Λοιπόν. θα τα πω λιτά και σύντομα.
Τους ροιαλ θαντερ τους ειχα ακούσει από έναν φίλο. Συμπαθείς και κατα καιρούς παίζανε στο στερεό μου.
Έφτασε η στιγμή που θα παίζανε και στην Κοπενχάγη οπότε είπαμε ας πάμε να τους δούμε. Φθηνό και το εισιτήριο. 185 κορώνες.
Είχαμε ένα έξτρα εισιτήριο μιάς και η σύντροφος προτίμησε να πάει για δουλειά οπότε μετά την ευγενική άρνηση αρκετών φιλων - άλλοι πήγαν για γυμναστήριο γκουχ γκουχ, ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε -
οι 3 καμπαλιέρος κατευθυνθήκαμε προς το παμπεχουσετ. Μπαίνουμε μέσα και αντικρίζουμε έναν άδειο χώρο...Είχαμε προετοιμαστεί μιάς και στην είσοδο πιάσαμε μια ψιλή κουβέντα και μας είπανε κατι για 39 εισιτήρια -1, 38 νοματαίοι.
Άρχισε να έρχεται κόσμος που φαινόταν ελαφρώς πολύχρωμος. Η εξήγηση δόθηκε όταν ανέβηκε το σαπορτ στην σκηνή. Τα ντόπια παληκαράκια μάλλον είναι για περιοδεία σε ελληνικά νησιά καλοκαιράκι με βερμουδίτσες με το ελαφρύ ποπ ροκ που παίζουν.
Παίξανε μετρημένα 30 λεπτά με ακρίβεια 4 λεπτών ανα τραγούδι και χρειαστήκαμε 1 έξτρα μπύρα γιατί δεν έλεγε να περάσει η ώρα...
Κατόπιν ανέβηκαν οι ροιαλ θαντερ, οι οποίοι ψάχνανε και κάποιον να τους φιλοξενήσει για το βράδυ, το κοινό είχε εμφανώς αλλάξει σύσταση και παίξανε μπροστά σε καμιά 35-40 άτομα το υλικό τους και από τον τελευταίο δίσκο που δεν είχα ακούσει. Μου φάνηκε πως μια αλλαγή στον ήχο τους έχει παρατηρηθεί προς το πιο οκαλτ. Παίξανε 1:30 ώρα και ήταν τίμιο. Δεν βάζουν φωτιά στην άσφαλτο αλλά η προτάση τους είναι ότι πρέπει για βραδυά τσαμπιονς λιγκ.