Pagan Altar - Lords Of Hypocrisy
Pagan Altar - The Lords Of Hypocrisy
(Oracle Records)
1.The Lords Of Hypocrisy
2.Satan's Henchmen
3.The Sentinals Of Hate
4.Armageddon
5.The Interlude
6.The Aftermath
7.The Masquerade
8.The Devil Came Down To Brockley
9. March Of The Dead
Official Site
MP3: Satan's Henchmen
Οι Pagan Altar ανήκουν στη περίφημη κατηγορία των «αδικοχαμένων» NWOBHM ονομάτων. Στην ουσία δεν κυκλοφόρησαν ποτέ album κατά τη δημιουργική τους περίοδο (τέλη των 70s μέχρι τα μέσα των 80s), παρά μόνο διάφορα demos τα οποία ήταν όμως αρκετά για να δημιουργήσουν έναν πυρήνα οπαδών στην Ευρώπη (και όχι μόνο). Πριν 3 χρόνια κυκλοφόρησε ένα cd με τίτλο «Vol 1» το οποίο περιείχε παλιές (φυσικά) ηχογραφήσεις του group, ενώ πριν μερικούς μήνες βγήκε το «Lords Of Hypocrisy», το οποίο έχει και αυτό παλιά τραγούδια τα οποία ηχογραφήθηκαν ανάμεσα στο 1982 και 1984.
Η μουσική τους είναι εφάμιλλη των πιο σκοτεινών και riff-άτων NWOBHM στιγμών, και αποτελεί για τον γράφοντα μια από τις συγκινητικότερες εκφράσεις της rock μουσικής γενικά. Άκρως κιθαριστικό metal, που θυμίζει από Black Sabbath, Witchfinder General και Witchfynde (ειδικά στις ακουστικές εισαγωγές, όπου παθαίνω deja-vu με τον ύμνο «Leaving Nadir») μέχρι Rush (εως και του «2112») και Iron Maiden του πρώτου album.
O ήχος των Pagan Altar είναι μαγευτικός. Η κιθάρα «λιώνει» από το συναίσθημα που εκπέμπει κάθε νότα της, οι 70s κοπής μελωδίες είναι βουτηγμένες σε ένα νοσταλγικό παραλήρημα, ενώ σε σημεία μπορεί να σας θυμίσουν την υπόκρουση τίτλων τέλους για μια κάποια παλιά cult ταινία τρόμου με αμφίβολο φινάλε.. Ο τραγουδιστής Terry Jones διαθέτει εντελώς ιδιόμορφη χροιά και ανήκει στην κλασσική κατηγορία «love em or hate em», θα τον λατρέψουν όσοι «κουφοί» (όπως εγώ π.χ.) θεωρούν τον Ozzy μακράν καλύτερο τραγουδιστή από τον Dio. Πλήκτρα στο background κάνουν την όλη απόλαυση ακόμα πιο έντονη, ενώ όταν τραγουδάει μια θηλυκή ύπαρξη στο «The Masquerade», η αγνή 70s ομορφιά γνωρίζει την αποθέωση. Τα τραγούδια ακολουθούν μια κάπως συγκεκριμένη δομή: ακουστική εισαγωγή – riffάρα/μελωδιάρα στο καπάκι και μελαγχολικό κλείσιμο για την αναμενόμενη τελική κάθαρση. Είναι όλα έπη που άνετα θα μπορούσαν να μείνουν κλασσικά.
Η διαφορά του συγκεκριμένου cd με το «Vol 1», έγκειται στο γεγονός ότι το «Lords Of Hypocrisy» διαθέτει πιο κυριλέ ήχο και πιο καθαρή παραγωγή. Το μυστικιστικό vibe του πρώτου album απουσιάζει, αλλά το «Lords Of Hypocrisy» κερδίζει όσον αφορά τον γενικότερο μουσικό πλούτο.
Φαινομενικά το συγκεκριμένο cd προορίζεται για συγκεκριμένα γούστα, αλλά γνώμη μου είναι πώς όλοι όσοι αρέσκεστε σε παραδοσιακού hard rock/metal ακούσματα, πρέπει να τους χαρίσετε μια ακρόαση. Μόνο κέρδος θα έχετε
Originally Posted by warlord
