Παρασκευή 20/03/2020, πρώτη βδομάδα καραντίνας, πρώτη μέρα άνοιξης, καιρός αίθριος όσο δεν πάει και θερμοκρασία 20+ ακόμη και στα ψηλά υψόμετρα. ούτε παραγγελία να είχαμε τις καιρικές συνθήκες για μια καλή ορειβατική διαδρομή.

Αντιγράφω από τοπικό τουριστικό site
Ο Λάκμος, ή αλλιώς Περιστέρι, είναι μια μακρόστενη οροσειρά με μια σειρά πολλών ψηλών κορφών που χωρίζει στα δύο τα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ηπείρου και της Θεσσαλίας.

Στα κεντρικά του βουνού, σε υψόμετρο 2.050 μ., βρίσκεται το πιο διάσημο αλπικό οροπέδιο της χώρας μας, η Βερλίγκα.
Η ονομασία της πηγάζει από το βλάχικο «Βρίγγα» που σημαίνει κύκλος. Στα βόρεια της υψώνεται η ψηλότερη κορφή του Λάκμου, Τσουκαρέλα (2.295 μ.) και στα νότια την αγκαλιάζουν τα βράχια της κορυφής Μέγας Τράπος (2.240 μ.).
Η διαδρομή ξεκινάει από το χωριό Χαλίκι σε υψόμετρο περίπου 1150μ. Αν και ανήκει στην ΠΕ Τρικάλων, βρίσκεται 93 χλμ μακρυά από την πόλη, στο δυτικότερο άκρο της θεσσαλίας, αλλά μόλις 62 χλμ από τα Ιωάννινα. Από βόρεια ελλάδα είναι εύκολα προσβάσιμο μέσω εγνατίας οδού στον κόμβο Μετσόβου. Το Χαλίκι από μόνο του αξίζει να το επισκευθεί κανείς αφού παρουσιάζει μεγάλο αρχιτεκτονικό και δομικό ενδιαφέρον και έχει ανακυρηχθεί προστατευόμενος οικισμός. Παρόλο που δεν έχει μόνιμους κατοίκους, κανονικά λειτουργεί καθημερινά καφέ-τσιπουράδικο-μπαρ. Εδώ έχω ανεβάσει το kml αρχείο: https://drive.google.com/file/d/1tZa...ew?usp=sharing

Εδώ είναι η αρχή της διαδρομής στην κεντρική πλατεία του χωριού

(με την "επιτροπή υποδοχής" της )

Πέτρινο γεφύρι όπως κατηφορίζουμε στο μονοπάτι.


Γενικά, το χωριό έχει πολλά αξιόλογα κτίσματα για τα οποία χρειάζεται ολόκληρο topic (και έχουμε γράψει και σχετική εργασία που αφορούσε κυρίως αυτό), οπότε δε θα επεκταθώ άλλο εδώ.

Τα πρώτα χλμ της διαδρομής είναι κάπως έτσι, δίπλα από έναν από τους κλάδους των πηγών του ασπροπόταμου (αχελώου), με τις κορυφές να δεπόζουν στο βάθος.


ένα "δυσοίωνο" εύρημα


κάπου στη μέση του πουθενά, witch circle, από ψηλά


Το δασικό κομμάτι της διαδρομής




και σιγά σιγά τα αλπικά λιβάδια




γύρω στα 1500μ άρχισε να κάνει την εμφάνισή του και το χιόνι. βάσει το φετινού χειμώνα, δεν περίμενα καμμιά σοβαρή ποσότητα...


Δυστυχώς, στην πορεία διαψευσθήκαμε.






από τα πιο ζόρικα κομμάτια δεν υπάρχουν φωτογραφίες, αφού τα είχαμε φτύσει και κύριο μέλημά μας ήταν να καταφέρουμε να μείνουμε όρθιοι και να συνεχίσουμε την ανάβαση. η φάση έβγαινε χωρίς αντιολισθητικά βέβαια, οπότε μη φαντάζεστε τίποτα τρομερά ακραίο. απλά αρκετά κουραστικό. μετά από 9+ χλμ και 1200μ. συνολικής υψομετρικής ανάβασης, φθάσαμε στην κόψη όπου ξεπροβάλει το αλπικό οροπέδιο της "λίμνης". τελικά, αποδείχθηκε πολύ νωρίς ακόμη για να έχει σχηματιστεί η δρακόλιμνη.

εδώ φαίνεται δειλά δειλά να ξεπροβάλει μέσα στα χιόνια.




κανονικά, την άνοιξη, αρχές καλοκαιριού, συναντάς κάτι τέτοιο:









δεν πειράζει. την επόμενη φορά.

δυστυχώς κορυφή δεν ήταν δυνατό να πάμε αφού το μονοπάτι είχε κλείσει από τα χιόνια και η ανάβαση θα μπορούσε να γίνει μόνο με crampon.
οπότε, καπάκια ξεκινάμε κατάβαση, γιατί η μέρα δεν είναι και τόσο μεγάλη και καλό είναι να μη σκοτεινιάσει όσο είμαστε ακόμη σε τέτοια υψόμετρα.


πάρτε και μια από ασπροπόταμο, πιο χαμηλά (όχι δεν είχε τόσο κρύο).


Γενικά, η διαδρομή είναι από τις καλύτερες που έχω κάνει για ημερήσιο hiking, εύκολη ως προς την επικινδυνότητα και μέτριας δυσκολίας ως προς τη φυσική κατάσταση που απαιτείται (καλό είναι να υπάρχει ένα ανεκτό επίπεδο). ενδείκνυται και για παιδιά 12 και άνω κατά τη γνώμη μου. Συνολικά η απόσταση είναι 9+9 χλμ και η υψομετρική ανάβαση 1200μ. Εναλλακτικά, υπάρχει δασικός που φθάνει μέχρι τη λίμνη, αλλά είναι συχνά κλειστός λόγω καταπτώσεων (βρήκαμε απροσπέλαστα σημεία ακόμη και για ερπυστριοφόρο) και χρειάζεται οπωσδήποτε ζόρικο 4x4, δεν είναι να βάλει κανείς κανα κυριλέ γιατί θα το κλαίει. Επίσης, καλοκαίρι θέλει προσοχή στα τσομπανόσκυλα γιατί στη διαδρομή υπάρχουν 1-2 στάνες, οι οποίες βέβαια δε λειτουργούν ακόμη αυτή την εποχή. Καλό πάντως είναι να παρακάμπτονται.

'Οποιος ενδιαφέρεται, το kml είναι κατατοπιστικό.