Μόνο πινκς για την πρόταση της Drumsick.
καιOriginally Posted by Drumsick
Όταν τελειώσεις το A thousand splendid suns να ποστάρεις γνώμη πλζκθνξ
Μόνο πινκς για την πρόταση της Drumsick.
και
Όταν τελειώσεις το A thousand splendid suns να ποστάρεις γνώμη πλζκθνξ
Σε τρεις (ή έξι, δεν θυμάμαι ακριβώς, αλλά αμελητέα διαφορά...) μήνες μέσα. Νομίζω διανοείσαι τι σημαίνει να μεταφράζεις Δάντη σε τέτοιο χρονικό διάστημα...εχει μεταφρασει Δαντη
Είναι περίεργη η φάση με τα νόμπελ. Τον Καζαντζάκη μία τον πρότεινε ο Νίκος Βέης σε κοινό team με τον Σικελιανό, από κει και πέρα θολό το τοπίο...3 φορες για νομπελ
Γιατί άραγε; Unesco μήπως;ειναι απο τους περισσοτερο μεταφρασμενους ελληνες παγκοσμιως
Διάβασε 100 σελίδες απ' το Ζαρατούστρα κι άλλες 100 απ' τη γενεαλογία της ηθικής και θα 'ναι σα να 'χεις διαβάσει το πρωτότυπο της Ασκητικής.πχ η Ασκητικη, μπορουν να αναλυθουν σε πολλα επιπεδα
Εκτός αυτών, διάσημες είναι οι ατάκες του, τις οποίες χρόνια καλύπτουν. Π.χ. όταν συνάντησε το Μουσολίνι, σε κάποια συνέντευξή του κι ο οποίος του είπε αν θα ήθελε να ρωτήσει κάτι και ο Καζαντζάκης αποκρίθηκε "όχι, μου αρκεί που σας είδα" (κάτι τέτοιο). Υπάρχει σχετικό βίντεο-μελέτη με στοιχεία από πανεπιστημιακό συνέδριο στο Youtube ανεβασμένο από την ομάδα vita activa με πολλά ακόμα...
Ακόμη, υπήρξε συνεργάτης του περιοδικού της ΕΟΝ - ναι, του φασίστα Μεταξά - για κάπου 2 χρόνια.
Tο πιο διάσημο «ρητό του» είναι κλεμμένο, χωρίς να έδωσε ποτέ πηγή, όπως και για πολλά άλλα, απ' τον Κύπριο κυνικό Δημώναξα.
(Έχω διαβάσει 2 έργα του Καζαντζάκη και μου άρεσαν πολύ, αλλά κι οι «θεοποιήσεις» στην Ελλάδα αποτελούν τυφλή παράδοση γενικότερα...)
Edit: βρήκα και το βίντεο
Last edited by nikos_souvlas; 14-09-2014 at 09:36.
Πολύ ωραίο ήταν κι αυτό, αλλά όχι τόσο συγκλονιστικό όσο το kite runner. Κινείται γενικά στο ίδιο μοτίβο, την ίδια χρονική περίοδο, στο Αφγανιστάν, απλώς με διαφορετικούς χαρακτήρες και τοποθεσίες. Είμαι και στα μισά του and the mountains echoed, και είναι κι αυτό στην ίδια φάση.
Θα έλεγε ίσως κανείς πως ο Χοσεινι καταντάει λίγο προβλέψιμος και επαναλαμβανόμενος, αλλά κάθε ιστορία έχει κομμάτια που σε αγγίζουν διαφορετικά και παρουσιάζει διαφορετικούς χαρακτήρες με ποικίλα βιώματα, με αποτέλεσμα τελικά τα 3 βιβλία μαζί να συνθέτουν μια πολύ πιο πολύπλευρη απεικόνιση των γεγονότων στο Αφγανιστάν, αλλά και των ίδιων Αφγανών. Αναφέροντας δε τα ίδια ιστορικά γεγονότα και στα 3 βιβλία, αφενός σε μαθαίνει λίγη ιστορία, κι αφετέρου σε βάζει σε μια διαδικασία να θυμάσαι που ήταν και τι έκαναν τη δεδομένη στιγμή, όλοι οι διαφορετικοί χαρακτήρες και των 3 βιβλίων. Ειδικά αν τα διαβάσεις το ένα μετά το άλλο.
