Captain Fantastic (2016)

[Parasight]

Νομίζω ότι μόλις είδα την ταινία της χρονιάς.



http://www.imdb.com/title/tt3553976/

Αναθεώρηση των πάντων περί ζωής και ευημερίας, περί καλού και κακού, περί χαλαρότητας ή δογματισμού, περί πολιτικοκοινωνικής σκέψης, περί πρέπει, περί των πάντων. Απλά φανταστικός Viggo Mortensen, όπως και το υπόλοιπο καστ, υποδειγματική ροή που ισορροπεί ανάμεσα σε ευθυμία και συγκίνηση, μας πήραν και τα ζουμιά στο τέλος και άντε γεια. Απλά βλέπετε ASAP.

Να σημειώσουμε ότι σενάριο/σκηνοθεσία είναι όλα ενός πολύ γνωστού σε όσους βλέπουμε Silicon Valley:

Spoiler

Από δω και πέρα θα βλέπω τον Gavin Belson με άλλο μάτι

[Art In Haste]

Πολύ καλή ταινία όντως, να σημειωθεί και το εξαιρετικό σάουντρακ. Προς το τέλος κάνει μια μικρή κοιλιά βέβαια.

Επίσης όσο την έβλεπα δε μπορούσα να μη σκέφτομαι...

Spoiler

[Dr.Gonzo]

Ταινιάρα... Μόρτενσεν σολάρει ασύστολα και απολαυστικά.
Το δεύτερο μισό γίνεται πιο προσβάσιμο και ακολουθεί μία αρκετά συμβατική, ωστόσο ωραία ροή. Το πρώτο όμως μέρος, που σε εκθέτει στην πραγματικότητα και τις ισορροπίες της ταινίας είναι πραγματικά δυναμίτης!
Είσαι στην τσίτα σε κάθε σκηνή... γιατί πραγματικά προσεγγίζει "κατεστημένες" αξίες με τελείως ρηξικέλευθο τρόπο. Κατέβαλα κάποια προσπάθεια... προκειμένου να παρακολουθήσω και να καταλάβω το σύμπαν των χαρακτήρων - της οικογένειας του Μόρτενσεν.
Χωρίς να ασχοληθούμε με τα φιλοσοφικά/κοινωνικά ζητήματα που θίγει η ταινία, ούτε καν, την προτινέησον απλά για την δραματουργική της αξία, είναι πράγματι καλοζυγισμένη από παντού.

[Raven Lord]

αγνή πόρωση

και να σκεφτείτε από τον τίτλο νόμισα θα είναι καμιά υπερηρωική παπαριά της μάρβελ
ευτυχώς άνοιξα το σύνδεσμο.

[BLiTzER]

Αυτός είναι "Mr. Fantastic".

[Drumsick]

Πολύ καλή!

[KoiliaSamprela]

έχω γίνει ο μαλάκας του φόρουμ αλλά δεν πειράζει.
Η ταινία εκ πρώτης περνάει ωραία και ευχάριστα. Το βασικό καστ είναι πάρα πολύ καλό ενώ η σκηνή με την ζάζα στο λεωφορείο και την συζήτηση περί σεξ τουλάχιστον απολαυστική.
Μου την έσπασε όμως παράφορα αυτή η χαζοχαρούμενη ιδεολογική χροιά που προσπάθησε να δώσει στην ταινία, με τραγικές ατάκες περί Τρότσκι , Μάο ελεύθερου πνεύματος κλπ.
Αποκορύφωμα η γελοία αναφορά στον Τσόμσκι και το όλο κόνσεπτ της οικογένειας γύρω από αυτόν. Ενώ τελειώνει τελείως μεσοβέζικα.
Θα μου πεις "και τι ήθελες να δεις ρε σαμπρέλα?" , ε οκ δίκιο έχετε αλλά επειδή όλο και συχνότερα η χαλαρότητα κάποιον πολιτικών θέσεων που παρουσιάζονται στην καθημερινότητα γίνονται συνείδηση με άσχημη κατάληξη ενοχλούμε.

Σε άλλα νέα και σε πιο σινεφιλ ματιά την βρήκα πολύ καλά γυρισμένη με ωραία σκηνοθεσία και μια ροή που με έκανε 11:30 το βράδυ που την είδα να μην νυστάξω.

[Krux]

ται-νι-ά-ρα

[Harbinger of Death]

Νταξ, η ταινία ήταν όλη ένα ελαφρώς αφελές, ελαφρώς ελαφρύ αλλά (κατ' εμέ) απολαυστικό fan service και patronization για αριστερούς/αναρχικούς/περίεργους/αντισυστημικούς. Ως το τέλος είχα συγκινηθεί, δεν είμαι σίγουρος γιατί, μάλλον επειδή με τον τρόπο της η ταινία χτύπησε χορδές που είχαν να κάνουν με το πως χειρίζονταν οι χαρακτήρες τις σχέσεις μεταξύ τους.

