Rotting Christ - Rituals (2016)
To Rituals είναι, από χθες, διαθέσιμο για online streaming από την Season of Mist.
Ο Σάκης σε συνέντευξή του είπε ότι επένδυσε περισσότερο στο concept/ατμόσφαιρα, παρά στο riffing/soloing, είπε επίσης ότι ήθελε να έχει ένα πιο τελετουργικό ύφος, δηλώσεις που, υποθετικά (και σε ιδανικές συνθήκες), θα αποτελούσαν πρόκληση και θα προετοίμαζαν τον ακροατή για κάτι διαφορετικό από τη φόρμουλα που ακολουθεί η μπάντα κοντά δέκα χρόνια τώρα.
Παρόλα αυτά, το Rituals δεν απέχει καθόλου από αυτή τη φόρμουλα. Απεναντίας, πρόκειται για έναν δίσκο με απίστευτα στερεότυπες δομές και ελάχιστες κλιμακώσεις που δεν προσφέρουν ούτε το στοιχείο του εντυπωσιασμού, ούτε της έκπληξης μετά από κάποια αλλαγή. Θα πίστευε κανείς πως λόγω της ''πολυφωνίας'' του δίσκου σε επίπεδο γλωσσών και ιδεών, θα υπήρχε και η αντίστοιχη ποικιλία. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν είχα την απαίτηση το Rituals να είναι δισκάρα ή να με τρελάνει, αλλά περίμενα τουλάχιστον να ακούσω μια μπάντα που προσπαθεί.
Θεωρώ το Rituals ίσως το χειρότερο album τους. Το 'Apage Satana' είναι σχεδόν αστείο, το χειρότερο κομμάτι του δίσκου με διαφορά (όχι μεγάλη). Πρώτη υποψία riff στο έβδομο κομμάτι και αυτό δεν είναι τίποτα το τρομερό. Η εισαγωγή του 'Konx Om Pax' προσπαθεί να ακουστεί σαν Celtic Frost, αλλά μένει στην προσπάθεια. Γενικά, πρόκειται για έναν ανέπνευστο δίσκο, με ιδέες που έχουν ενδιαφέρον, αλλά η ''μεταφορά'' τους σε μορφή τραγουδιών είναι πρόχειρη και βιαστική. Από τα λίγα θετικά του δίσκου η παραγωγή, πράγμα αναμενόμενο μιας και έγινε από τον Jens Bogren - ό,τι και να κάνει αυτός ο άνθρωπος ακούγεται τέλειο!
Όσοι έχετε ακούσει τα 3 προηγούμενα albums τους (και ειδικότερα το Κατά τον δαίμονα εαυτού), σίγουρα έχετε ακούσει και τα τραγούδια του Rituals με άλλο τίτλο. Μόνο για fans, οι υπόλοιποι, αποφεύγουμε ΑΝΕΤΑ.
