People assume that time is a strict progression of cause to effect. But actually, from a non-linear, non-subjective viewpoint, it's more like a big ball of wibbly-wobbly...timey-wimey...stuff.
Ο παίχτης ο σωστός.
Εἶναι τἄχα σωστό, να παριστάνῃς τό μικρό και κελαρύζον ποταμάκι, ὅταν ἔχῃς τόν Αμαζόνιο στό στῆθος σου καί μέσα στ' ἀρχίδια σου φωτιά;
H alhtheia einai oti ligo meta thn arxh duskoleuei apotoma (einai kai ligo periergo) kai to paratas eukola, an den htan o Douglas Adams sth mesh den kserw an tha to sunexiza.
Asxeto alla twra pou leme gia Adams, kapou eida oti paizei na vgalei to BCC Dirk Gently tv series, kai thymithika oti den ta xw diavasei akoma.
Aksizoun, na paw na ta parw e?
People assume that time is a strict progression of cause to effect. But actually, from a non-linear, non-subjective viewpoint, it's more like a big ball of wibbly-wobbly...timey-wimey...stuff.
Ρητορικό το ερώτημα κλπ κλπ.
Εἶναι τἄχα σωστό, να παριστάνῃς τό μικρό και κελαρύζον ποταμάκι, ὅταν ἔχῃς τόν Αμαζόνιο στό στῆθος σου καί μέσα στ' ἀρχίδια σου φωτιά;
Γιεπ.
Εἶναι τἄχα σωστό, να παριστάνῃς τό μικρό και κελαρύζον ποταμάκι, ὅταν ἔχῃς τόν Αμαζόνιο στό στῆθος σου καί μέσα στ' ἀρχίδια σου φωτιά;
Ναι, αφού βγήκε το παιχνίδι ο Adams έδωσε στον Terry Jones (μέλος των Monty Python) να γράψει το βιβλιό. Ο τελευταίος δέχτηκε υπό τον όρο να το γράψει τελείως γυμνός μπροστά στο pc του (ή mac, δεν είμαι σίγουρος, ήταν της μόδας τότε τα mac)
Κατ' αρχάς, πως είσαι έτσι;
*Ifinoi says (12:37 μμ):
*kai ti oneiro eida h 8ea
*oti hmoun leei o liono
*kai eixa to spa8i twn oiwnwn
*kai ekana thundercaaaaaaaaaaaaat
*enw apo pisw epaize fear of the dark kai skeytomoun "pwpw gamouse ontws h mousikh twn thundercats"
*kai meta mpainan sto dwmatio o batraxos kai oi alloi oi ex8roi
*kai eixa ena nysteri kai tous ekoba kommatia.
*sto patwma tou dwmatiou mou
Omnia Mutantur, Nihil Interit
ωραίο
My Mission will save the World.
But I'm still chasing time.
Vanity...definitely my favourite sin.
Πρωταπόλα, τώρα που έχω αυτή και καινούρια γαμιστερή καρέκλα γραφείου, έχω αποκτήσει την κακή συνήθεια να κάθομαι στο pc μέχρι να νυστάζω πραγματικά, και μετά να πηγαίνω και να πέφτω (κυριολεκτικά) στο κρεβάτι "για πέντε λεπτάκια" και να κοιμάμαι με τα ρούχα και με τους φακούς επαφής και με όλα.
Έτσι και σήμερα, κατά τις 23:00 ήμουν πτώμα (λόγω χτεσινοβραδινων καταχρήσεων σε συνδιασμό με όχι καλό ύπνο) και έπεσα στο κρεβάτι. Όταν άνοιξα πάλι τα μάτια μου, στεναχωρήθηκα που ήταν όνειρο και όχι ταινία, γιατί δεν μπορούσα να το νοικιάσω και να το ξαναδώ. Έκατσα λίγο στο κρεβάτι, προσπαθώντας να θυμηθώ όσα περισσότερα μπορούσα, και αυτή τη στιγμή γράφω πιο πολύ για να μη τα ξεχάσω. Ορίστε λοιπόν ό,τι σώθηκε από το αριστούργημα:
ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ:
Είμαι στο Ηράκλειο Κρήτης, σε μια πλατεία (λιοντάρια για τους γνώστες) όπου υπάρχουν και καλά γύρω γύρω καφετέριες και ταβερνάκια. Καθόμαστε σε ένα από αυτά, και τα πίνουμε. Γενικά περνάμε καλά. Μετά μετακομίζουμε σε άλλο τραπεζάκι, που δεν έχει και πολύ σημασία για την πλοκή. Μετά εγώ είμαι μαστουρωμένος, κάπου έχω κάνει χόρτο (μινμιν, λουλούδια ντε!), και έχω φρικάρει λίγο γιατί δεν θέλω να το καταλάβει κανείς, και προσπαθώ να είμαι super cool και νταξ' αν και στη πραγματικότητα δεν καταλαβαίνω τπτ...
