Tracklist
01. Spirit (5:15)
02. From the Pinnacle to the Pit (4:02)
03. Cirice (6:02)
04. Spöksonat (0:56)
05. He Is (4:13)
06. Mummy Dust (4:07)
07. Majesty (5:24)
08. Devil Church (1:06)
09. Absolution (4:50)
10. Deus In Absentia (5:37)
Όταν πρωτοάκουσα ghost, ήμουν πλήρως αρνητικά προκατειλημμένος. Λίγο το όλο hype, λίγο το ότι είμαι κομπλεξικός απέναντι σε καθετί έχει hype. Όταν άκουσα το πρώτο δισκάκι, θύμωσα. Η συνταγή του κλασσικού όσο δεν πάει heavy metal με την έντονη διαολική θεματολογία είναι χιλιοφορεμένη. Ακόμα περισσότερο εκνευριστικό είναι το ότι ένα σωρό μπάντες που κάναν κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν (βλέπε demon), δεν κάναν ποτέ τέτοια επιτυχία. Όπως λοιπόν και σε άλλες περιπτώσεις εκνευριζόμουν περισσότερο με την περίπτωση των οπαδών. Μιλούσα με ένα σωρό άτομα που λάτρευαν τους ghost, αλλά σιχαινόντουσαν το κλασσικό rock/ heavy. Κατέληξα ότι "σαυτούς" απευθύνονται, οπότε δεν κάνουν για εμένα.
Μετά από αρκετό καιρό, άκουσα τα δύο δισκάκια προσπαθώντας να αποβάλλω την όποια προκατάληψη. Σοκ. Αποβάλλοντας όλα τα υπόλοιπα, μπόρεσα να διακρίνω την τέλεια ισορροπία ανάμεσα στο μοντέρνο/ παλιό. Μια ισορροπία συνδυασμένη με την χιλιοφορέμένη για κάποιους, κλασσική και αγαπημένη για κάποιους άλλους, συνταγή με τα διαόλια. Πλέον ανήκω στους "κάποιους άλλους".
Οι προηγούμενοι δίσκοι, εκτός από το υπέροχο heavy metal που απλόχερα προσέφεραν, είχαν και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν γίνεται να έχεις υπάρξει χεβυμεταλλάς και να μην παραδέχεσαι κομμάτια όπως το "ritual" ή το "monstrance clock". Έχουν πολλά φοβερά κομμάτια, αλλά αυτά τα δύο είναι το κάτι άλλο. Κάτι διαφορετικό. Ο καινούριος δίσκος καταφέρνει να έχει ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΧΙΤΑΡΕΣ. Έχει κομμάτια τα οποία ακόμα και όταν τα πρωτοακούς νιώθεις ότι είναι γνώριμα. Ξέρω ότι αυτό κάναν πάντα και είναι η συνταγή τους. Απλά στον καινούριο δίσκο το παρακάνουν. Με την καλή έννοια.
Δεν έχω συναντήσει άνθρωπο που όταν τον ρωτάω πως του φάνηκε το νέο ghost να μην μου έχει απαντήσει με επιφωνήματα.
Κρίμα να μην είχαμε thread.