Όρος Όλυμπος - Mount Olympus

[Drumsick]

It is settled then. Μπορείτε να με κουβαλάτε εναλλάξ, μην μείνει κανείς παραπονεμένος.

[BLiTzER]

I like where this is going.

[atom_smasher]

I like where this is going.

πρόστυχε.

[Raven Lord]

3η φορά φέτος, είπαμε να κάνουμε την πιο εμπορική διαδρομή Πριόνια - Ζολώτα - Σκάλα και μετά Σκολιό (2η ψηλότερη κορυφή με 2911μ) και Αγ. Αντώνιο. Τρεις κορυφές 2800+ δηλαδή. Ήξερα ότι είναι η πιο πολυσύχναστη φάση, αλλά δεν περίμενα ακόμη και τις καθημερινές, το καταφύγιο να είναι γεμάτο μέχρι τελευταίου κρεβατιού. Είχαμε κλέισει βέβαια οπότε δεν υπήρξε άγχος από αυτή την άποψη. Η διαδρομή πρέπει να είναι η μύκονος των ορειβατών φάση. Πολλοί ξένοι τουρίστες, ίσως πάνω από τους μισούς. Μόλις βρω χρόνο θα ανεβάσω καμμιά φωτο.

[Λασπόνερα]

Ωραίος, σε ζηλεύω.
Όταν ξαναανέβω σίγουρα δε θα πάω από πριόνια οπουδήποτε, μόνο Καλόγερο ίσως.
Την επόμενη φορά κοίτα προς ΒΔ πλευρά. Από τις ωραιότερες διαδρομές είναι η ανάβαση προς Κίτρος-Φλάμπουρο, Μπαρμπαλά, Ξερολάκι κτλ

[Raven Lord]

το κανονίσαμε στο πολύ γρήγορα και ήθελα κάποτε να δω και την εμπορική διαδρομή
σίγουρα κοιτάω την επόμενη η οποία θα είναι κάτι πιο "άγωστο"

[Raven Lord]

επειδή ο χρόνος ήταν λίγος και το 15αύγουστο βρήκε να τα γαμήσει ο καιρός, η εξόρμηση κανονίστηκε κυριολεκτικά τελευταία στιγμή στα τσίπουρα του σαββάτου και με τα μετωρολογικά site στο χέρι. φυσικά, δεν υπήρξε χρόνος για διερεύνηση πιο "ψαγμένης" διαδρομής, οπότε είπαμε να κάνουμε την πιο εμπορική να δούμε τι παίζει κ από εκεί. ευτυχώς, βρέθηκαν κρεβάτια στο καταφύγιο ζολώτα για να κλείσουμε γιατί όπως φάνηκε ήταν κατάμεστο όλες τις μέρες. το πρόγραμμα είχε ως εξής:
- μεσημέρι κυριακής: ανάβαση πριόνια μέχρι καταφύγιο ζολώτα (6χλμ - 1000μ υψομετρική διαφορά). προσοχή, γιατί διάφορα site αναφέρουν την απόσταση ως 4,5 χλμ το οποίο δεν ισχύει.
- δευτέρα: ζολώτα προς σκάλα και 3 κορυφές (σκάλα 2800+, σκολιό 2911, αγ. αντώνιος 2800+) και πίσω μέσα από τις κοιλάδες συνολικά 13χλμ και 1600μ ανάβασης.
- τρίτη πρωί: κατάβαση από ζολώτα μέχρι πριόνια.

η αρχή του μονοπατιού στα πριόνια


τα πριόνια από ψηλά


ρεματιά πριν το καταφύγιο με φόντο τις κορυφές και τα γκρέμια


η θέα από το καταφύγιο μόλις φτάσαμε


η θέα το επόμενο πρωί


να πω εδώ δυο λόγια για το καταφύγιο ζολώτα (καταφύγιο Α, σπήλιος αγαπητός επίσημα). γενικά, έχει ΠΟΛΥ κόσμο και ΠΟΛΛΟΥΣ ξένους τουρίστες. η μύκονος των ορειβατών είπα όταν φθάσαμε. οπότε αν σκοπέυει κανείς να πάει πρέπει να έχει επικοινωνήσει από πριν οπωσδήποτε. για τον κόσμο που εξυπηρετεί το επίπεδο των υπηρεσιών που προσφέρει είναι τουλάχιστο τίμιο. οι τουαλέτες ήταν συνεχώς σε καλό επίπεδο και διαθέτει ντους (κρύο νερό, θέλει κότσια, αλλά μια χαρά βολεύτηκα προσωπικά). τα κρεβάτια και οι τραπεζαρίες πολύ basic, δεν ενδείκνυνται για άραγμα. η αυλή όταν η θερμοκρασίες το επιτρέπουν είναι γαμώ. δε θα ξαναέμενα όμως. η πολυκοσμία δε με άφησε να ηρεμήσω όσο θα ήθελα. θα επέλεγα ξανά πετρόστρουγκα από αυτή την πλευρά του βουνού.

[Raven Lord]

το παίζω σκληρός στην αρχή περίπου της σκάλας


σκάλα είναι η κορυφή στο τέλος του παρακάτω ατέλειωτου μονοπατιού (στη φώτο, όπως φαίνεται από άγιο αντώνιο) το οποίο σε πάει από τα ~2500μ στα ~2850μ σε μικρή απόσταση. σχεδόν ευθύγραμμο με μεγάλη κλίση, γονάτισε αρκετούς συνοδοιπόρους, οι οποίοι από μακρυά φαίνονταν σα να πηγαίνουν για προσκύνημα.


στο τέλος του μονοπατιού οι πύλες της κόλασης (aka το "μονοπάτι"-γκρέμι που σε πάει μύτικα aka η "κακιόσκαλα"), ξύπνησαν τρομακτικές αναμνήσεις και μπόλικη αδρεναλίνη.


Bonus το γκρέμι πίσω από τη σκάλα


η κορυφή "σκολιό" αχνοφαίνεται από τη σκάλα


κορυφή σκολιό και φόρος τιμής στον στρατή. όπως και να'χει εντυπωσιακό επίτευγμα να καταφέρει να ανέβει ο οποιοσδήποτε στα 2911μ με τέτοιες κλίσεις πάνω σε αμαξίδιο.


στα γρήγορα και αγ. αντώνιο, εδώ με φόντο το σκολιό (έψαχνα μέρος για κατούρημα στη φωτο, δεν είναι κάποια καλλιτεχνική πόζα)


σκολιό, σκάλα και μύτικας από τον αγ. αντώνιο


επιστροφή μέσα από τις "κοιλάδες" για να βγούμε στη βάση της σκάλας (όσο κουραστικό είναι να την ανέβεις, 100 φορές πιο σπασαρχίδικο είναι να την κατέβεις)


συναντήσεις με την πανίδα της περιοχής

[animae]

στο τέλος του μονοπατιού οι πύλες της κόλασης (aka το "μονοπάτι"-γκρέμι που σε πάει μύτικα aka η "κακιόσκαλα"), ξύπνησαν τρομακτικές αναμνήσεις και μπόλικη αδρεναλίνη.

Πες την ιστορία
Τρομακτικό σημείο πάντως

[Raven Lord]

δεν υπάρχει ιστορία ρε, απλά θυμήθηκα την προ 4ετίας απόπειρα να φθάσω στο μύτικα η οποία κατέληξε τελικά μέχρι τον παραμύτικα, λίγο πιο πριν. ίσως ξανά στο μέλλον, δε νιώθω έτοιμος ακόμη