Ως μπόμπιρες είχαμε μια προτίμηση στις κουραδίτσες των κατσικιών, ή μόνο γω το έζησα αυτό;
Ως μπόμπιρες είχαμε μια προτίμηση στις κουραδίτσες των κατσικιών, ή μόνο γω το έζησα αυτό;
All alone, or in twos,
The ones who really love you
Walk up and down outside the wall.
Some hand in hand
And some gathered together in bands.
The bleeding hearts and artists
Make their stand.
And when they've given you their all
Some stagger and fall, after all it's not easy
Banging your heart against some mad bugger's wall.
Όλοι στα πάρτι μου περνούσαν καταπληκτικά.
<FIXXXER> λοιπον οταν φτιαξω μπαντα θα ονομασω το πρωτο μου αλμπουμ "Ψυχολογικα Τεστ με τη
Ραδιενεργεια"
ΊΔΙΟΣ με το αβατάρ σου όμως...
Ψάχνοντας κάτι φωτογραφίες, έπεσα πάνω σ'αυτές, λολ
Spoiler
a cry for help, a hint of anaesthesia
Throughout the times of perplexity and illusion
We've got some last Gods left, worth keeping
That go by such names as Kindness and Honesty.
I want us to hold swords again
As in the years of the old tales.
But this time, to fight for Dignity and Solidarity.
Against the waves of darkness and death
I'm walking with Eternal Brightness in my eyes.
Μ'αυτές ακριβώς τις σαγιονάρες με τα χελωνονιτζάκια είχε πάει μια φορά στο φροντιστήριο Αγγλικών ο φίλος μου ο Χρήστος όταν ήταν πιτσιρικάς επειδή πολύ απλά ξεχάστηκε. "Εντάξει", σκέφτηκε ο αδαής "την έκανα τη μαλακία, θα φροντίσω να ψιλοκρύβω τα πόδια μου να μη με κοροιδεύουν τα άλλα παιδάκια, κάπως θα κουτσοβγεί το δίωρο". Και μετά άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα η κυρία Κατσιμάδη με το φωτογράφο, γιατί ήταν η μέρα που θα βγάζανε την αναμνηστική φωτό της χρονιάς. FHL.
on topic:
νομίζω πως αυτό που φοράω στα πόδια μου είναι κάτι σαν ενιαίο καλτσοπάπουτσο
επίσης το κεφάλι μου όντως ήταν (είναι) τόσο μεγάλο, δεν είναι φώτοσοπ λολ
Last edited by adam; 29-12-2011 at 23:40.
Μάλλον στραβωμένος που με έβαλαν να ποζάρω :/
Life begins at 45°.
χιπστερ από κούνια