Είναι Δεκέμβρης. Πεντάδες, δεκάδες, εικοσάδες, δεκατετράδες, τις αγαπάμε όπως και να ναι. Επιθυμητές οι μικρές περιγραφές, ευπρόσδεκτες οι λογοτεχνικές απόπειρες.
Είναι Δεκέμβρης. Πεντάδες, δεκάδες, εικοσάδες, δεκατετράδες, τις αγαπάμε όπως και να ναι. Επιθυμητές οι μικρές περιγραφές, ευπρόσδεκτες οι λογοτεχνικές απόπειρες.
Τα δύο τοπ μου για το 16
Terra Tenebrosa - The Reverses
Δεν πιάνει τα προηγούμενα 2, αλλά σκότος.
Spoiler
True Moon - s/t
Έρως. Μόνο. Αν και με τις καθυστερήσεις παίζει τελικά να είναι κυκλοφορία του '17
Spoiler
και τρία σλατζ
Suma - The Order Of Things
Τρώει φάπες από τα προηγούμενα δύο αλλά είμαι φανμπόης.
Spoiler
Black Shape of Nexus - Carrier
αρκουδίλα από μπάντα-λατρεία ΕΝΤΙΤ: που τελικά μετά το δίσκο διέλυσε
Spoiler
Agoraphobic Nosebleed - Arc
Όπως είχε πει κι ο GG*, πουτσοσκαμπιλιάζει στονεράδες.
Spoiler
Και δυο εντόπια
Ruined Families - Education
ΣΟΚ και ΠΕΟΣ. Αν και επίσης παίζει να είναι τελικά κυκλοφορία του 17.
Spoiler
1000mods - Repeated Exposure To...
Giati etsi manmu
Spoiler
Επίσης πολύ-πολύ ωραία ήταν το Sarabante και το universe217 και το Omega Monolith αλλά για κάποιους λόγους δεν με κράτησαν να τα ακούσω όσο ήθελα.
Και δυο doom
Conan - Revengeance
KAYTO XEVIMETALS
Spoiler
Horse Latitudes - Primal Gnosis
Σκατά στους ναζί και τα κωλοσύμβολά τους, ναι, αλλά είναι μπαντάρα οι άτιμοι
Spoiler
Πολλές απογοητεύσεις από αλλοτε αγαπημένα σχήματα φέτος, το Black Cobra ήταν ψόφιο, το Subrosa μου'σπασε τα νεύρα από τη βαρεμάρα, το white lung 2-3 καλά κομμάτια αλλά πέραν τούτου μετριότητα. Το Trap Them είχε μια κομματάρα αλλά από κει και μετά χάλι, στο oathbreaker επίσης με χάλασε πολύ η στροφή τους, το Neurosis ήταν θλίψη και με το Nightstalker γελάει ο κόσμος.
προς το παρών μόνο το φουνγκους από κάτι πιτσιρικάδες έλληνες τους ομεγα μονομπλόκ ή κάπως έτσι μου έρχεται αλλά θα πρέπει να μελετήσω λίγο τι άκουσα φετος
Αλέξη, Αλέξη! Τελείωνε , ΞΕΚΌΛΛΑ
ΜόΝΟ ΣΤόΝΕΡ. ΜόΝΟ Μ3ΜΦΙΣ. ΜόΝΟ ΓΙΑ ΜέΝΑ.
"Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it..." -
Lord Lucifer Morningstar
1#
Mόνο που είναι περσινή κυκλοφορία...
John Cleese: Political Correctness Can Lead to an Orwellian Nightmare
λιστες με ΤΟΠ δεν κανω, δυσκολευομαι
ακολουθουν μερικα που πιστευω αξιζουν να ακροαστουν...
Γεναρης
Spoiler
Φλεβουαριος
Spoiler
Μαρτιος
Spoiler
Απριλιος
Spoiler
Μαγιους
Spoiler
Γιουνς
Spoiler
Γιουλς
Spoiler
Αυγουστος
Spoiler
τα υπολοιπα, αν θυμηθω
Τα πέντε
Bölzer - Hero
Αριστοuργηματικό black/death με ΥΠΕΡΟΧΑ φωνητικά. Καμία ξενέρα με την αλλαγή στυλ, αντιθέτως. Συγκρίσεις με Mastodon δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, αφού οι μεν Mastodon είναι απλά κάτι βλάχοι, ενώ οι δε Bölzer στοχεύουν σε τελετουργικές ατμόσφαιρες, κι αυτό φαίνεται στα πάντα τους, αλλά κυρίως στα live.
Eternal Champion - The Armor Of Ire
Το χέβι μέταλ το καλό που συνεπαίρνει ακόμα και ανθρώπους που δε λιώνουν με τέτοιες μουσικές, κάτι που πετυχαίνεται, εκτός των άλλων, με τρομερά φωνητικά από αρρωστάκι που έκατσε κι έγραψε βιβλίο τύπου Lord Of The Rings (από το οποίο είναι παρμένοι και οι στίχοι), οπότε όταν λέει ότι κατεβαίνουν κάτι στρατοί από τη Χάικλαν και την Ταρσούλ και πάμε για πόλεμο, ε, κάνεις μόκο και πας για πόλεμο.
White Lung - Paradise
Μπορεί να βάλανε μελωδίες, να ρίξανε ταχύτητες και η Mish Way να πράττει σύμφωνα με την ψευδαίσθησή της ότι έχει ωραία φωνή, αλλά είναι οι γαμημένοι White Lung και είναι αδύνατον να γράψουν κομμάτι που είναι κάτι λιγότερο από τέρμα κολληματικό, πόσο μάλλον δίσκο.
