Lenos xrhstidhs

[Vic]

a, ok... pros stigmhn anhsyxhsa oti dierreyse kamia fwtografia mou

[Solo Carriera]

λοιπόν πούστηδες

ο χρηστίδης έχει κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με ψευδώνυμο. για την ακρίβεια, με ψευδώνυμα. λέγεται "Ο ΠΑΓΟΣ ή πως να απολαμβάνετε τα αγαθά του καπιταλισμού χωρίς να χάνετε από τα μάτια σας το στρατηγικό όραμα της αταξικής κοινωνίας" και, προφανώς, πρόκειται για πολιτική σάτιρα. εκδόθηκε από τον καστανιώτη το '98 και έχει εξαντληθεί.



http://www.protoporia.gr/protoporia/...CQABNM0AF1BP62

[Weiss]

χμ το έχω διαβάσει αλλά απ'ότι θυμάμαι παραείναι σουρεάλ - παρ'όλα αυτά θα ήθελα να το έχω στη βιβλιοθήκη μου.
(το ένα από τα δύο ψευδώνυμα το έχει ξαναχρησιμοποιήσει κάπου αλλά δε θυμάμαι πού. Μπορεί σε τίποτα ευχαριστίες στα βιβλία του).

[cancer]

diabasa ton pago. den exei idiaiteri ploki, monopoloun ti mpala oi 2 siggrafeis. se kapoia simeia kourazei me tis perigrafes, exei apeires anafores pantos eidous kai sigoura oi idioi to diaskedasan perissotero apo tous anagnostes. genika, protofanws akatapausto xristidis soloing.
mono gia opadous.

[Mitsmann]

Γαμω δηλαδη.

[Kingdom Gone]

"...ή πως να απολαμβάνετε τα αγαθά του καπιταλισμού χωρίς να χάνετε από τα μάτια σας το στρατηγικό όραμα της αταξικής κοινωνίας"

χαχαχαχαχα τα σπάω λέμε !!

[freak brother]

Καταφύγιο στη... ζούγκλα


Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ


Γράφτηκε ότι έχει μετοικήσει στην Ταϊλάνδη, με εντελώς νέα επαγγελματική ταυτότητα. Πώς έγινε δάσκαλος σε σχολή δυτών. Ο Λένος Χρηστίδης μπορεί να είναι πράγματι δύτης δεινός. Μπορεί να είναι ταξιδιώτης των ηπείρων. Αλλά, προ ημερών, επέστρεψε ηλιοκαμένος από Ταϊλάνδη και Καμπότζη -απ' όπου, σημειωτέον, παρακολουθούσε αδιάλειπτα μέσω Ιντερνετ τις τελευταίες κινήσεις Βαβύλη - γιατί στην πλατεία Εξαρχείων συνεχίζει να κατοικεί. Και απ' αυτήν ανηφόρισε και προς Θεσσαλονίκη, όπου παρουσιάζεται αυτές τις μέρες για πρώτη φορά, στο ΚΘΒΕ, σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη, α λα.. Bollywood, το θεατρικό του έργο «Ταϊλάνδη».


Χαλαρός, με μια κιθάρα αγκαλιά, ανάμεσα από μουσικές, αντί για την παράσταση του έργου του, προτιμά για ώρα να μας μυεί στη φοβερή εμπειρία και τα μυστικά της Ανγκόρ και του Τουόλ Σλενγκ. Εμείς τον τσιγκλάμε...


«Δεν θεωρώ το γράψιμο επάγγελμα. Είναι ένα παρασιτικό πάρεργο. Το παράσιτο έχει λιγότερα ωράρια», λέει ο Λένος Χρηστίδης - στη φωτογραφία σε μια... παραλλαγή του
* Πώς προέκυψε το έργο σας; Απ' τα αλλεπάλληλα ταξίδια σας στην Ταϊλάνδη;

«Ηταν μια φυσική αντίδραση στο ελληνικό στοιχείο της ζούγκλας. Δηλαδή, όποτε εμφανιστούν Ελληνες στη ζούγκλα δημιουργούν κακές καταστάσεις».

