Καινουρια ταινία από τον Alejandro Jodorowsky (στα ελληνικά Ποίηση χωρίς τέλος)



ENDLESS POETRY portrays Alejandro Jodorowsky’s young adulthood, set in the 1940s and 50s, in the electric capital city of Santiago. There, he decides to become a poet and is introduced, by destiny, into the foremost bohemian and artistic circle of the time. He meets Enrique Lihn, Stella Diaz Varín, Nicanor Parra and many others of the country’s young, promising and unknown artists who would later become the titans of Latin America's literature. ENDLESS POETRY is a tale of poetic experimentation; the story of a unique youth that lived as not many before them had dared: sensually, authentically, freely, madly.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αυτοβιογραφικό φιλμ του σκηνοθέτη σκιαγραφώντας τον εαυτό του τις δεκαετίες 40-50 και τα ποιητικά του βήματα
Χωρίς να παρουσιάζει σουρεαλιστικές ακρότητες είναι πιστός στον χαρακτήρα του, πραγματικά λυρικός.
Με ενθουσίασε από το πρώτο λεπτό μπαίνοντας στο μυαλό του και όχι στα μάτια του περιγράφοντας τις αναμνήσεις του.
Πραγματικά είτε τον λατρεύεις είτε τον βαριέσαι , δεν μπορώ να φανταστώ κάτι ενδιάμεσο. Πέρασα 2 ώρες στον κινηματογράφο και μόλις τελείωσε (που τελείωσε όπως αρμόζει σε μια ταινία του Jodorowsky) με έπιασε μια βαριά ξενέρα μιας και ήθελα να συνεχίσω να βλέπω.
Να πω την αμαρτία μου (και την αλήθεια) δυσκολεύομαι να πιάνω κάθε αλληγορία που εμφανίζει, ενώ κάποιες εμμονές του σε χαρακτήρες μου έχουν αφήσει ερωτηματικά που μάλλον διαβάζοντας θα τα ξεπεράσω



όπως όλες του οι ταινίες θέλει "μέγεθος" για να θαυμάσεις το μεγαλείο του