άσχημες, χοντρές και μαλακισμένες κι οι δύο... τυχαίο;
άσχημες, χοντρές και μαλακισμένες κι οι δύο... τυχαίο;
Last edited by Shirime; 13-09-2014 at 00:03. Reason: fixed
Σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση. Εν προκειμένω, το αντιπαθής να το καταλάβω, γιατί κάποιος μπορεί να μη γουστάρει την όλη επί σκηνής παρουσία της, για τους λόγους που λέει ο ikonoklast. Όχι ότι συμφωνώ με αυτούς, έτσι; Ισχύει πως κάτι τέτοιο δε θα πρεπε να γεννά αντιπάθεια (όχι με τη στενή έννοια του όρου που τον άλλον τον ξέρεις και τον αντιπαθείς λόγω του χαρακτήρα του), αλλά και εγώ μπορώ να σκεφτώ καλλιτέχνες που με απωθούν εξαιτίας της παρουσίας τους επί σκηνής.
Πάντως, επειδή έκατσε φέτος στην ικαρία να την γνωρίσω, είναι και γαμώ τα άτομα και αρκετά λόου προφάιλ, εν αντιθέσει με αυτό που βγάζει ο πληθωρικός της χαρακτήρας επί σκηνής.
All alone, or in twos,
The ones who really love you
Walk up and down outside the wall.
Some hand in hand
And some gathered together in bands.
The bleeding hearts and artists
Make their stand.
And when they've given you their all
Some stagger and fall, after all it's not easy
Banging your heart against some mad bugger's wall.
και ποιός σου είπε ότι αντέχουμε ακόμα να ακούμε ορισμένους παράφωνους μεταλλάδας; Η ματούλα πάντως, έχει αυτό το "θέλω λιιιιιιιιγο ακόμα για να πιάσω τη νότα" συνέχεια, αλλά ΣΥΝΕΧΕΙΑ. όσες φορές έχω τύχει σε live της γίνομαι όντως υποψήφιος για κελί στο δαφνί, υποφέρω.
Δε ξέρω ρε παλικάρια, όταν βγαίνει να πούμε ένας και λέει σιχαμένο έναν άνθρωπο που βγαίνει απλά στη σκηνή να τραγουδήσει και στο κάτω κάτω ούτε καραγκιοζιές κάνει, ούτε στον πουλάει η τηλεόραση μέρα νύχτα, θεωρώ ότι υπάρχει πρόβλημα. Και ηθικής και αισθητικής πλευράς μάλιστα, από την μεριά μου.
Για να το κάνουμε ειλικρινή συζήτηση (μιας και στο 2ο ποστ ο ικόνοκλαστ το συγκεκριμενοποίησε και είπε ότι δε μιλάει για τη φωνή) ούτε εμένα μου αρέσει η σκηνική της παρουσία και έχει να κάνει με μία έλλειψη χάρης (εν μέρει και λόγω πάχους). Οι παχουλοί, ιδιαίτερα οι γυναίκες, αποφεύγουν συνήθως τις έντονες κινήσεις επειδή τους κάνουν να φαίνονται κάπως. Αυτή δε φοβάται, πράγμα που επίσης φαίνεται στις εκφράσεις της και πόσο έντονα τραγουδάει, που ναι, δεν είναι και ιδιαίτερα όμορφες γκριμάτσες. Αλλά αυτό το πράγμα το προτιμώ από το "πρόσεξε λίγο την παρουσία σου, κοπέλα μου". Το ότι θα γουστάραμε την σκηνική παρουσία Στικούδη ή σεμνής_γλυκούλας_χοντρής με τη φωνή Φριτζήλα το καταλαβαίνω, αυτό που δε καταλαβαίνω είναι πως στον πούτσο έρχεται ένας-δύο (και μερικοί άλλοι που πινκάρουν) και το λένε απροβλημάτιστα σ-ι-χ-α-μ-ε-ν-ο.
Last edited by phthoggon; 13-09-2014 at 10:11.
"we are not evacuating this house, we don't believe in you and your wrecking crew"
Εγώ τη Φριτζήλα τη γουστάρω όπως είναι, και την Μελίνα Κανά τη γουστάρω όπως είναι και την Λιζέτα Καλημέρη. Όχι επειδή είναι ωραίες γυναίκες. Αλλά γιατί είναι και οι τρεις εξαιρετικές ερμηνεύτριες που εκπροσωπούν μια πολύ ωραία πτυχή του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού - ωσμωτικού, πολύπλευρου, που συνδυάζει πολλές διαφορετικές μουσικές καταβολές, το λαϊκό με το λίγο πιο λόγιο, την ποπ με την παράδοση, τεχνικά καταπληκτικές και οι τρεις και με δική της ταυτότητα η κάθε μια. Ιδανικές δηλαδή για να λειτουργούν σε αυτό που πραγματικά είναι η μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Η Ματούλα Ζαμάνη εκπροσωπεί κάτι πολύ διαφορετικό από τα παραπάνω, και αυτό είναι το τσιφτετελοεξάρχειο - καλλιτεχνικό/κοινωνικό ρεύμα το οποίο πρεσβεύει ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά και καμία απόσταση μεταξύ σκυλάδικου/εντέχνου/παραδοσιακού/λαϊκού/χιπχοπ/μεταλ/ρεηβ αλλά όλα είναι αφορμές για να κρασοπιούμε και να μπαφιάσουμε. Ακούγεται λίγο χοντρό και κρυφομισογύνικο να λέω ότι σιχαίνομαι την ίδια, αλλά ας πούμε ότι όταν λέω αυτό, περισσότερο έχω στο μυαλό μου τα παραπάνω και βέβαια την συνειδητή επιλογή έκπτωσης που κάνει ο Παπακωνσταντίνου με το να την διαλέγει. Σε προσωπικό επίπεδο η κοπέλα είναι γαμώ τα άτομα όπως επιβεβαίωνουν όλοι όσοι την ξέρουν, να αράξουμε λοιπόν στη Βαλτετσίου να πιούμε την Αμστελ και να γελάσουμε. Τα τραγούδια του Θανάση ας τα τραγουδήσει κάποιος άλλος.
