θέλω να μοιραστω μαζι σας μια τραυματικη και συναμα τρομερη εμπερια καψιματος.
Μια παρασκευη βράδυ δοκιμάζω με μια φίλη μου το καινουργιο RPG ενοσ φίλου.Oriental setting, semi-magical,με μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας (80% fatality), στα πρώτυπα των MMO Rpg.Δηλαδη ο dm-server επιτρέπει στους παίχτες να κανουν Log-in οποτε θέλουν με παίχτεσ απο αλλες πόλεις να δοιαμορφώνουν τον κόσμο παράλληλα και εν'αγνοία των αλλων παιχτων που ειναι "off-line".
Ετσι λοιπον έφτιαξα εναν samurai με lawfull/good απόψεις.(στο rpg δεν υπάρχουν allignments).ο χαρακτηρας μου πέθανε στο 2ωρο και έτσι έφτιαξα έναν ολόιδιο.πέζαμε ΚΑΘΕ μερα μεταξύ 6 και 12 ωρών και φτάσαμε την πέμπτη(6 μέρες συνεχώμενα) όπου προστέθηκαν άλλα 3 άτομα που έχουν πεθάνει μια δυο φορές ο καθένας.
Έτσι ο samurai μου έχει γίνει ο δυνατότερος χαρακτηρας (επειδη ζει ακόμη....) και έχει χάσει πολλούς συμπολεμηστές και τελευταία χάνει τη γυναίκα του στη μάχη.Αφού έχω φάει πολλά σεναριακά πακέτα και έχω λυπηθει για τον χαμό των άλλων, λείγουμε το session μετά απο 20!! συνεχόμενες ώρες παιχνιδιού.
Γυρίζω σπίτι μου,βάζω το AMV EDEN,saragh brightman, απο TRIGUN...και βάζω ΚΑΤΙ κλάματα.