Sorcerer (1977)

[casshern]

Ελληνικός τίτλος: "Το μεροκάματο του φόβου" - Μπορεί να ακούγεται κλασσική περίπτωση μετάφρασης τίτλου βιντεοκασσέτας των '80s, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτός είναι ο τίτλος της νουβέλας του Georges Arnaud (1950) στην οποία βασίστηκε το σενάριο.

https://www.imdb.com/title/tt0076740/

Άγνωστο -ακατέργαστο- διαμάντι του '77 που πάτωσε σε εισπράξεις όταν προβλήθηκε (την ίδια χρονιά με το Star Wars) και δεν θα είχε φτάσει καν να ολοκληρωθεί, αν δεν το είχε πάρει πατριωτικά ο William Friedkin (Εξορκιστής, Ο Ανθρωπος από τη Γαλλία, To live & die in LA, Το ψωνιστήρι κ.α.). Τα γυρίσματα σε απομακρυσμένες περιοχές και κάποιες αναποδιές (η γέφυρα στη σκηνή που είναι το highlight της ταινίας, κατασκευάστηκε ειδικά για το project, δύο φορές!) έφεραν γκρίνια στην ομάδα παραγωγής. Πρόσφατα ανασύρθηκε από τα αρχεία, σουλουπώθηκε σε format της προκοπής και ξαναπροβλήθηκε παίρνοντας αρκετά καλύτερες κριτικές. Νομίζω ο Friedkin τη θεωρεί το αριστούργημά του.

Τέσσερις άγνωστοι μεταξύ τους τύποι με εντελώς διαφορετικό, αλλά αμαρτωλό background, εγκαταλείπουν τα εγκόσμια και καταλήγουν σε ένα χωριό μπανανίας της Λατ. Αμερικής. Η περιοχή στηρίζεται σε μία πετρελαιοπηγή που εκμεταλλεύεται Αμερικανική εταιρία και μετά από ένα ατύχημα εκεί, οι 4 τύποι αναλαμβάνουν μία "εκρηκτική" αποστολή, ελπίζοντας να τα αρπάξουν χοντρά και να την κάνουν για κάπου καλύτερα.


Γαμάτη ατμόσφαιρα και σκηνοθεσία που σε κρατάει στην τσίτα ένα δίωρο, παρά τα b-movie στοιχεία εδώ κι εκεί (τα οποία και θέλουμε - το αναφέρω για να μπεί στο νόημα ο αναγνώστης). Ο Romy Scheider είναι λατρεία, όπως πάντα. Το soundtrack μοιράζεται ανάμεσα σε, προχώ για την εποχή, original υλικό που γράφτηκε για την ταινία από τους Tangerine Dream (προσωπική επιλογή του Friedkin) και θέματα από Keith Jarrett, Charlie Parker, Miles Davis. Κοινώς, μπόμπα.

Τέλος πάντων. Ταινία-λουκούμι για καραντίνα.
Έχω δει πολύ πράμα αυτές τις μέρες. Αυτή εδώ είναι must.
Ίσως κάνω νήμα και για Inherent Vice αργότερα.