Γενικά από τη μία όλοι καρικατούρες, απ' την άλλη η ταινία κάνει απόπειρες να ζωγραφίσει την εικόνα των χώρων τους οποίο παρουσιάζει, όσο καλύτερα μπορεί (βλ. μερικές πραγματικές αναφορές και έννοιες που προέρχονται απ' τους χώρους, όπως για παράδειγμα η απόρριψη μέηνστρημ γιορτών, νέημ ντρόπινγκ Τσόμσκι, ανοιχτή κουβέντα για σεξουαλικότητα κτλ).

Δε θα φέρει την επανάσταση, ορσμθ, αλλά την προτιμώ από τον συνηθισμένο πάτο που βγαίνει απ' τη βιομηχανία σε γενικές γραμμές.

[b0f0r]

patronization για αριστερούς/αναρχικούς/περίεργους/αντισυστημικούς

ψιλοσπόιλερ ταινίας --->

Spoiler

βέβαια, ετσι οπως τελειώνει δεν ειναι και τόσο υποστηρικτική στον χίπικο αντικοινωνισμό. στην ουσία ειναι σαν να τελειώνει το χρήσιμο και απολαυστικό παραμύθι της απομόνωσης και για διάφορους λόγους να βουτάνε στο κλουβί με τα θηρία του "πραγματικού κόσμου". ειναι σαν να αναγκάζονται να κάνουν πίσω σε ένα απ' τα πολλά εκβιαστικά δίλημματα που σου θέτει αυτος ο κόσμος

παρολαυτά, η ταινια καταπιάνεται με διάφορα θέματα (πάρα πολλά ειναι η αληθεια και καποια απ' αυτα, πολύ δυνατά), περι γενικότερης κοσμοθεωρίας τελοσπάντων και τα παρουσιάζει με εναν πολυ ωραιο τροπο, χωρις να γινεται διδακτική, υποδεικτική, κουραστική κλπ.

ο άραγκορν* τα σπάει κανονικότατα, ειναι παραπάνω απο αντάξιος στο ρόλο του, στο γενικότερο εξαιρετικό κλίμα που δημιουργουν και τα υπολοιπα παιδιά.


υγ. σαν να 'χει δίκιο ο σαμπρέλας

*(δεν ηξερα οτι ασχολειται και με τη μουσική ρε φιλε ο μόρτενσεν και γράφει και ποιήματα κλπ! εντωμεταξύ, στη φιλμογραφία του, δειχνει οτι απ' το '85, παιζει σχεδόν καθε χρόνο σε ταινια! με αυτα και μ' ετούτα, τον συμπάθησα ενα κλικ παραπάνω απο σημερα)


έδιτ:

σούπερ σπέσιαλ γιφάκι από αδερφό!

[enitharmon]

θα μπορουσε να ειναι ταινιαρα. καλο καστ, καλο θεμα και καλογυρισμενη. αλλα κατανταει αφελης.

απο δω και περα σποιλερ







για αρχη καλή η ιδέα η μανα να αυτοκτονει (= κανενα δε μπορουσε να τη σωσει) και να μην πεθαινει απο καρκινο πχ και αναλωθει η ταινια σε συζητησεις μοντερνα ιατρικη vs κατι εναλλακτινο/natural (που νομιζα απο το τρεηλερ της ταινιας).
Το ζουμι της ιστοριας (και που θα επρεπε να επικεντρωσει κατ εμε) ειναι στα παιδια και πως θα βρουν / αν θελουν να βρουν τη θεση τους σε μια μοντερνα κοινωνια. Θίγει το θέμα με το μεγάλο γιο στο καμπινγκ, αλλα μεχρι εκει (πχ τα ψεματα που λεει για την οικογενεια του τα λέει επειδή ντρέπεται - κι αν ναι γιατι- ή τα έχουν συμφωνήσει έτσι για να μη φαινονται εντελως παραξενοι;

