληψη τους για την αισθητική πλευρά της ακραίας μουσικής τους όπως και η παράδοσή της έμπνευσης τους σε παλιότερα μεγαλεία (ο τίτλος παραπέμπει σε Abhorer, ξαναχρησιμοποιημένοι τίτλοι κομματιών, φωτογραφίες ολόιδιες με αυτές των Blasphemy, κρυφό μέλος τον R. Forster από Conqueror, ίδιο thanks list καθώς και μια κρυμμένη διασκευή στο "Ritual" των Blasphemy που δεν αναφέρεται) δοσμένα μέσα από ένα πρίσμα που αντανακλά μια νοοτροπία που δεν σαγηνεύεται από νέες τεχνικές ηχογράφησης, προβολής και marketing, δεν είναι ακριβώς αυτά που θα έπειθαν κάποιον να δώσει λεφτά για να παραγγείλει τις κυκλοφορίες τους.
Αναλύοντας λίγο τα 30 περίπου λεπτά του δίσκου, ανακαλύπτουμε αρκετά και ενδιαφέροντα. Η εισαγωγή του εναρκτήριου "Blood Oath" παραπέμπει αρκετά σε Revenge (των οποίων έχουν αντιγράψει σε ελάχιστα σημεία εκείνο το χαρακτηριστικότατο τράβηγμα-"γάβγισμα" στα φωνητικά) ενώ το "Darkness Attack" είναι σχεδόν ίδιο με το "Unholy Vengeance of War" από το προηγούμενο. Τα τραγούδια είναι μικρά, τελειώνουν απότομα είτε απλά "χαμηλώνοντας την ένταση", η φωνή του Impurath είναι σχεδόν βίαιη ενώ χαρακτηριστικό είναι πως (παρόλο που θα χωρούσαν) δεν υπάρχουν καθόλου mid tempo σημεία. Τα drums δεν ακολουθούν τα ρυθμικά riffs που πάντα χαρακτήριζαν τους Black Witchery, αλλά διατηρούν μια επιτηδευμένη μονοτονία (ala Von) που θα γοητεύσει όσους βαρέθηκαν το black metal τους να παίζεται μόνο με πιατίνια. Η παραγωγή είναι χειρότερη από ότι παλιότερα, λίγο πιο γεμάτη βέβαια λόγω του θορύβου από τις κιθάρες και το μπάσο, αλλά και πάλι κάτι νιώθεις, ίσως το μόνο μεμπτό σημείο του δίσκου. Όχι βέβαια ότι θα έχει και ιδιαίτερη σημασία για όσους μπουν στη διαδικασία να το αγοράσουν. "Και ποίοι είναι αυτοί;". Αυτό είναι συζητήσιμο. Θα το πρότεινα σε όσους έχουν βαρεθεί να αγοράζουν άψυχους black metal δίσκους, σε όσους επίσης βαρέθηκαν να ακολουθούν την λογική "underground για να είναι underground" (δηλαδή σκατά) true "ελιτιστές", σε όσους απηύδησαν από την κατάντια των ns trends που παίζουν τόσο επικίνδυνο black metal όσο οι ντολμάδες της γιαγιάς σας, σε όσους δεν τους ενοχλεί η έλλειψη πρωτοτυπίας, σε όσους αρέσει το παλιό ακραίο αμερικάνικο black/death και σε όσους γενικά αναζητούν και κάτι που να έχει πειστικό attitude και το σημαντικότερο, να πιστεύει αυτά που λέει και να αντανακλά την καθημερινότητα του. Δεδομένου ότι οι Enslaved έφυγαν από την Osmose και η τελευταία δεν αναπλήρωσε το “πληγωμένο” roster της με κάτι ανάλογο, καθαρά εμπορικά εικάζω πως υπάρχει και κοινό για αυτούς εδώ τους συμπαθείς αμερικάνους. Το “Desecration of the Holy Kingdom” δεν θα το βρείτε στα δισκάδικα, οπότε αρχίστε με αυτό. Το βινύλιο έχει κοπεί σε 500 μόνο κομμάτια, κατά τη συνήθεια της εταιρίας τους. Προσωπικά είναι ότι καλύτερο άκουσα στον χώρο μετά το “Victory.Intolerance.Mastery”.
That’s all..
ΥΓ : Να μην ξεχάσω να αναφέρω πόσο θεός είναι ο Chris Moyen που έχει επιμεληθεί το εξώφυλλο και τους πίνακες στο booklet..
Originally Posted by Kingdom Gone
)