* Μόνο στη ζούγκλα τις δημιουργούν;

«Παντού φυσικά, αλλά στη ζούγκλα είναι πολύ πιο έντονο απ' ό,τι σε ένα καφενείο ή σε ένα ταξί στο κέντρο της Αθήνας. Στη ζούγκλα το "εγώ είμαι ο Ελληνας ο ωραίος" φαίνεται πολύ πιο έντονα».

* Το έργο είναι πάντως ένα οικογενειακό δράμα.

«Ουσιαστικά, ναι. Ενας γιος θέλει να αποφύγει τον πατέρα του. Και πάει στη ζούγκλα. Είναι ενδιαφέρον να δεις αυτόν τον τύπο, τον μπαμπά, στη ζούγκλα, που είναι και η πρωταγωνίστρια με έναν τρόπο στο έργο».

* Οι «Μικροί Θεοί» ήταν οπωσδήποτε περισσότερο σουρεαλιστικοί.

«Ναι. Αυτό το έργο είναι πιο ηθογραφικό».

* Συντελείται στροφή στη δραματουργία σας;

«Είναι τι ταιριάζει στο κάθε έργο. Δηλαδή, η "Ωραία φάση" είχε περισσότερο Πίντερ σαν στιλ. Οι "Θεοί" είχανε Μπέκετ κι η "Ταϊλάνδη" για μένα είχε Τσέχοφ -όσο και αν τα ονόματα αυτά είναι βαρύγδουπα. Στο έργο δεν γίνεται τίποτα - στοιχείο που έχει και ο Τσέχοφ. Δεν υπάρχει δράση. Απλά υπάρχει μια κατάσταση την οποία βλέπουμε σιγά σιγά και με λεπτομέρεια».

* Μοιράζεστε μεταξύ θεάτρου και μυθιστορήματος. Ποια φόρμα είναι δυσκολότερη;

«Το θέατρο είναι πανεύκολο. Είναι σαν ένα μυθιστόρημα χωρίς τις περιγραφές. Μόνο διάλογοι. Ουσιαστικά είναι μισή δουλειά. Την άλλη μισή την κάνουν όσοι το ανεβάζουν. Ενώ ένα μυθιστόρημα είναι ήδη σκηνοθετημένο, φωτισμένο, παιγμένο, τα πάντα. Ακόμη και οι κριτικές είναι γραμμένες στο τέλος. Το γεγονός πάντως είναι ότι το θέατρο δικαιώνεται μόνο όταν ανεβαίνει. Τι; Να το γράψω και να το δώσω να το διαβάσουν δύο φίλοι; Θα είναι ημιτελές. Πρέπει να ανεβεί. Η "Ταϊλάνδη" έκανε εφτά χρόνια. Το μυθιστόρημα το γράφεις, το δίνεις, βγαίνει και τελείωσε. Δεν αισθάνεσαι πιεσμένος. Είναι σημαντικό».

* Τον καιρό που δεν γράφετε τι κάνετε;

«Βλέπω ταινίες, παίζω μουσική, βλέπω τους φίλους μου, κάνω εκδρομές, διαβάζω πολύ, βλέπω "Fame Story"».

* Δεν ανήκετε στους «κουλτουριάδες» που δηλώνουν αλλεργικοί με το «Fame Story».

«Οχι. Βλέπω και ποδόσφαιρο. Τα βασικά πράγματα, δηλαδή, που κάνει ένας απλός Ελληνας της ζούγκλας».

* Αν δεν γράφατε, τι θα κάνατε στη ζωή σας;

«Δεν θεωρώ το γράψιμο επάγγελμα. Είναι ένα παρασιτικό πάρεργο. Δεν ξέρω πώς αλλιώς θα έβρισκα έναν τρόπο να παρασιτοζωήσω. Κάτι θα έβρισκα. Το παράσιτο έχει λιγότερα ωράρια».

* Αν και... παράσιτο, το κοινό σας το έχετε.

«Κάνω πέντε-έξι εκδόσεις σε κάθε βιβλίο. Αυτό επί δύο χιλιάδες, είναι κάτι. Γεμίζουμε ένα μικρό στάδιο».

