Εγώ πάντως που είμαι κάπου μεταξύ του ελιτισμού και του επιφανειακού δεν έχω χρόνο να εμβαθύνω στην μουσική όπως παλαιότερα ή και σε νέα πράγματα. Ότι αρπάξει το αυτί μου απο δω (μέσα) και απο εκει (έξω) και κάποια κλασικά που τα ακούω στην χάση και στην φέξη γιατί τα χω βαρεθεί. Ακόμα και savatage σε μεγάλα κέφια μόνο θα βάλω.
1) e4, c5
2) Νf3
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
Οκ, απαντώντας πιο σοβαρά...
Είναι στην φύση του ανθρώπου (στου Έλληνα μία παραπάνω..)να ταυτίζεται με κάτι πιο κοντινό στην κουλτούρα του και την καθημερινότητα του.
Έτσι λοιπόν θα ακούσει Birthday Kicks και όχι The Gruesomes, γιατί ακόμα και αν τους ξέρει τους δεύτερους, "δεν έχει λόγο" να τους ακούσει. Δεν θα δεί ποτέ του λαιβ μία Καναδέζικη revival μπάντα των 80ς, δεν τους ακούν και δεν εκστασιαζονται οι φίλοι του, δεν θα τους ακούσει ποτέ σε μαγαζί. Θα είναι δηλαδή ένας outcast αν γίνει οπαδός των The Gruesomes, και δεν το θέλει αυτό, από την στιγμή που μπάινει σε μία φάση για να κολλήσει και να βρεί ομοίους του.
Επίσης, θα ακούσει Beastmilk και όχι Savage Republic. Για τους ίδιους λόγους που προανέφερα, συν ότι οι Beastmilk έχουν παραγωγή που ανταποκρίνεται στα δεδομένα που έχει θέσει ο ίδιος.
Εγώ τους καταλαβαίνω αυτούς που ακούνε ελληνικό πανκ/γκαραζ/στονερ κτλ και δεν ακούν τα αντίστοιχα "ξένα". Δεν μπορώ με τίποτα τα ταυτιστώ μαζί τους (μιας και θεωρώ τις ελληνικές μπάντες σκουπίδια στο 99% και τους έλληνες μουσικάντηδες στο ίδιο ποσοστό γελοίους και φελλούς), αλλά οκ, ας κάνουν ότι καταλαβαίνουν.
Edit: Στο μεταλ μαλλον η φάση είναι αλλιώς μιας και ο μεταλλάς ποτίζεται από μικρός στο προσκύνημα των παλιών/ξένων group, οπότε ακολουθεί τα ελληνικά αλλά με λιγότερο πάθος από τα "ξένα".
Barry Prudom-He's Public Enemy No1.
Ε όταν ποτιζόμασταν στο μέταλλο δεν υπήρχαν τόσα αξιόλογα εγχώρια εκτός ίσως από τον ακραίο χώρο. Νομίζω, πάντως, πως αδικείς λίγο τους ντόπιους κατηγοριοποιώντας τους ως φασέους μόνο.
1) e4, c5
2) Νf3