Γιατι "ακυρωθηκε" το λαιβ των The Vandals
Οι Vandals και οι βανδαλισμοί
Τα γεγονότα είναι γνωστά. Το βράδυ της Τρίτης 15 Φεβρουαρίου μια χούφτα άτομα, αναρχικοί- αντεξουσιαστές, συγκεντρώθηκαν έξω από την πόρτα του Αν κλαμπ στα Εξάρχεια για να εμποδίσουν τη διεξαγωγή μιας συναυλίας. Η συναυλία ήταν των Vandals, κάποιων Καλιφορνέζων «πανκ», που είχαν την έξοχη ιδέα να περιοδεύσουν για ένα μήνα στα αμερικανικά στρατεύματα κατοχής στο Ιράκ και το Κουβέιτ.
Οι Vandals στη σκηνή με φόντο ένα τανκς
Η συναυλία ματαιώθηκε, οι Vandals δεν φάνηκαν να νοιάζονται ιδιαίτερα, δήλωσαν απλά ότι «νιώθουν πιο ασφαλείς στην Αμερική» και κάποιοι υπερασπίστηκαν το δικαίωμα της καλλιτεχνικής έκφρασης, μπερδεύοντας έντεχνα το έργο τέχνης με την κοινωνική ευθύνη του καλλιτέχνη. Δηλαδή τη μουσική και τη συναυλία με την έμπρακτη υποστήριξη της αμερικανικής εισβολής, αποκαλώντας τους ανθρώπους που στάθηκαν στην πόρτα του κλαμπ «φασίστες» και «εχθρούς της ελευθερίας».
Απολιτικοί διασκεδαστές
Ομως η σύγκριση με τους φονταμενταλιστές χριστιανούς και τις συμμορίες των νεοναζί θα ίσχυε αν οι Vandals εμποδίζονταν να παίξουν εξαιτίας των ιδεών ή της μουσικής τους. Το πρόβλημα στη συγκεκριμένη οπτική είναι ότι οι Vandals δηλώνουν απολιτικοί διασκεδαστές που δεν δίστασαν να προσφέρουν ψυχαγωγία στους κουρασμένους από τις σφαγές Αμερικανούς μισθοφόρους.
Και δεν έπαιξαν απλώς για να «διασκεδάσουν την πλήξη» του στρατού, αλλά ανέβηκαν στα ελικόπτερα μπλακ χόουκ, πόζαραν με στολές παραλλαγής, ολοκλήρωσαν μια περιοδεία από τη Βαγδάτη ώς τις βάσεις του Κουβέιτ χωρίς να πουν ούτε μια λέξη για τον πόλεμο.
Ποιος είναι ο πεζοναύτης και ποιος το μέλος των Vandals;
Με... στολή πεζοναύτη
Αντίθετα, γεμάτοι έπαρση δέχτηκαν τους θυρεούς των μονάδων που «εκκαθάρισαν» τη Φαλούτζα, εξήραν το ηθικό των μισθοφόρων και φωτογραφήθηκαν με κάτι κακόμοιρους Ιρακινούς στα ερείπια της Βαγδάτης. Με λίγα λόγια, απεκδύθηκαν την ιδιότητα του καλλιτέχνη και φόρεσαν τη στολή του πεζοναύτη.
Οπως ομολογούν οι ίδιοι στα εκπληκτικά για την ωμότητά τους ημερολόγια, οι αντιδράσεις στην Ευρώπη τούς προκάλεσαν απορία. Οχι γιατί έχουν κάποια συγκροτημένη σκέψη, αλλά επειδή «οι στενοκέφαλοι Ευρωπαίοι ανακατεύουν την πολιτική με την ψυχαγωγία και τις δουλειές». Δεν συνειδητοποίησαν το προφανές. Οτι όταν κόβεις βόλτες στη Βαγδάτη με συνοδεία πεζοναυτών και αλεξίσφαιρο γιλέκο αποτελείς μέρος του κατακτητικού στρατού.
Να λοιπόν γιατί κάποιοι που λοιδορήθηκαν ως «φασίστες» συγκεντρώθηκαν για να εμποδίσουν τη διεξαγωγή της συναυλίας των Vandals. Οχι επειδή τους εξοργίζει η μουσική τους. Ούτε επειδή μετέτρεψαν την κληρονομιά του ριζοσπαστικού πανκ σε ένα συνονθύλευμα από σεξισμό, βαρβατίλα και ξεθυμασμένη μπίρα. Αλλά επειδή για ένα μήνα φόρεσαν τη στολή παραλλαγής του μισθοφορικού στρατού των ΗΠΑ. Και φυσικά δεν το έκαναν επειδή εμφορούνταν από πατριωτικά συναισθήματα, αλλά για τα δολάρια.