Μετα ξεκινάνε οι μπουρδες. Εξαφανιζονται τα παιδια απο το σπιτι του παππου και δεν ξεκιναει κανενα ανθρωποκυνηγητο να τα βρει (ενω εχει ακρες με αστυνομια οπως φαινεται). Καίνε ολόκληρο πτώμα για ώρες και δεν εμφανιζεται κανενας να κοιταξει τι καπνός είναι αυτός. Ολα καλά. Και μετά μένουν σε σπίτι, έχουν τις κότες και ο μπαμπάς ετοιμάζει κολατσιο για τα παιδια στο σχολείο. Δηλαδή τι, όσο εναλλακτικός και να είσαι, καταλήγεις να συμβιβαστείς και να ενσωματώνεσαι σε μια κοινωνία που θεωρείς άρρωστη; Στέλνεις τα παιδιά σου σε σχολείο που τους παρέχει ελλιπή γνώση; Χωρίς κανενα κονφλικτ; Και τα παιδια τι γνώμη έχουν γι'αυτό;

Ωραία ταινία, αλλά σώζεται από τους διαλόγους. Το θέμα είναι ασπόνδυλο

[Skalani Caveman]

Και μετά μένουν σε σπίτι, έχουν τις κότες και ο μπαμπάς ετοιμάζει κολατσιο για τα παιδια στο σχολείο. Δηλαδή τι, όσο εναλλακτικός και να είσαι, καταλήγεις να συμβιβαστείς και να ενσωματώνεσαι σε μια κοινωνία που θεωρείς άρρωστη; Στέλνεις τα παιδιά σου σε σχολείο που τους παρέχει ελλιπή γνώση; Χωρίς κανενα κονφλικτ; Και τα παιδια τι γνώμη έχουν γι'αυτό;

Ναι, γιατί το άλλο είναι άδικο. Conflicts θα υπάρχουν, και είναι καθήκον σου σα γονιός να τα αντιμετωπίσεις. Δεν είναι δυνατόν όμως να επιβάλλεις στα παιδιά σου την απομόνωση προς όφελος της μόρφωσης/εκπαίδευσής τους. Εσύ μπορεί ως ενήλικας να έχεις κάνει τις επιλογές σου και να θες να ζήσεις μόνος σου (παρέα με τα παιδιά σου έστω) για πάντα. Δε μπορείς να το επιβάλλεις αυτό και σ' εκείνα. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να τους καταστήσεις μεγαλώνοντας ανάπηρους κοινωνικά (φαίνεται στη σκηνή στο κάμπινγκ), επειδή εσύ θεωρείς την κοινωνία αυτή άρρωστη. Την αρρώστια αυτή πρέπει να τα βοηθήσεις να την αναγνωρίσουν, από μέσα, να την αντιληφθούν με τα μάτια τους και να τα εκπαιδεύσεις όπως θεωρείς εσύ καλύτερα. Φαίνεται αυτό στο τέλος στο τραπέζι, τα παιδιά δεν άλλαξαν τις συνήθειές τους, παρόλο που εκ των πραγμάτων άλλαξε η καθημερινότητά τους. Η ελλιπής γνώση του σχολείου αναπληρώνεται αν ο γονιός νοιάζεται πραγματικά, για την κοινωνική απομόνωση τί μπορείς να κάνεις; Ή περιμένεις να γίνουν παιδιά της ζούγκλας για μια ζωή, στερώντας τους πράγματα όπως η φιλία κι ο έρωτας;

Γενικά ο πατέρας κατάλαβε, και μέσα απ' το τραγικό συμβάν, ότι δε μπορείς να είσαι τόσο αυστηρός, δογματικός, παίρνοντας αποφάσεις που επηρεάζουν κι άλλους. Οπότε προσαρμόστηκε, δεν παραιτήθηκε.

[KoiliaSamprela]

Και μετά μένουν σε σπίτι, έχουν τις κότες και ο μπαμπάς ετοιμάζει κολατσιο για τα παιδια στο σχολείο. Δηλαδή τι, όσο εναλλακτικός και να είσαι, καταλήγεις να συμβιβαστείς και να ενσωματώνεσαι σε μια κοινωνία που θεωρείς άρρωστη; Στέλνεις τα παιδιά σου σε σχολείο που τους παρέχει ελλιπή γνώση; Χωρίς κανενα κονφλικτ; Και τα παιδια τι γνώμη έχουν γι'αυτό;