* Δεν μπήκατε ποτέ στο τριπάκι να γεμίσετε... ολυμπιακό στάδιο;

«Ποτέ. Μα δεν γίνεται. Ή το 'χεις ή δεν το 'χεις. Αυτά που γράφεις είτε μιλάνε στους 90 είτε στους 10. Εγώ μιλάω στους δέκα. Μιλώ σε μια θλιβερή μειοψηφία!».

* Η ταυτότητα των αναγνωστών σας αποσαφηνίζεται;

«Πρέπει να είναι τύποι σαν εμένα και τους φίλους μου. Γελοίοι, είναι μια λέξη που μπορώ να σκεφτώ. Η γελοιότητα είναι ένα στοιχείο που θεωρώ πολύ θετικό».

* Εν κατακλείδι, υπάρχει κάποια φιλοδοξία σας που εκκρεμεί;

«Ακόμη δεν έχω γίνει πολύ μεγάλος ροκ σταρ και δεν έχω σκοράρει στον τελικό του παγκοσμίου κυπέλου. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει πρόβλημα».

[Kingdom Gone]

διάβασα προ λίγων ημερών απνευστί το Λοστρέ. είχε κάνα δυο μειονεκτήματα & κοιλιές (σα και μένα ένα πράμα) αλλά με πώρωσε πολύ και ψήνομαι να παω να διαβάσω κ τ άλλα του. ειδικά μερικές περιγραφές μετράνε πολύ

[freak brother]

διάβασα προ λίγων ημερών απνευστί το Λοστρέ. είχε κάνα δυο μειονεκτήματα & κοιλιές (σα και μένα ένα πράμα) αλλά με πώρωσε πολύ και ψήνομαι να παω να διαβάσω κ τ άλλα του. ειδικά μερικές περιγραφές μετράνε πολύ

kai na skefteis oti den thewreitai (apo mas edw) apo ta kala tou

ps: ola ta vivlia tou xrhstidh diavazontai apneusti

[epp355]

Ο Χρηστίδης τα σπάει όλα!Διάβασα πριν καίρο το Βοroro και απο τότε έχω κολλήσει και διαβάσει οτι έχει βγάλει εκτός απο τον πάγο που τώρα έμαθα οτί έχει γράψει.

[Solo Carriera]

Meta apo protroph filwn diavasa ta Xastoukopsara.
En oligois:
Diaskedastiko grapsimo, ousia elaxisth. Perasa eyxarista diavazontas to alla katelikse na mhn exei kati na mou pei. Tha ksanadiavaza poly eyxaristws vivlio tou, opws tha evlepa eyxaristws to Blade 'h to Van Helsing...

Eprepe na me exoun proeidopoihsei omws. Einai ligo eknevristiko na sou plasaroun ena vivlio me atakes "tha patheis plaka, einai apisteytos" kai na sou vgainei pop corn vivlio... Den sxoliazw kan ton vlammeno pou mou to plasare ws thn elhnikh ekdoxh (o syggrafeas) tou Douglas Adams...

ενώ ο douglas adams προσφέρεται για βαθυστόχαστες αναλύσεις ας πούμε και δεν είναι καθαρά διασκέδαση.

όχι πως συμφωνώ στο ότι ο χρηστίδης είναι (μόνο) ανάλαφρη διασκέδαση αλλά αυτό για τον adams μου φάνηκε πολύ αστείο λαμβάνοντας υπόψιν τι προηγήθηκε.

[Vic]

Nai, o Douglas Adams exei kati poly parapanw na pei apo oti o Xrhstidhs.

Ayto ws asxeto ysterografo, dioti to sxolio mou peri akyrhs sygkrishs den phgaine sto oti o men einai rhxos kai o allos vathys. Phgaine sto oti oi syggrafeis exoun mono ena koino: Diavazontai poly eyxarista.

Apo ekei kai pera den thelw na to paw se sygkrish kai enas poly kalos logos gia ayto einai epishs oti exw diavasei mono ta Xastoukopsara (tha xarw na to kanw irl se kana kafe sto Hrakleio omws, despite) Syntoma tha diavasw kai ena allo pou mpanisa se spiti filou, opote yparxei periptwsh na anathewrhsw...

