Turbonegro - Rocknroll Machine (2018)

[Parasight]

E-E-EΣΚΑΣΕ

Αυτή τη στιγμή είμαι στην πρώτη ακρόαση και χύνω σπέρμα από τα αυτιά. Επανέρχομαι όταν θα μπορώ να αρθρώσω λέξεις που βγάζουν νόημα.

[atom_smasher]

Ευχάριστο νέο. Πάω να ακούσω

[Reject]

Η γνωστή άνευρη, αδιάφορη συνταγή.

Διαλάτε το γιατί δεν.

[The Good Son]

Ωραίο εξώφυλλο. Ως φαν των Journey, στηρίζω.

[nikos_souvlas]

Η γνωστή άνευρη, αδιάφορη συνταγή.

Διαλάτε το γιατί δεν.

Αυτό.

Δεν άντεξα ν' ακούσω όλα τα κομμάτια... Και λατρεύω όλους τους δίσκους μέχρι το Scandinavian Leather.

[atom_smasher]

Εν πρώτοις θα έλεγα άνευρο. Σαν κιςς ώρες ώρες μου ακούστηκαν.

[green_machine]

Διαλάτε το γιατί δεν.

δυστυχως ετσι ειναι. δεν θα μπορουσα να φανταστω πως οι τουρμπονεγκρο θα βγαζαν κατι τοσο βαρετο

για καποιο λογο σαν ενα πολυ κακο αλμπουμ των μονστερ μαγκνετ μου ακουγεται

[Parasight]

Να πω ότι γελάω με τους απογοητευμένους οπαδούς (δε μιλάω για σένα Reject, δε λογίζεσαι ως τέτοιος ) που περίμεναν κάτι άλλο, ειδικά βάσει των previews εδώ και πάνω από δυο χρόνια πριν.

Ο δίσκος είναι ακριβώς εκεί που πήγαιναν ολοφάνερα οι Turbonegro μετά το Sexual Harrassment (το οποίο κατακρίθηκε από πολλούς μέχρι και γιατί παραήταν σκληρό), δεν επαναλαμβάνουν κανέναν παλιό τους εαυτό αλλά αντίθετα εξερευνούν κάτι καινούριο μέσα στη μουσική τους (αλήθεια, πού είστε εδώ όλοι οι προοδευτικοί ακροατές για να πείτε ότι το ρογκεντρολ έχει πεθάνει και επαναλαμβάνεται συνέχεια; ), και γενικά μιλάμε για δισκάρα με άπειρο replayability και λιώσιμο.

Για όλα τα παραπάνω, εννοείται πάντα περί ορέξεως. Σ'όσους αρέσουμε.

[GG*]

replayability δηλαδη παικτικοτητα που λεει και ο τακαρος...