Χμ, υποψιαζόμουν ότι θα το πας εκεί (δεν εννοώ ότι δε σε πιστεύω, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι το θέμα εξωτερικής παρουσίας δεν υφίσταται καθόλου, έστω και υποσυνείδητα) τέσπα εντάξει, αν και το σωστό είναι να κάνουμε κατευθείαν το ποστ περί κουλτούρας παρά να ποστάρουμε ένα βίντεο από το οποίο πολύ δύσκολα προκύπτουν και τα παραπάνω.
"we are not evacuating this house, we don't believe in you and your wrecking crew"
κλασσικα , για να τον ρωτησει ολο απορια μια δημοσιογραφος
"μα εσεις κυριε θαναση μου ειστε εντεχνος!!! πως γινεται να βαλατε τον τσακωνα , την καλεση και την ασικη ?
εσεις ειστε ποιοτικος !!!"
και ο θανασης με ενα αυταρεσκο χαμογελο δηθεν απορίας θα πει
"εντεχνος εγω ? δεν ξερω τι λέτε , εγω κατι λαικα παίζω για να κανω κεφι με τους φιλους μου !
αλλα στην πραγματικοτητα θα νιωθει πιο εντεχνος απο ποτε
Ξεκώλιασε τη συζήτηση.
Κι εδώ τελειώνει η φάση.
Μαρέσει που από το παραπάνω βγαίνει συμπέρασμα πως ο θανάσης = παράφωνος. Μάλιστα.
Όσο για την κίνηση που κάνει, εντάξει, από τις πρώτες φορές που εκτελεί live τα συγκεκριμένα τραγούδια, σκέψου πόσα λάθη μπορεί να γίνουν εκτελεστικά από όλους (και το ίδιο φυσικά) και να μην του αρέσουν.
All alone, or in twos,
The ones who really love you
Walk up and down outside the wall.
Some hand in hand
And some gathered together in bands.
The bleeding hearts and artists
Make their stand.
And when they've given you their all
Some stagger and fall, after all it's not easy
Banging your heart against some mad bugger's wall.
Μα από πού αλλού να βγει το συμπέρασμα; Όσο για το αν τα παίζει πρώτη φορά κλπ, αυτά δεν τα γνωρίζω. Εγώ ακούω έναν άνθρωπο που σπάει τζάμια με τη φωνή του.
Εν τέλεια, στα δικά μου μάτια, αυτό που συμβαίνει με τον Παπακωνσταντίνου δε διαφέρει πολύ από αυτή την απογοήτευση που δέρνει όσους αγάπησαν τους Rotting Christ, τους Mastodon και λοιπούς αστέρες που αγαπήθηκαν σε πολλές εφηβείες και μετα-εφηβείες, λόγω πολλών και τρυφερών συνθηκών. Τώρα η αιτία αναζητείται στη Ζαμάνη, που δε σέβεται το βάρος της τέχνης του Παπακωνσταντίνου, αλλά και στον ίδιο, που για κάποιο λόγο δεν παράγει εξίσου μεγάλα πράγματα με παλιά, που κάνει εκπτώσεις στην αισθητική του, που παίζει σε κέντρα, κλπ κλπ. Σκατά ήταν πάντα, κι εμείς μεγαλώσαμε (εγώ προσωπικά μπαίνω 9ο έτος) και δεν είμαστε για "aerika" σε Θέατρα Βράχων.
αυτη παντως στο εξωφυλλο ειναι καλλιπυγος , να τα λεμε αυτα ε .
http://stresss.deviantart.comσηκωσες λιγο την μπλουζιτσα και υποψιαστηκα οτι εισαι ο φρικ. Σε λιγα δευτερολεπτα ειχα μαθει την τραγικη αληθεια.Δεν ξερω αν προσεξες την απογοητευση στo προσωπο μου..
http://www.myspace.com/posteke
Yesterday 19:29 <menumission> de mporeis na kaneis ignore ton eauto sou sto tsat molis to dokimasa
στο θεωρητικό παρκούρ δίνω οστά και σάρκα,απο εμπόδιο σ΄ εμπόδιο πετάγομαι για πλάκα Άκου τον Φόρη and don't worry
Ικόνοκλαστ γελάς, αλλά δεν είναι λιγότερο αστείο το επιχείρημα "κάποτε ήταν σοβαρός, τώρα μας πρόδωσε". Αυτό λέω.
Κοιτώντας την προτελευταία δουλειά του θανάση, προσωπικά βρίσκω δουλειές που όχι μόνο μου σηκώνουν την τρίχα, αλλά δεν υστερούν και σε τίποτα από τις παλαιότερες. Νομίζω, γούστα είναι αυτά.
Όσο για τις εκπτώσεις που έχει κάνει στην αισθητική του και παίζει σε κέντρα και ότι πάντα σκατά ήταν ρε παιδί μου, πιστεύω την ίδια γνώμη θα χουν και οι διωκόμενοι της χαλκιδικής, οι εργάτες της βιομε και μια ντουζίνα ακόμα.
All alone, or in twos,
The ones who really love you
Walk up and down outside the wall.
Some hand in hand
And some gathered together in bands.
The bleeding hearts and artists
Make their stand.
And when they've given you their all
Some stagger and fall, after all it's not easy
Banging your heart against some mad bugger's wall.