τι λογική είναι "η πολιτεία φέρει ευθύνη"
υπάρχει ποτέ περίπτωση "η πολιτεία", που σε ένα επαρχιακό/τοπικό επίπεδο μεταφράζεται ως "ο Δήμος Θεσσαλονίκης" να μας προστατέψει από τους στρατούς των κοιμισμένων φανατικών ή των ευθέως, αμέσως ή εμμέσως και νομίμως ή υπογείως πληρωμένων μπράβων του σαββίδη και του καρυπίδη και δεν ξέρω εγώ ποιανού τωρινού ή μελλοντικού οδοντίατρου, αντώνη ρέμου ή μπάτμαν, τίγρη, χοντρού, θείου πέτρου, μπιγκ μακ; περιμένουμε ποτέ οι αιρετοί υποτελείς του κάθε προέδρου δηλαδή που για να βγουν πρέπει ΣΙΓΟΥΡΑ αν δεν έχουν την άμεση υποστήριξη κάποιου brand (για να μιλήσω με όρους καπιταλισμού αλλά και NBA) τουλάχιστον να'χουν την ανοχή των καταναλωτών του να πουν: όπα πρόεδρε, αρκετά με τα προβατάκια εξαιτίας των οποίων ανεβήκαμε κι εμείς ως εδώ! ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΣΒΗΣΕΙ ΑΠ' ΤΟ ΧΑΡΤΗ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ. κι αν όχι ο πρόεδρας και ο μηχανισμός των ΜΜΕ του μαζί με τις επιχειρήσεις του, οι αμέτρητοι δορυφόροι τους, όπως η κάθε macron, τα προπατζίδικα, η Kaizen Gaming και οι betαράδες, ο ξενοδόχος που φιλοξενεί τις ομάδες και όλο αυτό το οικοσύστημα που είναι χτισμένο γύρω απ' τούς τους αρρωστημένους οργανισμούς που καμώνονται τους αθλητικούς συλλόγους αλλά είναι στην πραγματικότητα επιχειρήσεις θεάματος με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς και μηδενική λογοδοσία στον οποιονδήποτε.
ότι δηλαδή υπάρχει περίπτωση ο δήμαρχος πειραιά να πει στο μαρινάκη "ΑΚΟΥΝΑΣΟΥΠΩΧΟΝΤΡΕ τέρμα τα νταηλίκια στο λιμάνι μου" ή ο τζιτζικώστας να πει στον Ιβάν "έμαθα χτίζεις ξενοδοχεία στο παλιούρι όλα καλά με τον αιγιαλό;"
και τι θα συμβεί άμα το πει;
κατ' εμέ ο οπαδισμός, είτε εκδηλώνεται ως χουλιγκανισμός είτε εκδηλώνεται ως "πάω στο λαϊκό γλέντι το σαββατοκύριακο" έχει όλα τα χαρακτηριστικά του φασισμού: ανταγωνισμός και λατρεία του ισχυρότερου, μάτσο φρασεολογία, υποτέλεια στην κοινή ταυτότητα, απαξίωση της ταξικότητας για χάρη της κοινής ταυτότητας και χιλιάδες άλλους παραλληλισμούς, ανοχή σε υπόγεια μπραβιλίκια κτλ.
αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το χουλιγκανισμό δεν μπορούμε να υποκρινόμαστε ότι κάτι που φαίνεται σαν φασισμός, μυρίζει σα φασισμός, ακούγεται σα φασισμός τελικά δεν είναι φασισμός.
προφανώς και η παρακολούθηση μαζικών θεαμάτων και τα αθλητικά παιχνίδια δεν είναι αναγκαστικά φασισμός, προφανώς και είναι πανανθρώπινες διαδικασίες, προφανώς και είναι σημεία κοινωνικής ζύμωσης και αφορμές για συνύπαρξη και συγκίνηση. προφανώς και στο παρελθόν στα γήπεδα έχουν γεννηθεί κοινωνικά κινήματα, έχουν δημιουργηθεί συνειδήσεις και αυτό ίσως κάπου στον κόσμο να ισχύει σε μεμονωμένες περιπτώσεις. κατ'εμέ όμως, για το εδώ και το τώρα, το ελληνικό οργανωμένο ποδόσφαιρο του γαύρου του παοκ της αεκ και του πάλαι-ποτέ ποσειδώνα νέων πόρων, όπως και γενικά το οργανωμένο επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε όλη την ευρώπη και τον κόσμο ΔΕ ΣΩΖΕΤΑΙ είναι πολύ βαθιά χωμένο μέσα στην κατανάλωση συμβόλων και τη διαπλοκή ΜΜΕ-κράτους-κεφαλαίου για να έχει αξία να το υπερασπιστεί κανείς
όπως λοιπόν δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα "από την πολιτεία" σε όλα τα ταξικά ζητήματα, έτσι δεν έχουμε να περιμένουμε απ' αυτήν τίποτα πέρα απ' το χειρότερο σ' ένα ζήτημα που ακριβώς χρησιμοποιείται για να θολώσει η ταξική αντίληψη κάτω απ' την ταυτότητα της ομάδας και για να ξυπνάει τους κοινωνικούς αυτοματισμούς.