Χμ, έχω διαβάσει εγώ. Το "Και με το φως του λύκου επανέρχονται" μου άρεσε, αλλά κουράστηκα στο "Με το παράξενο όνομα Ραμάνθυς Ερέβους", λίγο επαναλαμβάνεται και το παρακάνει imo.
Ωστόσο κόλλησα άσχημα με διάφορα έθιμα που αναφέρει, σημαντικότερο αυτό που άδειαζαν το πιθάρι του νερού όταν πέθαινε κάποιος (κάθε σπίτι είχε ένα πιθάρι με νερό για τις ημερήσιες ανάγκες) γιατί εκεί είχε "ξεπλύνει το σπαθί του ο χάρος" αφού είχε πάρει την ψυχή του πεθαμένου.