Rob Zombie - The Electric Warlock Acid Witch Satanic Orgy Celebration Dispenser
Ήταν μια χρονιά που είχα πολύ διάβασμα, κούραση και μικρό παιδί στο σπίτι, και για άγνωστους προς το παρόν λόγους, αύτος ήταν ο δίσκος που έβαζα να παίξει τις περισσότερες φορές που ήθελα να ξελαμπικάρω.
Darkthrone - Arctic Thunder
'Ηταν επίσης η χρονιά που ο Fenriz έγινε δημοτικός σύμβουλος, ενώ εγώ, κάτι χώρες παραδίπλα, έκατσα να ακούσω σοβαρά Darkthrone. Το φετινό τους είναι και black metal, είναι και heavy metal, είναι και πανκ, είναι κι απ' τα καλύτερα τους για μένα.
Τα άλλα δέκα
Ignite - A War Against You
Παντοτινή αγάπη βγάζει δίσκο, πεντακόσα χρόνια μετά από εκείνο το δίσκο που είναι σίγουρα στους δέκα αγαπημένους μου έβερ. Αυτός ο δίσκος δεν είναι σαν εκείνο το δίσκο, αλλά είναι σίγουρα η ίδια μπάντα που τον είχε κυκλοφορήσει πριν πεντακόσα χρόνια.
Masked Intruder - Love And Other Stories
Οι αγαπησιάρηδες, μασκοφόροι σωτήρες του ποπ πανκ.
Korn - The Serenity Of Suffering
Βρέθηκα προ εκπλήξεως όταν άκουσα το καινούριο Korn, και ενώ είχα προσπεράσει άφοβα τους τελευταίους τρεις ή τέσσερις δίσκους τους, γιατί με πήγε πίσω στο Mods (ή το Steps ήτανε; ) στην Πάτρα, στο Tithora στη Σαντορίνη και στο Mo Better στην Αθήνα, την εποχή που οι ντιτζέη που ήξερες ότι έπαιζαν τέτοια ήταν άχαστοι και nu metal wuz life.
Agatus - The Eternalist
Για άλλους μπορεί να έχει καταντήσει αηδία το revival του παλιού ελληνικού black metal ήχου, αλλά προσωπικά το χαίρομαι. Βγήκαν πολλά γαμηστερά πράματα τέτοιου στυλ (Ithaqua, Necromancy, Disharmony κλπ.), αλλά το Agatus τα κερδάει όλα.
Expire - With Regret
Τέλειο, "σοβαρό" hardcore, που όμως εκτελεί και χρέη beatdown, χωρίς να είναι φουλ καθυστερημένο όπως οι τυπικές μπάντες για ξύλο.
Akani - Through My Darkest Infernal
Metalcore από το θέουλα Jorge Rosado των Merauder στα VOKILLZ, και κάτι Σουηδούς που δε χάνουν την ευκαιρία να βάζουν μελωδία όπου μπορούν.
Cobalt - Slow Forever
Είτε είναι black metal, είτε "black metal", είτε αποπροσανατολισμένο hardcore, οι Cobalt τού βάζουν country και Αμερικανιά και αποκτούν έντονο προσωπικό ύφος.
Vektor - Terminal Redux
Δεν τους αντέχω για πολλή ώρα, παρόλαυτα οι Vektor και οι κάθε Vektor καλύπτουν το κενό στο φάσμα της υπερτεχνικούρας, αφού δεν είναι ούτε Dream Theater, ούτε Gorguts, και εκεί βλέπω και τη χρησιμότητά τους.
Metallica - Hardwired... To Self-Destruct
Ντάξει οι Metallica είναι και τους αξίζει προσοχή. Είναι σα να βγάζει ταινιά ο Carpenter, θα αφιερώσεις χρόνο, και μόνο από σέβας τουλάχιστον. Αφού λοιπόν αφιέρωσα χρόνο στο καινούριο Metallica, μου φάνηκε μέτριο. Όταν σκέφτηκα, ότι η επιμονή των Metallica να γράφουν τόσο μεγάλα τραγούδια, μπορεί να θεωρηθεί προσωπικό στυλ ή σήμα κατατεθέν, ηρέμησα και άρχισε να μου φαίνεται καλό. Μέχρι εκεί ομως.
Like Rats - II
Τύπος απ' τους Weekend Nachos συνεχίζει να κλέβει riffs από γνωστές μπάντες (είχε ποστάρει παλιά κείμενο με λίστα τραγουδιών, τα οποία έκλεψε για τα κομμάτια του πρώτου δίσκου) και το αποτέλεσμα είναι για άλλη μια φορά σκλερό και πορωτικό κράμα death, hardcore και sludge.
Και πέντε ντόπια
Pile Of Excrements - Demo
Autopsy/ Abscess worship με σιχαμένα φωνητικά και ένα sample κλανιάς
Saboter - Mankind Is Damned
Γαμηστερό speed/heavy metal.
Ruined Families - Education
Απ' τις κορυφαίες ελληνέζικες μπάντες
Αρχή Του Τέλους - Κάθαρση
Μια φορά πρόολαβα να το ακούσω, αλλά είμαι φανμπόης
και φυσικά
Ψ.Χ. - Το Φως Το Αληθινό
Ξενέρα: Το 40 Watt Sun που είναι σαν ο Walker να παίζει σε παραλία με χίππηδες γύρω από φωτιά
Last edited by Keeper Of The Seventh Son; 14-12-2016 at 22:24.
giati grafeis ellhnika edw kai sta alla grafeis γκρηκλις?
Twra eimai kinito k esvisa to proigoumeno kata lathos. E i lista einai episimo eggrafo de mporei na nai gkriklis
λολ
το οτι απαντησες ειναι λολ
λολ
ισκυει
κραταω το Ruined Families, πραγματικα μεγαλο τεμαχιο