Αν σου άρεσε το kite runner, θα σου αρέσουν σίγουρα και τα άλλα δυο.
Το περίμενα και το φοβόμουν ότι θα το έλεγες αυτό. Αναμενόμενο βέβαια, πόσο να διαφοροποιηθεί όταν η βάση των ιστοριών είναι η ιδια. Το Kite Runner μου άρεσε τόσο πολύ που λέω να περάσει λίγος καιρός πριν πιάσω τα άλλα 2, εσύ εντωμεταξύ αν δεις την ταινία πόσταρε και στο ανάλογο τόπικ
Aμφιταλαντεύομαι στο θέμα της ταινίας. Πιστεύω θα είναι πολύ καλή, αλλά δεν ξέρω αν ψήνομαι να χαλάσει όλο αυτό που έχει πλάσει η φαντασία μου, και να καταλήξω να σκέφτομαι πχ για πάντα τον Αμιρ με τη φάτσα του ηθοποιού (αυτό μου συνέβη με το GoT, και είναι μεγάλη ξενέρα). Αν τη δω πάντως, θα σου πω.
πχ η Ασκητικη, μπορουν να αναλυθουν σε πολλα επιπεδα
Διάβασε 100 σελίδες απ' το Ζαρατούστρα κι άλλες 100 απ' τη γενεαλογία της ηθικής και θα 'ναι σα να 'χεις διαβάσει το πρωτότυπο της Ασκητικής.Εδώ υπάρχει ένα παράδοξο. Εσύ μας λες ότι διαβάζεις εκατό κι εκατό σελίδες κι έχεις διαβάσει την Ασκητική, που μάλλον σημαίνει ότι ο Κ. μένει πιστός στο Ν., ενώ στο βίντεο που μας έδωσες υποστηρίζεται ότι ο Ν. παραφράζεται από τον Κ. και, έτσι, εκ των πραγμάτων, ο δεύτερος δεν είναι πιστός στον πρώτο. Τι ισχύει τελικά για 'σένα, niko_souvla; Επίσης, ποιες 100 και 100 σελίδες να διαβάσουμε για να είναι σα να έχουμε διαβάσει το Ζαρατούστρα;Edit: βρήκα και το βίντεο
Επίσης, δεν ξέρω ποιο ακριβώς συμπέρασμα θέλεις να βγάλουμε από το βίντεο, ο ομιλητής του οποίου κάνει λόγο για την παρερμηνεία μιας θέσης, χωρίς καν να παρουσιαστεί αυτή η θέση. Μας λέει, μάλιστα, ότι δεν θα μπει καν στον κόπο να την αναφέρει, αφού, μεταξύ άλλων, υπάρχει και τεράστια βιβλιογραφία -- σαν να μην ήταν αυτό το γεγονός (μαζί με τον, φαινομενικά τουλάχιστον, πολύσημο χαρακτήρα αυτής της θέσης) εκείνο που κάνει επιτακτική την ξεκάθαρη τοποθέτηση του ομιλητή περί του ποια είναι η θέση που παρερμηνεύεται. Όταν δε, κατά τη διαδικασία των ερωταπαντήσεων, ζητείται απο τον ίδιο ομιλητή να αναφέρει κάποιες μεταπολεμικές ερμηνείες που μας φέρνουν κοντύτερα στον "πραγματικό" Ν., ο ομιλητής αγνοεί την ερώτηση και συνεχίζοντας να μη λέει κουβέντα (έστω επιγραμματικά) για το ποιος εν τέλει είναι ο πραγματικός Ν., μας λέει ξανά για τους φασίστες Βλαστό και Κ. Τον οποίο Κ., βεβαίως, ποτέ δεν χαρακτηρίζει ως φασίστα, απλώς μας δίνει στοιχεία, ξεχνώντας προφανώς να μας δώσει άλλα, και κλείνοντάς μας με νόημα το μάτι, μας αφήνει να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