Μεταμοντέρνα ελαφρότητα
Ετσι, η επίκληση της ελευθερίας της έκφρασης για τους καλλιτέχνες Vandals δεν είναι παρά σύμπτωμα της μεταμοντέρνας ελαφρότητας. Είναι η ίδια ασαφής και ρευστή ρητορική που αναπτύσσεται στη θαλπωρή του καναπέ και στηλιτεύει κάθε δυναμική ενέργεια. Είναι το πρόσχημα που χρησιμοποιούν οι απεργοσπάστες όταν επικαλούνται το δικαίωμα στην εργασία. Ή όσοι επιδιώκουν την απαγόρευση των πορειών διαμαρτυρίας επικαλούμενοι την παρακώλυση των συγκοινωνιών. Είναι η ίδια λογική που τσουβαλιάζει ως «προβοκάτορες», «τυχοδιώκτες» και «φασίστες» όσους θέλουν να σπάσουν τις «κόκκινες γραμμές» της αστυνομίας που φυλάσσει τις γιορτές των ισχυρών του πλανήτη. Είναι η ίδια λογική που οδηγεί στην απάθεια και την παθητικότητα. Και επιτρέπει μόνο καθορισμένους ειρηνικούς περιπάτους ώς την πρεσβεία.
Εξω από το κλαμπ συγκεντρώθηκαν εκατόν πενήντα αντεξουσιαστές. Της «πλάκας» ή όχι, ήταν οι μόνοι που είχαν την ευαισθησία να δείξουν στους Vandals ότι το σουλάτσο στα στρατόπεδα έχει και κάποιες συνέπειες. Κάποιοι ελάχιστοι που δεν χρειάζονται αποφάσεις κεντρικών επιτροπών για να κατεβούν στο δρόμο. Κάποιοι που έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο πόλεμος είναι παντού, στις γεμάτες στολές πόλεις, στις κάμερες ασφαλείας, στους αντιτρομοκρατικούς νόμους, στους βασανισμούς των μεταναστών. Κάποιοι που ξέρουν ότι εν μέσω ενός πολέμου οι διασκεδαστές κάποιων βασανιστών δεν είναι «καλλιτέχνες», αλλά συναυτουργοί της θηριωδίας.
Oι μισθοφόροι πεζοναύτες διασκεδάζουν
Αν οι Vandals ήταν πολιτικοί θα τους κατηγορούσαμε ότι σπεκουλάρουν στα πτώματα των αμάχων. Αν ήταν δημοσιογράφοι ότι μισθώνονται από μυστικά κονδύλια. Αλλά ως μουσικοί απολαμβάνουν καλλιτεχνική ασυλία. Για το έργο τους, όχι όμως και για ενέργειές τους. Γιατί άλλο μουσικός και άλλο υπάλληλος επιφορτισμένος με την ψυχαγωγία μισθοφόρων.
Διακοπές στην... Καμπότζη
Στις αρχές της δεκαετίας του '80, ο Τζέλο Μπιάφρα, τραγουδιστής των αυθεντικών Καλιφορνέζων πανκ, Dead Kennedys, χλεύαζε τους αριστερών τάσεων κολεγιόπαιδες και μελλοντικούς γιάπηδες προτείνοντάς τους διακοπές στην Καμπότζη του δικτάτορα Πολ Ποτ. Κάπως έτσι όσοι κόπτονται για το δικαίωμα των Vandals δικαιούνται σύντομες διακοπές στο Ιράκ. Για να δουν στην πράξη την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το ενθουσιώδες κοινό των Vandals.
για φωτο εδω ---> http://www.enet.gr/online/online_text?c=113&id=14153032
Γιατί πήγαμε στο Ιρακ ...
«Με αυτήν την περιοδεία νιώσαμε ότι βοηθούσαμε την πατρίδα μας, ό,τι κι αν έπρεπε τα παιδιά (σ.σ. οι πεζοναύτες) να κάνουν εκεί έπρεπε να έχουν ηθικό ακμαίο. Ηταν υπέροχο γιατί νιώσαμε ότι βοηθήσαμε πρακτικά. Δεν έχει σημασία αν συμφωνείς ή διαφωνείς με τον πόλεμο. Σημασία έχει ότι στηρίζεις άμεσα τους στρατιώτες. Πολύ λίγοι Αμερικανοί έχουν αυτήν τη δυνατότητα, να υπηρετούν ουσιαστικά την πατρίδα, όχι μόνο να πληρώνουν φόρους και να μη διαπράττουν παρανομίες». «Δεν θέλουμε να μιλάμε πολιτικά γιατί είμαστε μια μπάντα που δεν έχει σχέση με την πολιτική και δεν πιστεύουμε ότι θέλει κανείς να ακούει μουσικούς να μιλάνε για πολιτική».
Αποσπάσματα από το ημερολόγιο του μπασίστα Τζο Εσκαλάντε
δεν συμφωνω πληρως μαυτα που λεει το κειμενο αλλα συμφωνω με πολλα
), diskoys kai eishthria poylane kai ta 2.
) akoma na to katalavoyn.
Originally Posted by daydreamer
