Μέτρια χρονιά φέτος, αν και στο τέλος πήρε τα πάνω της. Έχουμε και λέμε:
Top 5:
Throane - Derrière-nous, la lumière: Χαοτικό, βασανιστικό, σκοτεινό, θρηνητικό. Δεν έχει ούτε «γυαλισμένη» παραγωγή, ούτε τέλεια παιγμένα όργανα, σε ρίχνει όμως στο σκοτάδι και σε ξεσκίζει. Full review: http://www.avantgarde-metal.com/cont...ws2.php?id=861
Borknagar - Winter Thrice: Τρομερή επιστροφή από τους αγαπητούς Νορβηγούς με «all-star line-up» στα φωνητικά (Vintersong, Vortex, Lars A. Nedland και Garm) και με τον Baard Kolstad στα τύμπανα να δίνει νέο αέρα στη μπάντα με το έξυπνο και δυνατό παίξιμό του. Άκρως προσεγμένες συνθέσεις που διατηρούν το ενδιαφέρον του ακροατή καθ' όλη τη διάρκεια του δίσκου και εξαιρετική παραγωγή από τον λατρεμένο Jens Bogren. Τα καθαρά φωνητικά και οι μελωδίες που εμπλουτίζουν τη μουσική των Borknagar είναι καλοδουλεμένα και ταιριάζουν απόλυτα με την αισθητική της μπάντας, σε αντίθεση με τους ομότεχνους και συντοπίτες τους Enslaved, στους οποίους η χρήση των (εμβόλιμων) καθαρών φωνητικών μοιάζει με «ξένο σώμα» στη μουσική τους.
Spektr - The Art to Disappear: Στο εν λόγω album οι Spektr συνεχίζουν τη sci-fi/industrial black metal μανιέρα του Cypher εξακολουθώντας όμως να προσφέρουν riff-άρες και ζοφερή ατμόσφαιρα. Θεωρώ πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι δεν υπάρχουν φωνητικά στη μουσική της μπάντας (πέρα από κάποια samples που χρησιμοποιούνται περιοδικά), στοιχείο που συμβάλλει στο να μοιάζει το album αυτό με soundtrack από ταινία επιστημονικής φαντασίας ή τρόμου.
Terra Tenebrosa - The Reverses: Δεν το βρήκα τόσο καλό όσο το πρώτο, δυστυχώς λείπει ένα κομμάτι σαν το “Through the Eyes of the Maninkari” να σε ρίξει μέσα στην άβυσσο. Παρόλα αυτά είναι ένα αρκετά ευκολομνημόνευτο και δυναμικό, για τα δεδομένα των Terra Tenebrosa album, με πολλές καλές στιγμές.
Deathspell Omega - The Synarchy of Molten Bones: Αν και με απωθούν όλο και περισσότερο οι αισχρές (κοινωνικο)πολιτικές ιδεολογίες που φέρουν τα μέλη της μπάντας, θα θεωρούνταν παράλειψη αν δεν ανέφερα τον δίσκο στα καλύτερα albums της χρονιάς, μια και οι DsO παραμένουν στην κορυφή του είδους τους. Στο The Synarchy of Molten Bones η μπάντα συμπυκνώνει στοιχεία από Fas-Ite, Paracletus και Drought και παρουσιάζει έναν δίσκο, ο οποίος σε κρατά σε εγρήγορση, δείχνοντας σε όλες τις «μπάντες-κλώνους» τους (και όχι μόνο) το πώς γράφεται το σωστό avant-garde black metal. Άκρως πειραματικοί, πάντα ποιοτικοί.
Honorable mentions:
Voivod - Post Society
Urfaust - Empty Space Meditation
Blut aus Nord/Aevangelist - Codex Obscura Nomina
Virus - Memento Collider
Ulcerate - Shrines of Paralysis
Best live albums:
Mayhem - De Mysteriis Dom Sathanas Alive
Leprous - Live at Rockefeller Music Hall
Απογοητεύσεις:
Bolzer - Hero
Rotting Christ - Rituals
Δεν έχω ακούσει σε βάθος το Antaeus και μερικά άλλα που βγήκαν πολύ πρόσφατα.