Για μια σύντομη κριτική ανάγνωση του Κ., η οποία δεν απαξιοί να ασχοληθεί με το αντικείμενο τής κριτικής της: Kazantzakis's attraction to fascism and nazism in the 30's (από το Politics of the spirit, vol.II, του Peter Bien)
Αν κάποιος έχει ασχοληθεί ελαφρώς με τον Κ. (σε μη φολκλορικό επίπεδο - στο οποίο αναμενόμενα κινούνται το κράτος και η Ντόρα Μπακογιάννη), νομίζω δεν έχει καμιά δυσκολία να βρει τι έχει πει και δεν έχει πει ο Κ. Ακόμη και να μην τα είχε πει δηλαδή, μπορούν εύκολα να συναχθούν επαγωγικά από το έργο του και από κάθε θεωρία που θέλει να είναι "πέρα από το καλό και το κακό".Εκτός αυτών, διάσημες είναι οι ατάκες του, τις οποίες χρόνια καλύπτουν. Π.χ. όταν συνάντησε το Μουσολίνι, σε κάποια συνέντευξή του κι ο οποίος του είπε αν θα ήθελε να ρωτήσει κάτι και ο Καζαντζάκης αποκρίθηκε "όχι, μου αρκεί που σας είδα" (κάτι τέτοιο). Υπάρχει σχετικό βίντεο-μελέτη με στοιχεία από πανεπιστημιακό συνέδριο στο Youtube ανεβασμένο από την ομάδα vita activa με πολλά ακόμα...
Αφενός, το ρητό αυτό είναι κοινός τόπος, αφετέρου δεν είναι ίδιον της λογοτεχνίας να δίνει παραπομπές (αν και ο Κ. ποτέ δεν έκρυψε τις επιρροές του - για την ακρίβεια έκανε το ακριβώς αντίθετο), αφετρίτου να μας πει κι ο Ν. από πού έκλεψε όσα έκλεψε.Tο πιο διάσημο «ρητό του» είναι κλεμμένο, χωρίς να έδωσε ποτέ πηγή, όπως και για πολλά άλλα, απ' τον Κύπριο κυνικό Δημώναξα.
Γεγονός το οποίο δεν εμποδίζει τις "αποθεοποιήσεις" του να είναι εξίσου τυφλές. Κατά τ' άλλα, διάβασε και τα υπόλοιπα, ωραία είναι.(Έχω διαβάσει 2 έργα του Καζαντζάκη και μου άρεσαν πολύ, αλλά κι οι «θεοποιήσεις» στην Ελλάδα αποτελούν τυφλή παράδοση γενικότερα...)
Last edited by sfinotouvlaki; 15-09-2014 at 12:29.
Σφηνοκρητικάτσι, μην αγχώνεσαι, τα κάνει και τα δυο, και παραποιεί και κλέβει. Τον Καζαντζάκη, γενικότερα, τον έχει γειώσει πολύς (πνευματικός) κόσμος, από Λιαντίνη (και Αποστολίδη, ο οποίος αναφέρθηκε πάνω) μέχρι και γω δεν ξέρω ποιος άλλος. Βάλτα με τα γραφόμενα, τις κριτικές και τα ντοκουμέντα που έχουν αφήσει… Εγώ, απλά, επισήμανα κάποια πράγματα (υπάρχουν κι άλλα πολλά, όπως ο χαιρετισμός στα χιλιάδες τανκς που έπνιξαν την Ουγγαρία στο αίμα και κέρδισε την εύνοια της παγκόσμιας - Σταλινικής - αριστεράς), δεν είμαι κριτικός.
Πάντως, στις κλοπές ήτανε μανούλα (δες και το κείμενο των Αιγυπτίων που δίνει ο Λιαντίνης) και μην πας να δικαιολογήσεις το ρητό - πιο κλεψιά πεθαίνεις, δεν είναι αδικία για τον Κύπριο; Χμ;;; Εκτός κι αν ο Κάζα ήταν ο Μάμρα ο αθάνατος.
Περί Ασκητικής μην τα ξαναλέμε.