[cancer]

Σχεδόν κοιμόμουνα. Κοιμόμουνα. Εικόνες. Γλυκό ταρακούνημα. Βράδυ. Τελειώνεις το σχολείο. Βάζω ένα μπουφάν για μαξιλάρι. Βολεύομαι τέλεια. Κλείνω. Μάτια. Ανοίγω. Μυαλό. Τελειώνεις το σχολείο, λες να ησυχάσεις από όλους αυτούς που σου κάθονται στο σβέρκο και σου λένε τι να πιστεύεις, τι να γνωρίζεις, τι να σκέφτεσαι, τι να μαθαίνεις και πώς να το μαθαίνεις. Ξυπνάς το πρωί, πας στη δουλειά κι είναι διάφοροι τύποι που σου λένε τι να κάνεις, πώς να φέρεσαι, πώς να ντύνεσαι, πώς να είσαι, για να βγάλουν λεφτά εξαιτίας σου –και με την ανοχή σου- περισσότερα λεφτά, είναι τα’ Αφεντικά.
Γυρίζεις στο σπίτι, φωνάζουν οι γονείς, βουίζουν τα’ αυτιά σου, σου λένε θα πεθάνουν, εσύ θα τους πεθάνεις, αν δε μάθεις να φέρεσαι, να ντύνεσαι, να σκέφτεσαι, να είσαι όπως θέλουν Αυτοί.
Πας στους φίλους σου, μια απ’ τα ίδια, όλο τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια, τρέχουμε και δε φτάνουμε, όλοι μαζί, γύρω γύρω όλοι και στη μέση εμείς.
Πας στα μπαρ, βαριέσαι που ζεις, δυνατή μουσική, την αγνοείς, δεν έχει στίχους, δεν έχει κέφι, δεν έχει διέξοδο, σου λέει να χορεύεις, μόνο να χορεύεις, να κάθεσαι σαν μαλάκας χωρίς να μιλάς, μόνο να χορεύεις και να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, να κοιτάς, τις γκόμενες, χαμένες τελείως, κοιτάνε σαν χαζές, τι φταίνε κι αυτές; το παίζουνε κάτι που δεν θα γίνουν ποτέ, πως θα γίνει να βρεις μια γυναίκα που να μην κοιτάζει σαν χαζή; ο έρωτας τι είναι; είναι να φέρεσαι σαν χαζός, όχι και να είσαι.
Χαμόγελα ψεύτικα, ματιές από μακριά, μπούτια, βυζιά, χείλια υγρά, όλο υποσχέσεις, μηδέν προοπτικές, μηδέν ηθικό, για να πλησιάσεις στα δέκα μέτρα θες μια ντουζίνα προφυλακτικά.
Πας σπίτι, ανάβεις τηλεόραση, διάφοροι απίστευτοι μαλάκες σου πετάν την άποψή τους, σου λένε τι να κάνεις, πώς να γελάς, πώς να περνάς, πώς να γαμάς, κάτι τενεκέδες, αν είναι δυνατόν, είναι σαν ψεύτικοι, σαν εφιάλτης, είναι γύρω μας, μπροστά μας, πίσω μας, μέσα μας, κάτω μας, τους πατάμε. Έι εσύ, κολλητέ, με το ωραίο κοστούμι και το αφασία στυλ, καλά, είσαι κι ο πρώτος, γαμώ τα άτομα, πώρωση, πάουερ, γουάου, όλο ρωτάς, όλο ρωτάς, να ρωτήσω κι εγώ μια στιγμή; Πόσο κάνεις;
