Ομολογώ πως του πήρε το μάτι μου από ένα live που παίξαν στο Ύψιλον τις προάλλες, στο οποίο βέβαια δεν πήγα. Έχω ένα thing με τις σημαίες αεροπορίας (?) και μου κόλλησε να τους κοιτάξω. Ήδη απ' την 1η ακρόαση, κάτι δεν πάει καλά, και εννοώ το ότι νιώθεις περιέργως οικία με τα κομμάτια, πράγμα που όσο περνά η ώρα (και οι ακροάσεις) εντείνεται. Τα κομμάτι, οριακά όλα, είναι ένα και ένα. Σα να ρέεις σε ηλεκτρακουστικά πελάγη, ωραίες μελωδίες και εναλλαγές στα φωνητικά. Ό,τι πρέπει, για αυτό που είναι. Inner Ear (πού αλλου?), king of indie.





bandcamp