E, ενταξει τότε, αφού τον γείωσε ο Αποστολίδης και ο Λιαντίνης, έτσι θα 'ναι. Εν τέλει, εγώ μαζί σου κουβεντιάζω, όχι με το Λιαντίνη, που μπορεί να έχει τους λόγους του για να ασκεί κριτική και, ταυτόχρονα, αυτοί οι λόγοι να μην έχουν καμία σημασία για τους υπόλοιπους. Κατά τ' άλλα, δε χρειάζεται να είσαι κριτικός, αρκεί να έχεις διαβάσει αυτά που κριτικάρουν οι κριτικές που διαβάζεις. Αν μη τι άλλο, ο Λ. μάλλον είχε διαβάσει Κ. Σαφώς, επεσήμανες διάφορα, όλα άσχετα με τον Κ. ως συγγραφέα. Για την Ασκητική τι είπαμε και δε χρειάζεται να το ξαναπούμε;
Last edited by sfinotouvlaki; 16-09-2014 at 10:43.
Σφηνοτουβλάκιον, εγώ καταλαβαίνω για ποιον λόγο ορισμένοι μπορεί να είναι σκεπτικοί ή/και κριτικοί απέναντι σε μια εκλαϊκευμένη εκδοχή παλαιότερων (πραγματικά μεγάλων) ποιοτήτων της παγκόσμιας γραμματείας. Επιπλέον, ενίοτε ο Καζαντζάκης -κανείς θα προσέθετε «μέσα στη μεγαλομανία του» (παράβαλε εδώ και τα «άλλα ηχηρα παρόμοια» του Καβάφη)- φτάνει σε κάποιες διατυπώσεις, όπως η κατωτέρω, που σίγουρα δεν δρέπουν δάφνες λογοτεχνικότητας:
(Από την Ασκητική)Πολύ μικρός είναι ο καιρός, πολύ στενός είναι ο τόπος ανάμεσα στις δυο πυρές, πολύ οκνός είναι ο ρυθμός ετούτος της ζωής· δεν έχω καιρό, δεν έχω τόπο να χορέψω! Βιάζουμαι!
Αυτά τα προσμπούκια «βιαστικής» φιλοσοφίας (για να μην ελεγχθεί και τελείως «ανεξέταστος» ο καλός μας Νεοέλληνας, που αν τυχόν επιχειρήσει να διαβάσει τον Σοφιστή ή τον Παρμενίδη -πραγματική φιλοσοφία, τουτέστιν- θα χρειαστεί τρία Depon εκ των υστέρων), κατ' εμέ, δεν κρύβουν μεγάλη αξία. Προτιμώ να διαβάσω, εάν το θέλω, για τον χορό από τον ίδιο τον Νίτσε. Οι όμορφες στιγμές του Καζαντζάκη κρύβονται στον Τελευταίο Πειρασμό, για παράδειγμα. Υπάρχουν παράγραφοι που χαρακτηρίζονται από κάποια εικονοπλαστική δύναμη.
ALL YOU THE TRUTHFUL SPRATTLE WITH ME,
LET'S SWEEP THE FALSE ONES AWAY!
Ο Τελευταίος Πειρασμός είν' ωραίος, όπως λέει και ο Pariah. Από κει και πέρα, ο Αποστολίδης είναι απ' τους κορυφαίους κριτικούς λογοτεχνίας/ποίησης του περασμένου αιώνα, άρα, ναι, θα ρίξω μια αυτιά - χωρίς παρωπίδες - στην κρίση του, όπως και στου Λιαντίνη, ο οποίος χοντρά χοντρά λέει "διαβάστε τον, καλός είναι μέχρι μια ηλικία, αλλά να ξέρετε και τι έκανε". Εγώ αναφέρθηκα σε μερικές τσαχπινιές/πουστίτσες που έκανε και συ θίχτηκες. Σου πα εξ αρχής 2 μυθιστορήματα έχω διαβάσει και, ναι, μου άρεσαν, αλλά όχι η Ασκητική και οι φιλοσοφικές κλεψιές. Την οποία σταμάτησα στις 20 σελίδες γιατί ήταν Νιτσεϊκό κακέκτυπο σε βαθμό να γελάς. Ειλικρινά, αν έχεις διαβάσει λίγο απ' το Ζαρατούστρα, λίγο Γενεαλογία, έτσι μια γρήγορη ρε παιδί μου, και συνεχίζεις να επιμένεις, συγγνώμη, αλλά κάτι παίζει... ή είσαι κρητικός να 'ούμε.
