Το όνομα της Zola Jesus το πρωτοάκουσα/είδα εδώ μέσα παλιά, από αγαπητούς χρήστες που ξεκοκάλιζαν τον κατάλογο της Sacred Bones. Εκείνη η lo-fi Zola Jesus των The Spoils / Tsar Bomba κλπ δεν υπάρχει πια. Εγώ την γνώρισα και την αγάπησα αργότερα, στον πιο pop εαυτό που βρήκε από την περίοδο του Conatus και πέρα. Και μετά το σχεδόν χορευτικό Taiga, επιστρέφει ξανά, εκεί ακριβώς.

"Και γιατί βρε μαλάκα Λητς μας τα ζαλίζεις με δαύτη και δεν πας να βάλεις κάνα κώλο?" θα πείτε. Επειδή:
Αν όπως εγώ, νοσταλγείτε την εποχή εκεί γύρω στο 2000 που αράζατε στο MTV και πετυχαίνατε εκλάμψεις σκοτεινής θορυβώδους pop (είτε Bjork, είτε NIN, είτε Portishead είτε οτιδήποτε).
Αν πιστεύετε ότι το Pain is Beauty είναι ο καλύτερος δίσκος της Chelsea Wolfe.
Aν όταν πρωτοακούσατε το "What else is there?" δαγκωθήκατε να ακούσετε μια φωνή σαν της Fever Ray σε πιο σκοτεινό και λαμαρινέ ύφος.
Αν θέλετε να ακούσετε κλαπατσίμπαλα με ρεφρέν που θα σιγοτραγουδάτε στο δρόμο.

Τότε πατήστε play εδώ:


και εδώ:


και μετά εδώ:
https://zolajesus.bandcamp.com/album/okovi

Πάω να βάλω κάνα κώλο τώρα.