Ο αδερφός σου δουλεύει στην τράπεζα, έχει γκόμενα, θα παντρευτούνε, θα κάνουν παιδιά, θα κάνουν σκυλιά, θα κάνουν βίντεο, και σπίτι, και κινητά, και αυτοκίνητα, να κάνουν, να κάνουν, να κάνουν ό,τι θέλουν, να κάνουν και άκρη να περάσω, δεν μπορώ εδώ, πνίγομαι, και πού να πας που να μην είναι έτσι, αφού παντού είναι έτσι: αφεντικά, αντιβηχικά, μπάτσοι, δάσκαλοι, γονείς, τηλεόραση, μαλάκες με μικρόφωνα, «Τι έχετε να δηλώσετε;», «Δηλώστε μας κάτι», «Κάντε μας μια δήλωση», «Τι θα μας δηλώσετε;», έχω να δηλώσω ότι σας βαρέθηκα, δεν πάει άλλο, από δω και μπρος θα ‘χετε να κάνετε μαζί μου, προσέχτε, μιλάω σοβαρά, θα κάνω το ντου και θα ψάχνεστε κι άντε μετά να τρέχουν οι μπάτσοι να με βρουν, μες τη δυστυχία τους κι αυτοί, μηδέν προοπτική, μηδέν ηθικό, μολότοφ στη μάπα τους, τις πετάνε πίσω, τι να κάνουν δηλαδή; όλοι μια παρέα είμαστε.
Και να πέθαινε αύριο κάνα δυο δισεκατομμύρια κόσμος, μπορεί και να μην μ’ ένοιαζε, μπορεί και να μ’ ένοιαζε, δεν ξέρω, πάντως αν πέθαινα εγώ δεν θα ένοιαζε κανέναν, εδώ που τα λέμε έχω πεθάνει, οπότε τι έχω να χάσω; Τα μπαρ τα συνοικιακά με τα ποτά από αργό πετρέλαιο και τους ηλίθιους στην πόρτα; «Πρέπει να συνοδεύεστε», τι λε’, ρε; εγώ είμαι μόνος μου, δε θέλω συνοδείες, δε θέλω κηδείες, δε θέλω αηδίες, θέλω μόνο να είσαι κάπου και να ξέρω ότι μ’ αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς, απίστευτη λέξη και μάλιστα χωρίς προφυλάξεις, όμως είσαι εκεί; υπάρχεις; αν είσαι, θα σε βρω, εκατό τα εκατό, χίλια τα εκατό, και θα ‘μαστε μαζί και θα περνάμε καλά και λοιπά και λοιπά και λοιπά και λοιπά. Και μετά ξύπνησα μέσα στον ύπνο μου.
Δεν υπάρχουν όνειρα. Μόνο ξύλο στα γήπεδα και στους δρόμους και στο σπίτι, στο σχολείο, στη δουλειά, ξύλο παντού, μέχρι να καταλάβουν όλοι αυτοί με τα κολάρα ότι δεν κάνουμε δηλώσεις, δεν κάνουμε εκπτώσεις, ούτε παραχωρήσεις, μπορούμε να είμαστε πολύ σκληροί και θα είμαστε, δηλαδή δεν ξέρω άλλους, μόνος μου είμαι, θα βρω όμως δε θα βρω; θα βρω και θα δείτε, μέχρι τότε κοιμηθείτε ήσυχοι, εγώ θα σας σκεπάζω τα βράδια, μην κρυώσετε και πάθετε τίποτα και εξαφανιστείτε σαν τους δεινόσαυρους από μόνοι σας. Κρατάτε γερά.
Πρέπει να προλάβω να σας εξαφανίσω προτού εξαφανιστώ εγώ.

den pisteuw pws auto sou fainetai tis plakas h rixo h otidipote. o xristidis exei polla tetoia se ka8e vivlio tou. check again.

[Atheist]

Eίναι πράγματι πολύ αξιόλογο imo, δεν έχω διαβάσει ποτέ τον τυπάκο, αλλά μου αρέσει το παραπάνω. Ελπίζω μόνο να έχει εναλλαγή τόσο τροπικά όσο και θεματολογικά γιατί κάποια στιγμή θα μυρίσει καμμένο ο αναγνώστης.

Με ποιό ξεκινάμε?

[freak brother]

Eίναι πράγματι πολύ αξιόλογο imo, δεν έχω διαβάσει ποτέ τον τυπάκο, αλλά μου αρέσει το παραπάνω. Ελπίζω μόνο να έχει εναλλαγή τόσο τροπικά όσο και θεματολογικά γιατί κάποια στιγμή θα μυρίσει καμμένο ο αναγνώστης.

Με ποιό ξεκινάμε?

katse diavase olo to topic