Arrival (2016)

[00i00]

εδω εσυ γουσταρεις αθρωπες που φοραν το μινερβα τους πανω απο το κολαν αεροβικης τους...κλαιν

Ρα, οταν βγαλεις τον Ζουραρη, τον Καλεντζη και τον Ζαχαροπουλα απο το κορμι σου θες να μας πεις ποιο ειναι το σινεμα που θελεις? (φολα ηταν το Αρραηβαλ βεβαια, μαζι σου)

[Ra Pariah]

Αλλά τα πρώτα 100 λεπτά της γουοντερ θα ήθελα μια ανάλυση.

Όποιος δει απροκατάληπτα την ταινία θα συνειδητοποιήσει ότι χοντρικά η πρώτη μιάμιση ώρα (δεν κρατούσα ρολόι στην αίθουσα, sorry) βασίζεται αφ' ενός σε ένα «αφύσικο» ρομάντζο (βλ. την ταινία Splash) και αφ' ετέρου σε παλιάς κοπής αφήγηση, δράση και φόρμες (βλ. Indiana Jones και Θησαυρούς του Σολομώντα με τους Chamberlain και Stone). Δες για παράδειγμα την ετερόκλητη συντροφιά των «καλών», που απαρτίζεται κατά βάση από κωμικούς χαρακτήρους. Προσωπικά, μου είχε λείψει μια τέτοιου τύπου σκηνοθεσία και γι' αυτό ευχαριστήθηκα την ταινία.

Και για να μείνουμε on topic το Wonder Woman δεν αφήνει υποσχέσεις υπέρβασης του είδους-genre το οποίο υπηρετεί, αν και κατορθώνει τελικώς να επιδείξει κάτι καινούργιο (έστω αυτήν την αναζωογονημένη 80's γραφή). Από την άλλη, το Arrival, στην υπόσχεσή του να αφηγηθεί κάτι το Όλως Άλλο, μια νέα μορφή επικοινωνίας, μια νέα αντίληψη του χρόνου ως φυσικού μεγέθους, βγάζει τα ίδια του τα μάτια (ή αλλιώς αυτο-υπονομεύει τους ίδιους του τους σκοπούς) με μια παιδαριώδη σεναριακή γραφή, βγαλμένη από τις χειρότερες στιγμές του αμερικανικού κινηματογράφου.

Edit: Mike, χωρίς να δω ότι έχει μεσολαβήσει ποστ σου, νομίζω ότι εν μέρει απαντώ σε αυτό που ρωτάς. Να διευκρινίσω πάντως ότι δεν είμαι συστηματικός «καταναλωτής» ταινιών. Επίσης, δεν έχω αγαπημένους ή μισητούς συντελεστές (ηθοποιούς, σκηνοθέτες κ.λπ.) και ως εκ τούτου μπορώ να κρίνω την κάθε ταινία σαν να είναι η πρώτη μου. Φέρ' ειπείν, το τελευταίο Conan ήταν χάλι μαύρο.

[OniBocho]

Δεν καταλαβαίνω τι σε χαλάνε τα Μινέρβα. Επειδή δεν αγοράζουν όλοι μποξεράκια BMW το κάνεις θέμα;