Η Αυτοοργανωμένη Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες στο Πεδίον του Άρεως, όπως είχε αποφασίσει σε συνέλευσή της την Τρίτη 11 Αυγούστου 2015, ανέστειλε τη Δευτέρα 17 Αυγούστου τις δράσεις των ομάδων της στον αυτοσχέδιο καταυλισμό του Πεδίου του Άρεως.
Ως συνέλευση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες βρεθήκαμε από τις πρώτες κιόλας μέρες στο Πεδίον του Άρεως. Στο πρόσωπο των προσφύγων του Πεδίου βρήκαμε εκείνους που χτυπιούνται από τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και τους εμφυλίους που τον ακολούθησαν, εκείνους που προσπαθούν να ξεφύγουν από θεοκρατίες τύπου «Ισλαμικό Κράτος», από τη φτώχεια και την πείνα. Είναι εκείνοι που όταν φτάνουν στα σύνορα της Ευρώπης αντιμετωπίζουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της FRONTEX και των εθνικών συνοροφυλακών, τους φράχτες από τον Έβρο ώς το Καλέ και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, που ολοένα και αυξάνονται, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι εκατοντάδες πολιτικοί και οικονομικοί πρόσφυγες που βρήκαν, σχεδόν για ένα μήνα, καταφύγιο στο Πεδίον του Άρεως δεν είχαν σκοπό να παραμείνουν εκεί, αλλά κύρια και πρωταρχική τους ανάγκη ήταν να φτάσουν στον προορισμό τους, όποιος κι αν είναι αυτός. Βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στα εσωτερικά σύνορα της Ευρώπης, κάτω από άθλιες συνθήκες και χωρίς υποδομές, χωρίς τη στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και χωρίς τους ελάχιστους όρους υγιεινής, σε ένα μέρος στο οποίο εξωθούνται μεθοδευμένα από το ελληνικό κράτος και άλλοι «ανεπιθύμητοι», όπως τοξικοεξαρτημένοι και άστεγοι.
Σε αυτά τα ζητήματα επιβίωσης όσο και στοιχειώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας κληθήκαμε ως κοινωνικά ενεργά όντα να δώσουμε άμεσα τη συλλογική μας απάντηση. Βρεθήκαμε εκεί κατανοώντας η καθεμιά και ο καθένας από εμάς πως στη θέση οποιουδήποτε πρόσφυγα και μετανάστη θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς – όχι διότι είμαστε κάποιο είδος ειδικών ή επαγγελματιών της αλληλεγγύης, ούτε επειδή χτίζουμε πολιτικές καριέρες φωτογραφιζόμενοι αριστερά και δεξιά. Ό,τι κατορθώσαμε ήταν αποτέλεσμα της κινητοποίησης εκατοντάδων αλληλέγγυων που συνεργάστηκαν στη βάση της έμπρακτης αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης, μακριά από τη λογική της φιλανθρωπίας και του εθελοντισμού, καθώς και της αντιμετώπισης των προσφύγων ως προβλήματος προς διαχείριση.
Από την πρώτη συνέλευση της Αυτοοργανωμένης Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης, από την οποία προέκυψαν ομάδες εργασίας για την κάλυψη των διαφορετικών αναγκών των προσφύγων και τις καθημερινές δράσεις αλληλεγγύης στο Πεδίον του Άρεως, εκατοντάδες άνθρωποι με σακούλες στο χέρι έφταναν συνεχώς μέχρι την οδό Τσαμαδού στα Εξάρχεια (χώρο συντονισμού και οργάνωσης της Πρωτοβουλίας), για να συνδράμουν το εγχείρημα. Δεκάδες προσπάθειες συντονισμού σε όλη την Ελλάδα από συλλογικότητες, στέκια και καταλήψεις, αλλά και μεμονωμένος κόσμος που πλαισίωσε την προσπάθεια, έστελναν είδη πρώτης ανάγκης, παιχνίδια, ρούχα, χρήματα και ό,τι άλλο διέθεταν, ακόμα και από το υστέρημά τους.