Aluk Todolo - Voix
(κάπως στο μυαλό μου, τους θεωρώ 'ξαδέρφια' των Pazuzu. το "Voix" ακούγονταν πάντα πριν ή μετά το "Varahtelija".
σαν να αλληλοσυμπληρώνονται. δεν μπορώ να φανταστώ, τον έναν δίσκο χωρίς τον άλλον.)
Astronoid – Air
(από τα τελευταία που μπήκαν στην λίστα. λεπτοδουλέμενο shoegaze από μεταλλάδες, με black τζούρες.)
Devin Townsend Project - Transcendence
(ο μουρλός αποφάσισε να το τερματίσει και πήγε και έφτιαξε διπλό album, κοντά στο δίωρο.
άφησε τα χαοτικά πειράματα των 2 Ziltoid, έβγαλε το λάδι της μπάντας του, έγραψε κομμάτια που πλέον τα θυμάσαι και έκανε τον ήχο του εντελώς κολλοσιαίο.)
Every Time I Die - Low Teens
(χρόνια με το δικό τους αναγνωρίσιμο στυλ. λίρα εκατό. περιμένω πότε (και αν) θα κάνουν το λάθος.)
Furia - Księżyc milczy luty
(όταν οι Bölzer σου προτείνουν δίσκο, μέσα από την σελίδα τους στο fb, εσύ απλά ακούς και μένεις μαλάκας.)
Ignite - A War Against You
(ψυχολογικό boost σε ένα δύσκολο 2016. μακάρι να είχαμε καινούργιο Ignite, κάθε χρόνο.)
Like Rats - II
(αν και το βιτριόλι του πρώτου album μετριάστηκε, τους δίνω credit -κυρίως- για το γεγονός, του ότι αναγκάστηκα να κάνω ξεθάβινγκ στην παλιά death δισκοθήκη.)
Martyrdöd - List
(σουηδικό crust/d-beat πού ξέρει τι κάνει.)
Meshuggah - The Violent Sleep of Reason
(αντικειμενικότητα με αυτούς δεν έχω. ούτε επιλογή.)
Nails - You Will Never Be One of Us
(κάτι το μπέρδεμα του "μπαίνουμε στον πάγο / δεν μπαίνουμε", κάτι οι παρεξηγήσιμες δηλώσεις του τραγουδιστή για να του κολλήσει η ρετσινιά 'scene bully',
ίσως να έκαναν και κακό στην φήμη της μπάντας. ο δίσκος όμως σε αρπάζει και σου γαμάει το ταμ τιριρί, σε λιγότερο από 22 λεπτά.
Planes Mistaken For Stars - Prey
(10 χρόνια μετά την ζημιά που μου 'κανε το 'Mercy', άναβα το καντηλάκι μπας και επιστρέψουν. για το comeback και μόνο, μέσα στην λίστα.)
Schammasch - Triangle
(αν και ξεκίνησαν ως φαβορί, κάπου στο ενδιάμεσο η φιλοδοξία του "θα τα βάλω όλα μέσα" τριπλού αυτού album, τους γύρισε λίγο μπούμερανγκ.
όταν τελειώνει νιώθεις εξουθενωμένος μεν, ξέρεις ότι άκουσες δισκάρα δε.)
Swans - The Glowing Man
(δεν με νοιάζει αν δεν χώνεψες τον δίσκο του '14 ακόμα. οι Swans βγάλανε καινούργιο και θα σε στουμπώσω.)
The Body - No One Deserves Happiness
(προφανώς και δεν χρειάζονται τις πλάτες τύπων όπως οι Thou, οι Krieg και οι Full Of Hell, για να αποδείξουν πόσο μισανθρωπικά και νιχιλιστικά καριόλια είναι.
στέκονται μόνοι τους και σερβίρουν ενόχληση.)
Touché Amoré - Stage Four
(φιλοσοφημένη post-hardcore/screamo μελαγχολία με ειλικρίνεια και θάρρος.)
Urfaust - Empty Space Meditation
(πάντα ένιωθα ένα δέος με την μουσική τους, αλλά εδώ (κοιτάζοντας με τις ώρες το
εξώφυλλο) νιώθω ότι με σήκωσαν άρον-άρον από το θέατρο που καθόμασταν πριν, ναύλωσαν ένα καράβι και με 'βάλαν μούτσο μαζί τους, να παλεύουμε μέσα σε καταιγίδες, να μην μας καταπιεί ο ωκεανός.)
Virus - Memento Collider
(η καψούρα μου για αυτούς αναζωπυρώθηκε, μετά την μικρή αμηχανία που μου προξένησαν το '11.
ο παιχταράς μπασίστας γύρισε, 'γίναν πάλι τρίο και όλα καλά, όλα ανθηρά.)
White Lung - Paradise
(4 χρόνια τώρα είναι top σε αυτό που παίζουν.
κάθε clip τους και ένα μικρό αριστούργημα, κάθε ρεφρέν τους και μια μεγάλη συγκίνηση.)
Whores. - Gold
(πρώτο full length για τους noise rock-αδες που μοιράζουνε sludge φάπες, αν στραβοκοιτάξεις.)
World Be Free - The Anti-Circle
(all star group από πρώην και νυν μέλη από Terror, Gorrila Biscuits, Judge, Youth of Today που δίνουν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο βαρετό τρίπτυχο 'αξιοπρεπές, συμπαθητικό, καλοπαιγμένο δισκάκι', με τραγούδια που αξίζουν λιώσιμο και κάνουν τονωτική ένεση στην αυτοπεποίθηση σου.)
Zao - The Well-Intentioned Virus
(τα 'πα και στο music off topic για δαύτο. σέβας για την ανατροπή.)
ΕΛΛΗΝΙΚΑ:
Aenaon - Hypnosophy
Minerva Superduty - Gorod Zero
Omega Monolith - Fungus
Ruined Families - Education
Sarabante - Poisonous Legacy
EP'S:
G.L.O.S.S. - Trans Day of Revenge
Lord Mantis - Nice Teeth Whore
Protest The Hero - Pacific Myth