Ναι, γιατί το άλλο είναι άδικο. Conflicts θα υπάρχουν, και είναι καθήκον σου σα γονιός να τα αντιμετωπίσεις. Δεν είναι δυνατόν όμως να επιβάλλεις στα παιδιά σου την απομόνωση προς όφελος της μόρφωσης/εκπαίδευσής τους. Εσύ μπορεί ως ενήλικας να έχεις κάνει τις επιλογές σου και να θες να ζήσεις μόνος σου (παρέα με τα παιδιά σου έστω) για πάντα. Δε μπορείς να το επιβάλλεις αυτό και σ' εκείνα. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να τους καταστήσεις μεγαλώνοντας ανάπηρους κοινωνικά (φαίνεται στη σκηνή στο κάμπινγκ), επειδή εσύ θεωρείς την κοινωνία αυτή άρρωστη. Την αρρώστια αυτή πρέπει να τα βοηθήσεις να την αναγνωρίσουν, από μέσα, να την αντιληφθούν με τα μάτια τους και να τα εκπαιδεύσεις όπως θεωρείς εσύ καλύτερα. Φαίνεται αυτό στο τέλος στο τραπέζι, τα παιδιά δεν άλλαξαν τις συνήθειές τους, παρόλο που εκ των πραγμάτων άλλαξε η καθημερινότητά τους. Η ελλιπής γνώση του σχολείου αναπληρώνεται αν ο γονιός νοιάζεται πραγματικά, για την κοινωνική απομόνωση τί μπορείς να κάνεις; Ή περιμένεις να γίνουν παιδιά της ζούγκλας για μια ζωή, στερώντας τους πράγματα όπως η φιλία κι ο έρωτας;

Γενικά ο πατέρας κατάλαβε, και μέσα απ' το τραγικό συμβάν, ότι δε μπορείς να είσαι τόσο αυστηρός, δογματικός, παίρνοντας αποφάσεις που επηρεάζουν κι άλλους. Οπότε προσαρμόστηκε, δεν παραιτήθηκε.

Όχι ο πατέρας , αλλά ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος που θέλανε να επικρατήσει το στερεότυπο του "καθυστερημένου" .
Είπαμε είναι μια ταινία που την διαβάζει ο καθένας όπως θέλει

[Skalani Caveman]

Όχι ο πατέρας , αλλά ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος που θέλανε να επικρατήσει το στερεότυπο του "καθυστερημένου" .

Δηλαδή;

[Parasight]

Και μετά μένουν σε σπίτι, έχουν τις κότες και ο μπαμπάς ετοιμάζει κολατσιο για τα παιδια στο σχολείο. Δηλαδή τι, όσο εναλλακτικός και να είσαι, καταλήγεις να συμβιβαστείς και να ενσωματώνεσαι σε μια κοινωνία που θεωρείς άρρωστη; Στέλνεις τα παιδιά σου σε σχολείο που τους παρέχει ελλιπή γνώση; Χωρίς κανενα κονφλικτ; Και τα παιδια τι γνώμη έχουν γι'αυτό;

Ναι, γιατί το άλλο είναι άδικο. Conflicts θα υπάρχουν, και είναι καθήκον σου σα γονιός να τα αντιμετωπίσεις. Δεν είναι δυνατόν όμως να επιβάλλεις στα παιδιά σου την απομόνωση προς όφελος της μόρφωσης/εκπαίδευσής τους. Εσύ μπορεί ως ενήλικας να έχεις κάνει τις επιλογές σου και να θες να ζήσεις μόνος σου (παρέα με τα παιδιά σου έστω) για πάντα. Δε μπορείς να το επιβάλλεις αυτό και σ' εκείνα. Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να τους καταστήσεις μεγαλώνοντας ανάπηρους κοινωνικά (φαίνεται στη σκηνή στο κάμπινγκ), επειδή εσύ θεωρείς την κοινωνία αυτή άρρωστη. Την αρρώστια αυτή πρέπει να τα βοηθήσεις να την αναγνωρίσουν, από μέσα, να την αντιληφθούν με τα μάτια τους και να τα εκπαιδεύσεις όπως θεωρείς εσύ καλύτερα. Φαίνεται αυτό στο τέλος στο τραπέζι, τα παιδιά δεν άλλαξαν τις συνήθειές τους, παρόλο που εκ των πραγμάτων άλλαξε η καθημερινότητά τους. Η ελλιπής γνώση του σχολείου αναπληρώνεται αν ο γονιός νοιάζεται πραγματικά, για την κοινωνική απομόνωση τί μπορείς να κάνεις; Ή περιμένεις να γίνουν παιδιά της ζούγκλας για μια ζωή, στερώντας τους πράγματα όπως η φιλία κι ο έρωτας;

Γενικά ο πατέρας κατάλαβε, και μέσα απ' το τραγικό συμβάν, ότι δε μπορείς να είσαι τόσο αυστηρός, δογματικός, παίρνοντας αποφάσεις που επηρεάζουν κι άλλους. Οπότε προσαρμόστηκε, δεν παραιτήθηκε.

Τα είπε όλα ο Skalani. Δεν είπε κανείς ότι είναι "άγια" ταινία, αλλά θίγει με επιτυχημένο τρόπο τα κακά του δογματισμού, ανεξάρτητα από το πού ξεκινάει κάποιος και πού εντάσσεται.