Μετα την τριλογια των Theli, Vovin, Deggial ο Christofer Johnsson εκανε μια μινι στροφη στον ηχο των Therion, αφου το Secret Of The Runes ηταν αρκετα πιο "απλο" και βαρυ, με σαφη song-oriented προσανατολισμο, σε αντιθεση με τη λογικη των προηγουμενων αλμπουμς που φαινονταν παντα να αποτελουν συνολο τραγουδιων που συνδεονται. Στη συνεχεια ακολουθησαν τα Sirius B και Lemuria, τα διδυμακια του 2004 στα οποια ειδαμε ακουσαμε αρκετα πραγματα που δεν ειχαμε ακουσει μεχρι τοτε, οπως τη χρηση μαντολινου, τις rock n roll φωνες, τις κλασικες φορμες για heavy στρωτα κομματια και τα τερμα πιασαρικα χιτακια τυπου Son Of The Sun και Quetzalcoatl.
Στο Gothic Kabbalah ο Christofer Johnsson το παει ακομα πιο μακρια, αφου οτιδηποτε ακουσαμε στα προαναφερθεντα αλμπουμς βρισκεται ενα επιπεδο πιο περα. Αυτο αποτελει και το τελευταιο αλμπουμ για τα αδερφια Niemann στην κιθαρα και το μπασο, που ηταν μελη της μπαντας απο το 2000 εως το 2007 και συμμετειχαν σε 5 αλμπουμς. Επισης, ειναι το πρωτο αλμπουμ στο οποιο δε συμμετεχει καθολου στα φωνητικα ο Johnsson, αλλα εχει προσλαβει ενα σωρο εκπληκτικους ερμηνευτες για τα lead φωνητικα, οπως για παραδειγμα τους Mats Leven (), Snowy Shaw, Katarina Lilja, Hannah Holgersson, Petter Karlsson (ο οποιος επαιξε τα τυμπανα και συμμετειχε πολυ ενεργα στη διαδικασια συνθεσης επισης).
CD 1 1. Der Mitternachtslöwe (5:38 ) 2. Gothic Kabbalah (4:33) 3. The Perennial Sophia (4:54) 4. Wisdom And The Cage (5:01) 5. Son Of The Staves Of Time (4:47) 6. Tuna 1613 (4:23) 7. Trul (5:11) 8. Close Up The Streams (3:55)
CD 2 1. The Wand Of Abaris (5:51) 2. Three Treasures (5:20) 3. Path To Arcady (3:54) 4. TOF - The Trinity (6:18 ) 5. Chain Of Minerva (5:21) 6. The Falling Stone (4:46) 7. Adulruna Rediviva (13:37)
Ομολογω οτι για καποιον περιεργο λογο λατρευω τη φωνη του Johnsson, οποτε ξενερωσα πολυ οταν ακουσα πως δεν τραγουδαει στο Gothic Kabbalah. Περαν αυτου, η μεγαλη διαρκεια του δισκου (15 τραγουδια σε δυο CD), συν το γεγονος πως για καποιο λογο δε μπορεσα να συγκρατησω ουτε μια μελωδια οταν τον ακουσα 2-3 φορες τοτε που βγηκε, αλλα και το οτι δεν ημουν σε φαση Therion γενικα τοτε, με ειχαν κανει να αποφασισω οτι ειναι ενας μετριος προς κακος δισκος. Μεγα λαθος. Το Gothic Kabbalah ισως και να ειναι ο καλυτερος τους δισκους στα 2000'ς (αν και ο ανταγωνισμος ειναι σκληρος), απλα θελει πολλα ακουσματα. Αρκετα πολυπλοκος, με πολλα πραγματα μεσα, περιλαμβανει (λατρεμενα) χιτακια οπως τα Perennial Sophia, Son Of The Staves Of Time, Wand Of Abaris, αλλα και τραγουδια οπως τα Der Mitternachtslöwe, Gothic Kabbalah, Trul, The Falling Stone, Path To Arcady, τα οποια ειναι εντελως διαφορετικα μεταξυ τους και ολα ενδιαφεροντα. Τελος, ο δισκος κλεινει με το επος Adulruna Rediviva διαρκειας 13μιση λεπτων, ιδανικο τελειωμα. Αυτα τα λιγα, οσοι ειστε φανς του συγκροτηματος απο παλια αλλα εχετε χασει τα τελευταια τους βηματα, πιαστε αυτο και δωστε του αρκετα ακουσματα, αποκλειεται να μη σας αρεσει οταν συνηθισετε τον ηχο του και τη φιλοσοφια του. Συν του οτι εχει Mats Leven που γαμαει. Το μονο αρνητικο που με χαλαει αρκετα, ειναι το οτι οι πιο γρηγορες στιγμες του δισκου ειναι αρκετα αδιαφορες, το οποιο μπορει να οφειλεται στο οτι προτιμω τη φωνη του Johnsson σε τετοια φαση, κι οχι μια πιο κλασικη φωνη οπως αυτη του Snowy Snow (ενδεικτικα, μετριες στιγμες του δισκου για μενα μονο το Tuna 1613 και το TOF - The Trinity).
Therion - Gothic Kabbalah (2007)
), Snowy Shaw, Katarina Lilja, Hannah Holgersson, Petter Karlsson (ο οποιος επαιξε τα τυμπανα και συμμετειχε πολυ ενεργα στη διαδικασια συνθεσης επισης).