Τυχαίο το γεγονός ότι οι γνώμες των περισσότερων σπουδαίων πνευματικών συμπίπτουν, τουτ έστιν: μεγάλος Καβάφης, μεγάλος Σολωμός, μεγάλος Κάλβος κ.α, για τον πούτσο Καζαντζάκης;
Με αυτό το σκεπτικό προσμπούκια είναι και του Νίτσε, όταν προσπαθήσεις να αντιπαραβάλεις τα κείμενά του με του Καντ, ας πούμε. Για την ακρίβεια, υπάρχει μεγαλύτερο τουρλουμπούκι στο Ν. παρα στον Κ., αφού ο τελευταίος ποτέ δε χρησιμοποίησε την ορολογία της φιλοσοφίας στα γραπτά του για να εκφράσει φιλοσοφικές ιδέες, σε αντίθεση με το Ν. που στη μια σειρά μπορεί να νομίζεις ότι διαβάζεις την Κριτική του Καθαρού Λόγου, στην επόμενη το Κατά Ιωάννη και στη μεθεπόμενη τον Μπάμπη το Σουγιά. Το οποίο, βεβαίως, εμένα μου αρέσει υπερβολικά, αλλά είναι όσο κιτς πάει -- κάτι σαν το heavy metal. Επίσης, δεν ξέρω πώς προκύπτει μία σύγκριση του Κ. με τον Πλάτωνα. Άλλα πράγματα διεκπεραιώνει η λογοτεχνία (ακόμη κι αν η βάση της είναι ο φιλοσοφικός στοχασμός), άλλα η φιλοσοφία. Και με διαφορετικά μέσα/τρόπους, επίσης. Εξάλλου, εγώ δεν τη βρίσκω καθόλου βιαστική τη φιλοσοφία του (αν θέλεις, μου λες πού έγκειται το βιαστικό της), ίσως βέβαια φταίει ότι είμαι λαϊκός νεοέλληνας και δεν πολυσκαμπάζω. Το κατά πόσο είναι πρωτότυπη, τι σημαίνει το να είναι μια φιλοσοφία πρωτότυπη και γιατί πρέπει ντε και καλά να είναι ένας λογοτέχνης φιλοσοφικά πρωτότυπος, το συζητάμε.
Τέλος, κι εγώ αν θέλω να διαβάσω για τον κυκλικό χρόνο και την ενότητα των αντίθετων θα διαβάσω Ηράκλειτο κι όχι N., αν θέλω να διαβάσω για την απουσία/πολλαπλότητα του υποκειμένου θα πάω στο βουδισμό, το Λίχτενμπεργκ και το Ρεμπώ, για περαιτέρω σκεπτικιστικές ανησυχίες στο Hume (ή ακόμη καλύτερα στο Σέξτο και στους Σοφιστές), αν θέλω εμμένεια θα πάω στο Σπινόζα και στο Χόμπς, αν θέλω ατομικισμό και θέληση ως έντστικτο στον Έμερσον και το Φίχτε, αν έχω ατομικές, υπαρξιακές ανησυχίες, λόγω μηδενιστικής εποχής, θα πάω στον Κίρκεγκωρ, για χορούς, εκστάσεις κι αλληγορίες σε μυστικούς, ρομαντικούς και στο Χαίλντερλιν, για ηθικούς αφορισμούς στο Λα Ροσφουκώ κ.ο.κ. Έτσι, όμως, δουλειά δε γίνεται.
Νίκο_Σούβλα, όταν διαβάσεις και την υπόλοιπη Ασκητική, έλα να κουβεντιάσουμε.
Ωραία τα λες. Ακολουθούν κάποιες απαντήσεις/επισημάνσεις:
1) Ο χαρακτηρισμός 'βιαστική' προέκυψε -κατά φιλοπαίγμονα τρόπο- από την τελευταία λέξη του παραθέματος της Ασκητικής.
