1. The Day After
2. Acid Rain
3. Vale Of Tears
4. Guardian Angel
5. Lament
6. The Struggle For Survival
7. River Down Below
8. Wasteland
9. The Night Before
7ος δίσκος, ο πρώτος χωρίς τον Grudzien. Την περίμενα πώς και πώς αυτήν την κυκλοφορία, από τότε που είπαν ότι θα συνεχίσουν ως τρίο. Μακριά από την αισιοδοξία του Love, Fear And The Time Machine αλλά ταυτόχρονα μακριά από το εύκολο "κλάψα για την κλάψα και με το ζόρι μιζέρια". Είναι 9 τραγούδια που μιλάνε για την απώλεια και το τέλος ενός κόσμου χωρίς να συνδέεται απαραίτητα με τον χαμό του Grudzinski, θα μου πεις τι περίμενες, να γράψουν τραγούδι "o brother we miss you so much", ε όχι αλλά μου κάνει μεγάλη εντύπωση ότι μπόρεσαν να διαχωρίσουν τόσο πολύ το ένα από το άλλο, τεσπα ο Duda τα λέει καλύτερα:
Ανατριχίλα από την εισαγωγή κιόλας με τη φωνάρα του Mariusz που δίνει ρεσιτάλ σε όλο τον δίσκο, ειδικά σε σημεία που τραγουδάει πιο χαμηλά μετά από συμβουλή, λέει, του δασκάλου τουI'd been thinking about exploring "post-apocalyptic" regions for a long time. I read books, watched films, played video games, all connected by stories about an attempt to survive in a world that had just ended. But writing such a story myself didn't make much sense until now. RIVERSIDE are starting a new chapter and after our recent experiences, a story like that has gained more meaning. "Wasteland" is mostly about what's happening in the world these days but it also makes a reference to the tragedy that befell the band in 2016.
Δε βρίσκω ούτε ένα βαρετό σημείο, ακόμα και το River Down Below που ήταν το πιο meh από τα κομμάτια που έδωσαν στο yt ακούγεται πανέμορφο στη ροή του δίσκου. Καταλαβαίνεις ότι λείπει ο Grudzien από τα πιο απλά κιθαριστικά θέματα και κατά συνέπεια τα πιο "απλά" κομμάτια που έχουν σε δίσκο τους πράγμα που εμένα όχι μόνο δε με ενόχλησε αλλά ίσα ίσα το εκτίμησα ως τη φυσιολογική τους εξέλιξη και το βήμα μπροστά μετά από ό,τι έγινε.
Στα συν και η μικρή διάρκεια, ΦΤΑΝΕΙ με το "βάζω όσα περισσότερα κομμάτια μπορώ λες και γράφω cd για τις διακοπές και πρέπει να το γεμίσω", όχι ότι είχαν τέτοιο θέμα ποτέ οι Riverside, απλά λέω.
Το παρακάτω δεν το βάζω ως καλύτερο κομμάτι, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο ως τέτοιο, απλά ως σημείο αναφοράς για το "wading through the desert, to the promised land you burned to the ground" που κανονικά θα έπρεπε να είναι το μοναδικό που θα έγραφα σε αυτό το (ωραίο) ρηβιού:
10/10 (!)