1. Blotch
2. Hopscotch
3. Lacrimosa
4. Odio
5. God
6. Alcool
7. Braindome
8. Demontain
ΟΚ, ας τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα. Το 2000 κυκλοφόρησαν το 1ο δίσκο τους, Godlike Snake παρουσιάζοντας ένα υβρίδιο (!) space rock με doom. Βασικά ακούγοντας την μουσική τους, η πρώτη σύγκριση που έρχεται στο μυαλό (κι όχι μόνο το δικό μου αφού αυτόν τον παραλληλισμό διαβάζω σε πολλές κριτικές) είναι ότι παίζουν κάτι μεταξύ Hawkwind και Sleep/Electric Wizard. Από τότε χωρίς να ξεχωρίσουν (αφού ο κόσμος δεν είχε βαρεθεί ακόμα τα κλασσικά stoner ώστε να ψάχνει νέα διαφορετικά ακούσματα), άφησαν το στίγμα τους. Και άφησαν και πολλούς που έπαθαν πλάκα με το Godlike Snake να περιμένουν για το επόμενο. Στο μεταξύ, από το πουθενά το GS εξαντλήθηκε και όλοι περίμεναν τόσο το νέο όσο και την επανακυκλοφορία του 1ου (που επίσης τελικά έγινε φέτος). Λίγο οι αλλαγές στη σύνθεσή τους, λίγο η επιθυμία τους να γράψουν ένα τέλειο από κάθε άποψη album, το Snailking ήρθε 4 χρόνια αργότερα. Και η αναμονή άξιζε τον κόπο.
Βασιλιάς σάλιαγκας λοιπόν. Οι 4 Ιταλοί προσφέρουν πάλι το γνωστό space doom, με ασήκωτες κιθάρες, με υπνωτικά riff, ρυθμούς που επαναλαμβάνονται μέχρι να αποτυπωθούν στο μυαλό σου και με τα γνωστά εξωγήινα (ή παραμορφωμένα, διαλέγει και παίρνει ο καθένας) φωνητικά, αλλά κυρίως με τρομερή δουλειά στην ατμόσφαιρα. Τα πλήκτρα και τα samples παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, δίνοντας μια πολύ σκοτεινή, ψυχεδελική διάσταση στην μουσική. Ο δίσκος - αν έχεις την διάθεση να αφεθείς - σε ταξιδεύει για να μην πω τίποτα πιο άκομψο. Και είναι έντονα κινηματογραφικός, προκαλεί πολλές εικόνες (ας μην αναφερθώ στο τι έπαθα στο live τους με το που ξεκίνησαν, συνδυάζοντας την μουσική τους με το ιδανικό lightshow που είχαν σχεδιάσει κι έπαιζε πίσω τους). Σου δίνει την αίσθηση του soundtrack κάποιας εφιαλτικής, ψυχοβγαλτικής ταινίας.
Τα τραγούδια ξεχωριστά δεν είναι εύκολο να περιγραφούν, καθώς ο δίσκος ρέει πολύ φυσικά από το κάθε ένα στο επόμενο. Το Lacrimosa πάντως πολύ θα ήθελαν να το είχαν γράψει οι Hawkwind τα τελευταία 15 χρόνια. Το GOD (http://www.hellridemusic.com/audio/U...%20-%20GOD.mp3) περικλείει και κατά κάποιο τρόπο το θέμα του δίσκου, καθώς οι στίχοι του (οι μόνοι που υπάρχουν στο CD, σιγά μην τους καταλάβαινα με αυτά τα φωνητικά ) αναφέρονται στον Θεό snailking. Στο live ειδικά, όταν ο Urlo oύρλιαζε I'm your GOD, το πίστευες προς στιγμήν. Στο τέλος, το 28λεπτο Demontain, συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την μουσική των Ufomammut σε έναν drone/ space metal ύμνο που σε αποτελειώνει. Γύρω στο 11ο λεπτό, κι ενώ το αρχικό ξέσπασμα, έχει δώσει τη θέση του σε κάτι που μοιάζει με ανταπόκριση απο πολεμικό μέτωπο, η ένταση διακόπτεται για λίγο, εσύ απεγνωσμένα ζητάς κι άλλο, ακούγεται μια αισθησιακή γυναικεία φωνή: I want some more... Κι ακολουθεί ένα από τα πιο heavy αποσπάσματα που έχεις γευτεί ποτέ...Heavy, όχι με την αποκλειστική μουσική έννοια, αλλά με την έννοια της φλόγας που προκαλεί μέσα σου, αυτής της αίσθησης μιας υπερφυσικής δύναμης, μιας ανυπέρβλητης μαγείας.
70 λεπτά αργότερα δεν έχεις ακούσει απλά άλλον έναν μουσικό δίσκο, αλλά έχεις ζήσει μια εμπειρία...
http://www.ufomammut.com
http://www.malleusdelic.com
ΥΓ ΟΚ, τιγκα στην υπερβολη ημουν, αλλα και λιγα εγραψα