Μετά, η Drumsick, ο οποία δεν ξέρω πως και πότε βρέθηκε εκεί, σηκώνεται απ' το τραπέζι και πάει προς τα κάπου, αλλά στο δρόμο την περικυκλώνουν κάτι σκυλιά και ζητάει βοήθεια από καποιον από μας. Εγώ σηκώνομαι, και πάω εκεί που έιναι, την 'ελευθερώνω' και γυρνάμε προς τα πίσω. Γυρνώντας, την κρατάω απ' τη μέση, ενώ αυτή έχει το χέρι της στον ώμο μου, και την κοιτάω, και με περνάει 3 κεφάλια, και της λέω πότε ψήλωσες εσύ τόσο, και μου λέει ότι είμαι σαν νταβαντζής έτσι όπως πηγαίνουμε. Βρίσκω ότι έχει δίκιο, και βγάζω το φούτερ-με-φερμουάρ-μπροστά-και-κουκούλα, και το ρίχνω πάνω μου, χωρίς να βάλω μανίκια δηλαδή, και σηκώνω το δεξί μου χέρι και περπατάω σα να κρατάω μπαστούνι, και όλο αυτό για κάποιο λόγο θυμίζει εικόνα νταβαντζη. καταλάβατε; έκανα αστείο!
Γυρνάμε λοιπον στο τραπέζι μας, αλλά η παρέα είχε μετακομίσει μέσα στο μαγαζί, στον κάτω όροφο. Η Drumsick το ήξερε, εγώ για κάποιον λόγο όχι. Κατεβαίνουμε λοιπόν τις μεγάλες σκάλες!
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ:
Μπαίνω στον κάτω όροφο, και βλέπω γύρω 2 ή 3 τύπισες από το ΤΕΙ που μου έχουν τραβήξει τη προσοχή τελευταία . Προσπερνώ και κάθομαι με την υπόλοιπη παρέα, από την οποία ξέρω ελάχιστα άτομα. Μετά τρώω ένα σκάλωμα ότι όλα αυτά είναι από μία ταινία με κάποιον που παθαίνει αμνησία, και τρέχω σαν τον παρανοικό μέσα στο μαγαζί προσπαθώντας να το εξηγήσω στους πάντες. Μετά τρώω δεύτερο σκάλωμα ότι η εν λόγω ταινία δεν είναι με τον Βεγγο αλλά με τον Βουτσα, πράγμα που με ξενερώνει. Οι υπόλοιποι με κοιτάνε λες και είμαι παρανοικός. Μετά κάπου το χάνω, τα έπιπλα εξαφανίζονται από το μαγαζί μέσα, και μετά κενό μνήμης.
ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ:
Είμαι σε ένα μεγάλο σπίτι/έπαυλη. Νομίζω ότι είναι δικό μου. Υπάρχει ένας ανηφορικός χωματόδρομος από τον δρόμο μέχρι το γκαράζ της έπαυλης. Είμαι εκεί, και έρχεται ένα αμάξι καταπάνω μου με αναμένα φώτα. Τα φώτα είναι πολύ δυνατά. Βάζω το χέρι μου μπροστά στα μάτια μου μου και φωνάζω, κλείσε τα φώτα ρε μαλάκα δα σε δω, και τέτοια, αυτός φοβάται και γυρνάει να φύγει, εγώ τον κυνηγάω και δεν θυμάμαι μετά, γενικα για τον μπούτσο το τρίτος μέρος.
ΣΚΗΝΗ ΤΕΤΑΡΤΗ:
Είμαι σε ένα δωμάτιο που έχει βγεί από φουτουριστική ταινία του '70. Είναι δωμάτιο ανάρωσης. Περνάω μία πόρτα, και είναι διπλανό δωματιο που είναι το μπάνιο. Η οροφή του μπάνιου είναι τζαμένια, και νίωθω σαν να είμαι στις τουριστικές βάρκες που κάνουν βόλτες στα κανάλια στο Άμστερνταμ. Πιό πέρα είναι η έξοδος, που είναι κλειδωμένη, και έχει ένα ιντερκομ () για να μιλάμε με.... δεν ξέρω ακόμα. Γυρνάω στο μπάνιο, που έχει έναν τεράστιο νιπτήρα σαν ρηχή μπανιέρα, και αποφασίζω ότι θέλω να κάνω ένα μπανάκι εκεί. Στο αρχικό δωμάτιο έιναι μία κοπέλα, δεν θυμάμαι καθόλου ποια, αλλά παίζει να την ψιλογουστάρω. not sure. Γυρνάω στο ιντερκομ και ακούω μία νοσοκόμα να μιλαει για την κατάσταση μου. Κάτι έγινε στο υπόγειο του ταβερνείου. δεν ξέρω τι. Μετά κάτι πατάω, και ακούω κάποιον από την παρέα να μου λεεί ότι εκεί που έχει 4 κουμπάκια, είναι για την θερμοκρασία, και αν είναι τα 3 πατημένα τότε είμαστε οκ. Ακούω τη φωνή μου να του λέει ότι είμαστε οκ. Μετά κοιτάω, βρίσκω τα κουμπάκια, και ήμασταν όντως οκ. Μετά βρίσκω από που ανοιγοκλείνει το νερό, και πως ρυθμίζεται η θερμοκρασία του, και αποφασίζω να κάνω μπάνιο σίγουρα. Μετά μπαίνει ο πατέρας μου με κάτι άλλες τύπισες, γιατρούς; δεν ξέρω, και θέλει να δεί αν είμαι καλά, και με πιέζει στο στήθος, και με ρωτάει αν πονάω,και κάπου εκεί το χάνω...