2) Χρησιμοποιώ τον γενικότερο όρο 'γραμματεία'. Οι ιδέες (μοτίβα, θέματα κ.ο.κ.) με ενδιαφέρουν, όχι μια αυστηρή φιλοσοφική συλλογιστική. Ναι, ξέρω ότι μίλησα και για 'καθαρή φιλοσοφία', αλλά όποιος μπει στον κόπο να διαβάσει τον Σοφιστή θα βρει πολλά μοτίβα που κυριαρχούν δίπλα σε φιλοσοφικές έννοιες, όπως είναι η διαίρεση, τα μέγιστα γένη κ.ά. Πάντοτε ο Πλάτωνας χρησιμοποιεί μύθο (fabula) και πλοκή. Κάτι τέτοιο μάλλον προσπάθησε να κάνει κι ο Καζαντζάκης, εάν τον διαβάζω σωστά, σε μερικά έργα του.
3) Μαγκιά σου να γουστάρεις τον συγκρητισμό (pun intended) του Καζαντζάκη. Εγώ προσπάθησα να εξηγήσω για ποιον λόγο η κοσμοθεωρία που προβάλλεται (όπως προβάλλεται), κατά μερικούς, είναι λιγάκι "meh". Ξανά: θα προτιμήσω τον κατοπινό Βραχόκηπο, που δείχνει (κατά πρωθύστερο τρόπο) την Ασκητική να αναδύεται μέσα από ένα ταξίδι στην Ιαπωνία, παρά την ίδια την Ασκητική. Γούστα.
4) Τον μίσο Ζαρατούστρα έχω διαβάσει, κατά τ' άλλα μόνον από κριτικούς έχω μάθει πράγματα για τον Νίτσε, συνεπώς δεν μπορώ να ξέρω εάν είναι τρόπον τινά υπερεκτιμημένος (εντός πολλών εισαγωγικών).
Άσχετο: ας πω εδώ ότι έχω αρχίσει έντονα να προτιμώ τις περιγραφές του Παπαδιαμάντη από το ύφος του Καζαντζάκη. Μεγάλος χειριστής της γλώσσας.
ALL YOU THE TRUTHFUL SPRATTLE WITH ME,
LET'S SWEEP THE FALSE ONES AWAY!
Ρα, προφανώς δεν έχω κάτι να πω για το ότι προτιμάς τον τρόπο που παρουσιάζονται οι ιδέες της Ασκητικής στο Βραχόκηπο, από αυτόν με τον οποίο παρουσιάζονται στην Ασκητική. Γούστα, όντως. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι απόψεις (που περνιούνται για κριτική) όπως του σούβλα, που δεν του αρέσουν οι φιλοσοφικές κλεψιές της Ασκητικής, αλλά του άρεσαν τα μυθιστορήματα του Κ. που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να παρουσιάζουν αυτές τις φιλοσοφικές κλεψιές (οι οποίες δεν έχουμε μάθει ακόμη ποιες είναι και γιατί είναι κλεψιές) από διαφορετική έποψη κάθε φορά. Αυτά που έγραψα για το Νίτσε, δεν τα έγραψα για να υπαινιχθώ κάποια υπερτίμησή του, παρά για να δείξω ότι, παρά το δεδομένο συγκριτισμό του (τόσο σε επίπεδο ύφους, όσο και ιδεών), είναι κάθε άλλο παρά υπερεκτιμημένος.
Τέλος, Ρα, δεν έχω θέμα με το να βρίσκει κάποιος την κοσμοθεωρία του ή τον τρόπο παρουσίασής της "meh", αλλά με την κενή "κριτική" είτε επικεντρώνεται στο ένα σκέλος είτε στο άλλο. Και μιας που είμαστε στο θρεντ των προτάσεων (και πέρα από τα βιβλία του Bien), στο βιβλίο της Κλεοπάτρας Λεονταρίτου "Η νεορομαντική βιοθεωρία του Καζαντζάκη: η ποίηση της ζωής", μολονότι δε θα βρει κάποιος πικάντικα στοιχεία για το πόσο καιρό χρειάστηκε ο Κ. να γράψει την Οδύσσεια, σε ποια σελίδα του Ζαρατούστρα αντιστοιχεί το Πιστεύω της Ασκητικής κ.λπ., μπορεί να βρει κάποιος μια εξουθενωτική κριτική της φιλοσοφίας/ιδεολογίας του Κ., βασισμένη κυρίως σε μαρξιστικά εργαλεία.
