Στηρίζω Φικσκσκσερ.
2 χρόνια αργότερα, η δικαίωσις.
Ζητήστε του συγνώμη.
αριστούργημα. χίλια μπράβο.
I'll bury you in your god's fucked garden
Λοιπον, οκ αυτο ισχυει για ολη την σειρα, αλλα ειδικα για τα δυο τελευταια επεισοδια. Απο τα καλυτερα πραγματα που εχουν βγει ποτε στην τηλεοραση.
Το 7ο επεισοδιο ηταν ενα σκηνοθετικο αριστουργημα.
Στο 8ο απλα η τριχα καγκελο ολη την ωρα.
The rest is just
Το τελειωσα, το ξαναβαζω απ την αρχη.
Μονο εγω περιμενα να
Spoiler
Ισως το μονο που μπορω να πω πως θα μπορουσαν να ειχαν κανει καλuτερα, ειναι να εδιναν περισσοτερο χρονο στο χτισιμο των σχεσεων, παρα στο sci-fi στοιχειο. Δηλαδη μπορεις ανετα να το χασεις με το "τινος εισαι συ?", ενω δεν χρειαζεται. Θα μπορουσαν να υπαρχουν για παραδειγμα περισσοτερες νορμαλ στιγμες με το πρωταγωνιστικο ζευγαρι, για να σε κανουν να δεθεις πιο ευκολα, παρα να τρεχουν ολη την ωρα και να προσπαθουν να καταλαβουν τι γινεται με δακρυα στα ματια και τον Jonas με ανοιχτο το στομα να κοιταει το κενο.
Last edited by Headphones; 12-07-2020 at 17:52.
Το τελείωσα.
Μεγάλο μείον τα τεράστια κενά ανάμεσα στις σαιζόν.
Και επειδή δεν είμαι τυπος που θα κάτσω να σκάσω, μπορώ να πω ότι χάθηκα, δεν καταλάβαινα ποιος είναι από ποια εποχή και τί θέλει να κάνει.
Ναι έχασα όλο το ζουμί αλλά αν είναι πριν ξεκινήσει ένας κύκλος να κάτσω να δω όλα τα προηγούμενα, συγνώμη δε θα πάρω. Πρόβλημα δικό μου βέβαια και όχι της σειράς.
Το καλύτερο στοιχείο του thread είναι η ηθική δικαίωση του φίξερ.
Α και εξαιρετική σειρά.
All alone, or in twos,
The ones who really love you
Walk up and down outside the wall.
Some hand in hand
And some gathered together in bands.
The bleeding hearts and artists
Make their stand.
And when they've given you their all
Some stagger and fall, after all it's not easy
Banging your heart against some mad bugger's wall.
Φοβερά κουραστικός ο 3ος κύκλος, πω πώω.
Διαβάζω παντού για:
- τα "αργά" πρώτα 6 επεισόδια και... πράγματι δεν παλεύονται με τίποτα. Δεν υπάρχει ούτε μισή εξέλιξη, παρά τα κωμικά, εμβόλιμα στην "κανονική" ρουτίνα των 33 ετών, ξεκάρφωτα περάσματα από ράντομ χρονολογίες όπου ελλείψει ενδιάμεσων ηθοποιών που θα αναπαριστούσαν τις ακανόνιστες ηλικίες των διάφορων χαρακτήρων, βλέπουμε τραγικές μεταμφιέσεις και χτενίσματα που παραπέμπουν σε παρωδία. Για να μην αναφέρω τη νυσταλέα αφηγηματική επανάληψη των ίδιων φράσεων ξανά και ξανά, με στόμφο. Δηλαδή, αν πεις 1000 φορές τη φράση
"Το τέλος είναι η αρχή.......
......
,
......και η αρχή είναι το τέλος...
....!"
θα μπούμε μέσα στην ατμόσφαιρα του κόσμου. Νίκος Φόσκωλος από τα Media Markt.
- και τα εκπληκτικά 2 τελευταία επεισόδια που εξηγούν τα πάντα ικανοποιητικά και σφραγίζουν μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές (έβερ?).
Μπα. Θα έλεγα ότι συνεχίζουν το ίδιο άνευρα και δε σας κρύβω ότι είχα αφήσει στη μέση το 7ο επεισόδιο πριν από κανα δύο βδομάδες γιατί κλασσικά με πήρε ο ύπνος στον καναπέ. Τέτοια έξαψη. Είδα στο μεσοδιάστημα πρώτη σεζόν Wire και καναδυό ταινίες και θυμήθηκα το Dark όταν μου τελείωνε ο χώρος στο στικάκι και έπρεπε να σβήσω κάτι.
Τέλος πάντων. Πολύ καλή προσπάθεια για ευρωπαϊκή παραγωγή, αναμφισβήτητα. Κρατάμε
+ Tην πολύ καλή επιλογή προσώπων για τις διάφορες ηλικιακές φάσεις των χαρακτήρων.
+ Την πέραν του κόσμου τούτου διεύθυνση φωτογραφίας.
+ Την ικανοποιητική παροχή εξηγήσεων για κάποια ερωτήματα που είχαν ενσκήψει στον, κορυφαίο κατα τ'άλλα, πέμπτο κύκλο.
+ Το γεγονός ότι δεν ακούσαμε ούτε μία νότα από Rammstein, παρόλο που επιστρατεύτηκαν άφθονα κακόγουστα κομμάτια για το κλισέ πλέον βιντεοκλιπάδικο μουσικό ιντερμέδιο λίγο πριν το τέλος κάθε επεισοδίου.
Resistance is useless