ΕΠΙΛΟΓΟΣ:
Έχω την έντύπωση ότι υπήρχαν πολλά ακόμα πράγματα, φοβερές λεπτομέρειες, και ότι γενικά ήταν και γαμώ τις ιστορίες, όχι έτσι όπως βγήκε εδώ, βαρετή κι ανούσια.... Τελικά όταν ξύπνησα είδα ότι είχα κοιμηθεί λιγότερο από μία ώρα.
Last edited by neverdie; 29-10-2009 at 01:58.
Κατ' αρχάς, πως είσαι έτσι;
lol..
επικα σκηνικα
χανια διαδραματιζοταν το σκηνικο...και καλα εμενα σε μονοκατοικια (η εγω ή καποιος φιλος) και οργανωναμε παρανομες μαχες....καποια στιγμη σκασανε μπατσονια για ελεγχο αλλα δεν πηραν πρεφα τπτ...
μετα θυμαμαι οτι ειχαν κανει τραμ στα χανια (στον παραλληλο δρομο της παπαναστασιου που περναει απο υδραγωγειο για οποιον ξερει με τη μεγαλη κατηφορα)...το τραμ ομως ειχε βαγονια σαν αυτα που πετυχαινεις σε ορυχια... ατομικα ...και καθως με αυτα περναγαμε απο διαφορα σημεια στα χανια, λιγο πιο εξω, παραλιακα(προς αγια μαρινα πρεπει να ηταν το σκηνικο) ηταν μαζεμενος απειρος κοσμος και ψαρευανε καρχαριες...και καθως περνουσαμε βγηκε εξω απο τα νερα θαλασσιος ελεφαντας και αρχισε να κυνηγαει το βαγονι μου
ναι οκ ειναι παρανοικο το ξερω
edit: εκει με πηρε τηλ μια απο τραπεζα κυπρου και δεν ξερω τι εγινε μετα
Last edited by jack the ripper; 03-11-2009 at 13:30.
My Mission will save the World.
But I'm still chasing time.
Vanity...definitely my favourite sin.
Έπεσα πριν καμιά ώρα για ύπνο και ενώ κοιμόμουν μια χαρά είδα όνειρο τον Θορν από την Τόλμη και Γοητεία να είναι στο σπίτι της Μπρουκ και να τσακώνονται για τον Ριτζ. Ο Θορν τον έθαβε και η Μπρουκ σε κάποια φάση τα πήρε άσχημα, άνοιξε την πόρτα του ψυγείου και στο παράθυρο (...) που ήταν από πίσω φώναξε "τα λέω δυνατά για να τακούσουν όλοι Θορν. Σου απαγορεύω να λες οτιδήποτε άσχημο για τον Ριτζ, τον τελειότερο άνθρωπο του κόσμου, κατάλαβες;". Ο Θορν την έπιασε από το χέρι απότομα για να σταματήσει αυτό το ρεζιλίκι και ξαφνικά την φίλησε με πάθος. Η Μπρουκ για μια στιγμή σάστισε, αλλά μετά τον αγκάλιασε και άρχισαν να φιλιούνται. Μετά κλείσαν το ψυγείο-παράθυρο και κατευθύνθηκαν προς άλλο δωμάτιο και πριν προλάβω να δω την ερωτική σκηνή ξύπνησα τρομαγμένος και δεν κατάφερα να κοιμηθώ ξανά. Και απορώ : έχω να δω Τόλμη και Γοητεία περίπου 20 χρόνια, όταν σταμάτησα να βλέπω η Μπρουκ είχε ήδη πάρει όλη την οικογένεια Φόρεστερ,πάνω από μια φορά κάθε μέλος της, για ποιο λόγο να δω ένα τέτοιο όνειρο κα κυρίως γιατί να με ταράξει και να ξυπνήσω ανήσυχος;
I went down into the valley to pray.
I got drunk and I stayed all day.