Last edited by sfinotouvlaki; 17-09-2014 at 18:47.
Να σου πω, οι τόσες ονομαστικές αναφορές (1-2 έφταναν) είναι για να μεγαλώσει λίγο - εννοιολογικά πάντα - το πουλί σου; Οκ, πολλές γνώσεις.Τέλος, κι εγώ αν θέλω να διαβάσω για τον κυκλικό χρόνο και την ενότητα των αντίθετων θα διαβάσω Ηράκλειτο κι όχι N., αν θέλω να διαβάσω για την απουσία/πολλαπλότητα του υποκειμένου θα πάω στο βουδισμό, το Λίχτενμπεργκ και το Ρεμπώ, για περαιτέρω σκεπτικιστικές ανησυχίες στο Hume (ή ακόμη καλύτερα στο Σέξτο και στους Σοφιστές), αν θέλω εμμένεια θα πάω στο Σπινόζα και στο Χόμπς, αν θέλω ατομικισμό και θέληση ως έντστικτο στον Έμερσον και το Φίχτε, αν έχω ατομικές, υπαρξιακές ανησυχίες, λόγω μηδενιστικής εποχής, θα πάω στον Κίρκεγκωρ, για χορούς, εκστάσεις κι αλληγορίες σε μυστικούς, ρομαντικούς και στο Χαίλντερλιν, για ηθικούς αφορισμούς στο Λα Ροσφουκώ κ.ο.κ. Έτσι, όμως, δουλειά δε γίνεται.
Νίκο_Σούβλα, όταν διαβάσεις και την υπόλοιπη Ασκητική, έλα να κουβεντιάσουμε.
Από κει και πέρα, ένα παράδειγμα: Στον Ηράκλειτο θα βρεις τις πρώτες αναφορές περί αρμονίας των αντιθέτων, αλλά θα τις συναντήσεις και στο Νίτσε, ακόμη και στο Στίρνερ και σ' άλλους πολλούς... αλλά σε κανέναν ολάκερα κομμάτια cλopy-paste από Ηράκλειτο... Απ' όσο ξέρω τουλάχιστον. Η Ασκητική στις 20 σελίδες που διάβασα αυτό έκανε (αν θες χέσε με μένα, μιας και αυτή τη γνώμη συμμερίζονται οι περισσότεροι κριτικοί/φιλόλογοι κ.α. που 'χουν αναλύσει την Ασκητική), δηλαδή έχει πλάκα αν δεν έχεις διαβάσει Νίτσε. Γιατί ν' ακούσω τα "Ματόκλαδά σου λάμπουν" από Σφακιανάκη όταν έχω του Βαμβακάρη; Αν όμως ο Σφακιανάκης βγάλει δικό του τραγούδι, ποιοτικό (λέμε τώρα), ναι, θα τ' ακούσω. Αυτή είναι η διαφορά. Άλλο επιρροές και κλεψιματάκια κι άλλο του γαμάω τη μάνα. Το κείμενο των Αιγυπτίων που 'χει κλέψει το δες;
Εσύ τώρα έχεις κολλήσει επειδή σνόμπαρα την Ασκητική ή επειδή ο Κάζα ήταν ψιλομαλάκας (έτσι φαίνεται απ' τις πράξεις του) σαν άνθρωπος;
Άραξε, μου άρεσαν, δεν τα εκθείασα κι όλας.αλλά του άρεσαν τα μυθιστορήματα του Κ.
Παριστάνεις το χαζό ή δεν έχεις διαβάσει διόλου Νίτσε; Τι θες να πάρω αποφθέγματα και κειμενάκια να τα ποστάρω δίπλα δίπλα;;(οι οποίες δεν έχουμε μάθει ακόμη ποιες είναι και γιατί είναι κλεψιές)
Δηλαδή η καρακλεψιά στο Δημώναξα και στους Αιγύπτιους δεν σου παν τίποτα;
Last edited by nikos_souvlas; 17-09-2014 at 18:58.
Ενταξει ρε μαν, εκλεψε το Νίτσε, κλάιν μαιν, εδώ έχουν στηθεί καριέρες σε ένα ριφφ των σάμπαθ, όλα κουλ.
Posting Permissions
vBulletin Skin by Bluepearl Skins
